ჩემი გონება!

-ვიცი მთვრალი ვარ,-მგონი გავგიჟდი,-რა მწუხარეა ჩემი ოცნება,-ქრიან ოცნების თეთრი ნავებიც,-უკან მიყვება ჩემი გონებაც.-ქარი-ქარია მე კიდევ მე ვარ,-თითქოს ერთია ეს მზე და მიწაც.-რა ვქნა? სიცოცხლე თუ მიხარია,

დანაღმული ( მესამე ნაწილი )

დაახლოებით სამი უგრძესი კვირა იყო გასული იმ დღიდან,როცა იმ ძველებურ ხიდზე ფეხი დავადგი და ამ დროის მანძილზე სავსებით სრულყოფილად გავაცნობიერე,რომ ბიჭი,რომელმაც საკუთარი სიტყვებით

ღარიბი ბიჭი (თავი1)

მაიკი რომელიც არის 14 წლის დედასთან და მამასთან ერთად საცხოვრებელს იცვლის და გადადის ქალაქიდან მოშორებულ სოფელში, სადაც ბავშვები ნაკლებია, სკოლაში წასასვლელად მას დიდი მანძილის გავლა უწევს,

უნებლიე შეცდომა (9 თავი)

-რას მეკითხები ნათი, მოდი_მაცდური ღიმილით შეიპატიჟა გოგიმ და თავად მიკეტა კარები. დამპალი, ვითომ მე მყავდეს სახლში ქმარი და აქეთ ამას ვკერავდე, მე შენ გიჩვენებ უსირცხვილოვ_გამწარებული

მდიდარი'ც ადამიანია (თავი 2)

ქალაქიდან წამოსვლის შემდეგ, ყოველ დღიური საუბრები იშვიათად მქონდა გარშემო მყოფებთან, რაც ცოტა არ იყოს მოსაწყენს ხდიდა ცხოვრებას. სამაგიეროდ, ჩემს ძველებურ საწერ მაგიდას დავუმეგობრდი.

თავისუფლების ძიებაში

სიყვარულის ისტორია ბევრი არსებობს. ყველა განსხვავებული და ლამაზია, ზოგჯერ უბედურიც. საინტერესოა, ამ ისტორიას როგორი სახე შეექმნება, რადგან პროტაგონისტები არ გვანან ყველას.

3 ლ'ექსპრომტი

მე მეშინია მარტო დარჩენის,ხალხში გარევა მაშინებს მეტად,ეჰ, ჩემი თავი ძნელად სარჩენი და თავი ჩემი დადიან ერთად.როგორ მიყვარდა როცა მღეროდი,და მერე მორცხვად მზეს რომ დახრიდი,და მე ყვავილის ერთი ღეროსთვის

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 2)

-აბა,რომელი?-მეკითხება ხელში კაბებ მომარჯვებული კატო.-წითელი.-დაუფიქრებლად ვპასუხობ.რაც მოვედით მას შემდეგ ფოტოაპარატს ჩავკირკიტებდი. ვცდილობდი დღეს გადაღებული ფოტოებიდან

"გატაცებული" (თავი 4)

ტკივილი.ტკივილი მაფხიზლებს და გამოვყავარ სიბნელიდან, რომელიც ჩემს გონებაშია. თვალების გახელის ძალა არ მაქვს. ყველაფერი მტკივა. მგონია, რომ ვერ ვმოძრაობ. უკვე ვეღარ ვარჩევ, სულიერი ტკივილი

გიჟური დღეები (თავი 13)

-ხელი გაწიე? - მისი მოშორება ვცადე. -რატომ მეუხეშები?! - მზერა გაუცივდა და ხელი ისე მომიჭიღა, რომ მეტკნა. -რა გინდა?! -შენ!