მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეხუთე თავი (37) დასასრული

ცივი სიჩუმე იყო ირგვლივ გამეფებული.ამჯერად მარტო იყო ამ ადგილას,სადაც ნიასთან ერთად ხშირად მოდიოდა ხოლმე.თვალები დახუჭა და ცრემლები ჩამოუგორდა სახეზე. გონებაში ისევ ნიას ხმა ესმოდა,

ამ მთვარიან ღამეს.

აღარ შემრჩა ის ღიმილი, სპეტაკი და წმინა. აღარც ჩემი გული ფეთქვას, ნაწილებას იქცა!

მიყვარხარრ...

დღეს ვფიქრობ საკუთარ და შენმა სიტყვებმა როგორი სიხარბე მომმატეს ხალისის როცა კი გიხსენებ სამყარო ნათდება და გართულს მინდება ყურება დაისის და ეს სიტკბოება, წადილი სიცოცხლის შენიდან გამოსულ

მე, ლექსები, საზოგადოება და შენ

მე არაფერი არ მინდა ამ ლექსების გარდა, ჩემსა და თქვენს შორის არის დიდი რკინის ფარდა. გამიგებდით? მე ამის ხომ არასოდეს მწამდა. ეს დაცინვა, გულცივობა ჩემს გულს მუდამ კლავდა. მხოლოდ ერთი მიყვარდა და მას ვუძღვნიდი ლექსებს. თქვენი ცივი სახეები კი

სასჯელი

ღმერო,იმედები გაგიცრუე,ვერ დაგიფასე მადლი.ახლა სასჯელს ვიმკი ცოდვისას,მე ხომ უნაყოფო გავხდი.ჩემში აღარ დარჩა არაფერი,სულის ტკივილის გარდა.მე გადაუხვიე იმ გზებიდან,დედობის რომ მიგყავს კართან.

"გატაცებული" (თავი 3)

ნახევარი საათი უაზროდ ვიჯექი, მარტო. მხოლოდ გაქცევაზე ვფიქრობდი, მაგრამ ახლა აჩქარება არაფერს მარგებდა. კარგად უნდა შემემუშავებინა გეგმა და ხელსაყრელი მომენტი შემერჩია.თუ დამიჭერდნენ,

ხევსურეთი XIII

უკვე ბნელდებოდა,გზა კი არა და არ მთავრდებოდა.ეს ადგილები რატომღაც არ ეცნობოდა.აშკარად უცნობი იყო.კიდევ რამდენიმე კილომეტრი გაიარა,ბენზინიც უთავდებოდა,თუმცა შატილს მაინც ვერ მიაღწია.გვერდით რაღაც

ცის არტ ყელა (ნაწილი 16)

პალატის კარი გაღება-დაკეტვას არ წყვეტდა..უამრავი ხმა ირეოდა,სუნთქვა და ემოცია, ვერაფერს ვხედავდი, ვერავის ვხედავდი, მხოლოდ ხმები, რომლებშიც ნაცობ ხმებს ვეძებდი, რომ ჩაავჭიდებოდი და არ გამეშვა..

ნუ მეთამაშები.! (თავი 1)

ხელი წელზე შემომხვია და ახლოს მიმიკრა. ისე ვცეკვავდი არც კი ვიცოდი რა მოძრაობეს ვაკეთებდი, ის ფლობდა სიტუაციას , და ჩემს სხეულს. ამ უცნობში იყო ის რაც მომწონდა , მომწონდა ძალია. ალკოჰოლმა თავისი ქნა,

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეხუთე]

მაგრამ ნიკასთან როგორ უნდა მეთქვა არ ვიცოდი ამიტომ ვამჯობინე ის რაც ვთქვი" ლაშას ძმაკაცი. ამაზე ნიკას ჩაეღიმა, მაგრამ აღარაფერი უთქვამს, მარიმაც და ნიკამაც სასიამოვნოაო და უმნიშვნელოდ გაუღიმეს ერთურთს. მარიმ იცოდა ჩემი დაძაბულობის შესახებ, ამიტომ