გაბედე

გაბედე და მოდი...თუგინდ მე გიშლიდე... გადმოდი საზღვარს და გათელე ბილიკი... მე ზურგს თუ შეგაქცევ, პირისპირ დამიხვდი... ქალი ვარ...და იქნებ თამაშით გაგიჟებ...

უარესობიდან უკეთესობამდე (სრულად)

წელზე ხელი მომხვია, სასწაული კოცნა დამიწყო ხელები კისერზე შემოვხვიე, ის მთელი ძალით მეხუტებოდა სასწრაფოდ სახლში წავედით და ყვლეფერი იქ გავაგრძელეთ ჯერ კაბა გადამაძრო მერე კისერში ნაზი კოცნა დამიწყო კისრიდან...

ნუთუ შეგიყვარდა?

ყურმილი დაკიდა და სიგარეტს გაუკიდა. წარმოიდგინა მიას ანგელოზის მსგავსი სახე და მისი ცრემლები. გული შეეკუმშა მიხვდა ახლა ის რას გრძნობდა. რაც არ უნდა ღირსი ყოფილიყო მის დას ხომ არაფერი დაუშავებია. გაახსენდა რა იგრძნო როცა გაიგო,

3 წამი და სიყვარული

ვიცი ფიქრობთ ეს ქალი სისულელეებს როშავსო როგორ შეიძლება ასე უყვარდეს ვინმეს ვიღაც უცხოო. მაგრამ ის ჩემთვის უცხო სულაც არაა. ვიცი მასაც ვახსოვარ, ვერ გეტყვით იმას თუ საიდან ვხვდები ამას, მაგრამ...

მეგობრები?! -1-

როგორ ერთობოდი სამი წელი უჩემოდ თოკო ? - ბიჭის დაძარღვულ ხელზე თითებს ასრიალებდა ნიცა და თან ყავას წრუპავდა. - თითქოს ყოველდღე არ ვლაპარაკობდით - გაეცინა თორნიკეს და იგრძნო როგორ უბუსუსდებოდა კანი გოგოს შეხებისგან. - თუმცა შენ აშკარად არ მიყვებოდი

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთექვსმეტე თავი (28)

-დამშვიდდი,მოიცა ვაიმე_დაბნეული სცემდა ბოლთას ოთახში-სესილი დამშვიდდი_ხელი მოკიდა სოფიამ თან ეცინებოდა-კი არ ვკვდები ვმშობიარობ,გთხოვ დათოს დაურეკე.-ახლავე-თქვა გოგონამ და ტელეფონი აიღო

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 11

ვიცი რომ გაბრაზდი,ვიცი რომ დიდხანს ებრძოდი თავს მაგის მოსაწერად.მე კი სულ სხვა რამ გიპასუხე.იმიტომ რომ მერჩივნა პირადად მეთქვა რომ მე უფრო მომენატრე,იმ წუთიდან როცა დაგშორდი და სამსახურში წავედი წამებს

შემთხვევით გადაბმულები

–ოჰ,არა რამე ცუდი ჩავიდინე?!..მე ჩემს ყველა ტაქსის მძღოლს გადავუხადე ფული და,არც არავინ მომიკლავს,ქვითრებსაც დროულად ვიხდი გეფიცებით..არც არაფერი მომიპარავს მართლა..თუ უკანა ქჩს ტკბილეულობის მაღაზიას

ცხოვრების თამაში.თავი 5

-მე?მე,რომ მარტო ვრჩები?ცრემლით აევსო თვალები და არც უნდოდა თომასთვის გული ეტკინა. -რატომ მარტო,დევი ხომ გყავს? -მერე რა რომ მყავს. -ერთად იცხოვრებთ,თქვენს ურთიერთობას სახელს დაარქმევთ და დიშვილებსაც დამახვედრებთ.თვალი ჩაუკრა თაიას და თაიადან იქვე

მდუმარე სასტუმრო - სალივანის დღიური (თავი 20)

საკუთარმა ფიქრებმა შეაშინა. უკანასკნელი ძალ-ღონე მოიკრიბა და მკრთალი სინათლეების მიმართულებით გაემართა. გვირაბი ალაგ-ალაგ იყო განათებული. ელი ფარანს ზოგავდა და მხოლოდ ბნელ მონაკვეთებში ანთებდა. გვირაბი ძალიან გრძელი იყო. ცალ მხარეს, ყოველ ათ მეტრში