კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 6)

- ვიცი, მაგრამ უნდა ვთქვა ბეკა, მე და ბეკა უკვე დიდი ხანია შეყვვარებულები ვართ. რა გითხრათ? ამის შემდეგ ისეთი ქაოსი დატრიალდა ვერც კი წარმოიდგენთ აცრემლიანებული ელენი ჩემს მშობოენდ დაემშვიდობა მადლობა გდაგვიხადა და თითქმის სახლში გაიქცა ბატონი

" სიყვარული და შემთხვევითობა " ( 3 თავი )

„ არიან ადამიანები , რომლებიც ჩვენს ცხოვრებაში შემოდიან , წარუშლელ კვალს ტოვებენ , შემდეგ კი , ისე მიდიან თითქოს არც არასდროს არსებულან ... მათი გამოჩენა , ჩვენს ცხოვრებას ერთი მხრივ ბედნიერებითა და სიხარულით ავსებს , ხოლო მეორეს მხრივ

დავემსგავსო მინდა მწერალს

წერა მინდა, ღამეს ვწელავ, წავედი და დავიკარგე. ვისაც უნდა დამეწევა, ან იპოვის ჩემზე "კარგებს"...

შენი თანაზიარი (თავი 3)

სიწითლე გადამდის. და იმის სურვილიც მაქვს, ზემოდან მოვექცე მას. მთლიანად ჩავიცალო მის ტანზე და მე უფრო დავიპყრო. ორივენი გვერდზე ვწვებით, ერთმანეთს სახეზე ვეფერებით. ის მკოცნის, მკოცნის და უფრო მეტად აღმაფრთოვანებს. ხელს ჯინსში მიცურებს. და მერე

სამიზნე (8 თავი)

-ახლა სად მივდივართ?_რამდენიმე წუთში ისევ ნანომ დაარღვია დუმილი. -კიდევ ერთი ბინა მეგულება, ნუ ბინა იმ მოცუცქნული ოთახისთვის ხმამაღალი განაცხადია, მაგრამ სამაგიეროდ ერთი დიდი პლიუსი აქვს, გენერალმა არ იცის._ზემოდან დახედა გოგოს და თითქოს ახლა

მკვდარი ავტორის მომაკვდავი ამბავი (თავი2)

„ყველაფერი რისი წარმოდგენაც შეგიძლია რეალურია“ -ვინსენტ ვან გოგი ალბათ ირონიულად მოგეჩვენათ ამ თავის იმ მხატვრის სიტყვებით დაწყება რომელმაც სიცოცხლე სუიციდით დაასრულა არა ?!

მოგიტაცებდი, როგორც პატარას IV

შეთეს დედა სუფრასთან იჯდა,მაგრამ ხმას არ იღებდა,ისეთი სახით მიყურებდა თითქოს სადაც იყო ყელში მწვდებოდა და დამახრჩობდა.. თვალი ავარიდე და ყავისკენ გავწიე აკანკალებული ხელი.. ჩემი მღელვარება არ გამოჰპარვია შეთეს

მოთამაშე ( მეოთხე ნაწილი)

- მოდი მგონი ჯობს წავიდეთ, - კარგი რა ამის მერე სადაც მას ვნახავ უნდა გავიქე? - ეგ არაფერ შუაშია - არ მინდა წასვლა,, აი საერთოდ უემოციოდ ვარ ხომ ხედავ, არ მადარდებს გადაჭრით უთხრა ნინიმ დაქალს

გრძნობებს გამხელილს ...

გრძნობებს გამხელილს, თვალებს ახელილს, ფარდებს აფრენილს, ფიქრებს გაღეღილს ...

დაღამებიდან გათენებამდე

დაღამდება და გაიღვიძებს ყველა ნაღველი, გრძნობები არის ჩემი ცხოვრების დიდი მთა-ველი. მე სიყვარულის ბორცვებს, გორაკებს კვლავაც აქ ველი, გული ვერ გიტევს, პატარაა ვით შენი მტკაველი. დაღამდება და გაიღვიძებს დარდი, ვარამი. მარტოობისთვის აღარ მექნება ეს