მოგიტაცებდი,როგორც პატარას.. (1)

მე მისმა რაინდობამ და გრაციოზულობამ მომხიბლა და ეს იყო..განა ვინს ვერ დაატყვევებდა იდუმალი,შავი კუპრივით თვალები? უბრალოდ მოვიხიბლე და გამოუცდელ გულს ეს სიყვარულში აერია..

თბილისის ქუჩები (თავი 1)

ახალი ისტორია, რომელიც ეხება ყველაფერს რასაც ყოველდღიურად ვერ შეხვდები, ესჩემი მოთხრობაა და მინდა ვიყო ობიექტური, ამიტო ამ ისტორიის შეფასება თქვენთვის მომინდია, არმინდა ასე მალე დამეწყო ახლით, თუმცა გადავწყვიტე სხვანაირად.....

ცხოვრება სიგიჟეა

ცხვრებაში ასეთი გზა ავირჩიე, გზა რომელშიც ნაკლებად ჩანს ტკივილი და ნაკლებად იხატებე ჩემს სახეზე სევდა, სინამდვილეში ეს ყველაფერი ისე მძაფრადაა ჩემში ვგრძნობ მალე სუნთქვასაც ვეღარ შევძლებ.

ერთადერთი იმედი (დასასრული)

ყველაზე დიდ გაუგებრობაში იყო ვიდრე აქამდე ყოფილა. პირველი არავინ იცოდა მისი დაოჯახების შესახებ საუკეთესო მეგობრისა და ბიძის გარდა, არავის არაფერს უყვებოდა, ვინც იცოდა მათ ამ ქორწინების ფიქტიურობაზეც

ადელაიდა { 1 }

შავი ღამისგან გამოკვეთილ მთვარის სხივებს ოთახში არსებული სილუეტისთვის თვალი, რომლესაც იგი სანახევროდ დაუსაკუთრებია. გოგონა ოთახის ცენტრში იდგა მის სხეულზე დაცემული სარტყელისთვის მიეშურებინა თვალი. ხელებ გადაჯვარედინებული, მთვარეში არსებული ლანდების

სადღაც მიჰქრის დრო...

მისრიალებს დრო ჩუმად მიჰქრის ღრუბლებს შორის,შენც მიდიხარ შორს ან იქნებ სულ არ არის შორი,ავედევნე ჭორს გულით წრფელი სულით სუფთა,გაიშლება შორს დემონთათვის სისხლის სუფრა..იცი, იყო დრო, ერთ დროს

პირველს შემიყვარდა (თავი1)

შევედი და დამხვდა აკო, ღმერთო ჩემო რა სიმპატირიც თვითონ იყო ისეთი სიმპატიური ძმაკაცბი ყავდა. როგორ უხდებოდა დახეული ჯინსები და საროჩკა. ასე ვიყავი მიშტერებული როცა იკამ გამომიყვანა ფიქრებიდან -ეიი თათააა ვიის უყურეებ თათაა აქ ხარ ?

დრო თავისას ითხოვს

გული გწყდება თითქოს ზაფხულს ეცლებოდე ფერისცვალებას ხომ ფოთოლცვენა მოდევს. მხოლოდ სამს ეჩვენა გაიბრწყინა მთაზე მიგვითითა ყველას სასუფეველის გზაზე ფერი სიკეთისკენ სული ნათლის ფერი

ერთადერთი იმედი

მთელი ღამე ვერცერთმა ვერ დაიძინა. ორივეს თვალები მოეხუჭა და ერთმანეთზე ფიქრობდნენ. თამო ნანობდა , ნანობდა რომ ასე დაელაპარაკა, სინამდვილეში ძალიან მოსწონდა ყველაფერი რაც ხდებოდა, უბრალოდ მეორე მხრივ სიშს გრძნობდა, ფიქრობდა რომ რაღაცეები ეჩვენებოდა,

მია -2-

ლიზი სახეალეწილი გამოვიდა სააბაზანოდან ტესტით ხელში,ცოტა ხანი იდგა და გაოცებული ტესტს უყურებდა შემდეგ აქვითინდა და იქვე ჩაიმუხლა.ტიროდა და მოთქვამდა "ბავშვს რანაირად მოვუვლი,ჩემებიც არ მიიღებენ"-ო,ჩვენ კი როგორც შეგვეძლო ვაწყნარებდი.ვინც არ უნდა