განგსტერების სამოთხე (31)

–არა! გამიშვი! მტკივნეული იდიოტო!–გაყვიროდა ქალი,ოლო კაცის ხმა,რომელიც სავარაუდოდ დაცვა იქნებოდა ეუბნებოდა–ქალბატონო თამარ..გთხოვთ დამშვიდდიტ და ფეხებს ნუ მირტყავთ–კარი გააღო დაცვის ბიჭმა..თემურის და ამირანის მერა კარებში მდგარ დაცვის ბიჭზე და

იისფერი სიყვარული +18 #9

არასდროს არ გამოგივლენია გრძნობები, ყოველთვის შენი სცენარით მიდიოდა ჩვენი ურთიერთობა, აი ბოლოს როცა მართლა მეგონა, რომ შეიცვალა ყველაფერი, რომ შენც გიყვარდი და მართლა ისე იქცეოდი, როგორც უნდა მოქცეულიყავი, ზუსტად ბოლოს გამიცრუვდა იმედი, იმედი იმით

ცქნაფა თავი - 1 (საცდელი)

- ცხოვრების სტილი? ⁃ თაისუფალი ⁃ ჰობი? ⁃ მუსიკის მოსმენა ⁃ შეხედულებები ? ⁃ დიდხანს შემიძლია ვისაუბრო ⁃ გატაცება ? ⁃ სიჩქარე , სიმაღლე და ზოგადად რაშიც შეიძლება ადრენალინის გამოყოფა ყველაფერი ⁃ დაუცინიხართ? ⁃ გაგიკვირდებათ და უამრავჯერ ⁃

,,აჭარელი ქალი"

დავწერე 2016 წლის 20 თებერვალს და ვუძღვნი ყველა აჭარელ ქალს, ჩემი ლამაზი კუთხის სახელით.აჭარაში გამოზრდილი ქალი მაინც სხვა ქალია, მისი მოვლა-პატრონობა ყველა ვაჟკაცის ვალია, აჭარაში გამოზრდილი ქალი არა სხვაგვარია მისი შეხედულებები მუდამ გასაოცარია.

როცა მოვკვდი (თავი მეშვიდე)

გაუცნობიერებლად გამოვედი ბესოს სახლიდან და უმისამართოდ გავიარე რამდენიმე კილომეტრი... ბოლოს მივხვდი რომ უბნისგან ძალიან მოშორებით ვიყავი. უკვე ბნელოდა და უკან დაბრუნების სურვილი თითქმის არ მქონდა მაგრამ არსებობდა მიზეზები რატომაც უნდა

ფისტანთროფობია

სალის რო გავუთიშე ტელეფონი, ავდექი და გარდერობისკენ გავემართე) ნუ ისეთი სამსახური მაქვს სოლიდურად მაცვია ყოველთვის ერთ-ერთ კომპანიაში ფინანსისტი ვარ) დიდი დრო დამჭირდა კაბის შესარჩევად, დედაჩემის ნაჩუქარ შავი ბრიტელებიან, ზურგ ამოღებულ კაბას მაღალ

საუკეთესო ჩემში (თავი 12)

სახლში მალევე ავედი,ცხელი აბაზანა მივიღე და დავწექი..მალევე ჩამეძინა..დილით ევამ გამაღვიძა. -მელანო არ მჯერა,ვირია სუფთა ვირი -რა მოხდა შვილო რა გაღრიალებს? ისე მეძინებოდა ძლივს ვახელდი თვალებს -

ზეცის პოეზია

ზეცის პოეზია ცრემლებია,ხალხმა წვიმის სახით რომ შეიცნო.როგორც პოეტები ნებდებიან,სწორედ ისე მინდა რომ შეგიგრძნო.ანუ არასოდეს მიგატოვო,ანუ შეგიყვარო სიკვდილამდე.თუკი წავედი რომ ვიმარტოვო,მხოლოდ იმიტომ

"ერთხელ აეროპორტში" თავი 1

აეროპორტში ვზივარ. სულმოუთქმელად ველი რეისს რომელსაც არ გავყვები. ერთი მარტივი მიზეზის გამო:ბილეთი არ ამიღია. მეტსაც გეტყვით პასპორტიც კი სახლში დავტოვე. ალბათ ფიქრობთ შეიშალაო. რომ მხედავდეთ იმასაც დაამატებდით აბა ამხელა ჩემოდანი ვისთვის

ერთხელ და სამუდამოდ (სრულად)

-ისევ, გადამარჩინე! -რა თქმა უნდა, მე ხომ შენი პირადი დაცვა ვარ! -არა, შენ ჩემი პირადი დაცვა არ ხარ! შენ ჩემი მფარველი ანგელოზი ხარ!