გულის ტკივილი ხარ

შეგრძნება იმაზე მეტად არის მძაფრი, ვიდრე მგონია, ან ვიდრე ამის შეგრძნებაა შესაძლებელი . სადღაც ვარ უაზროდ გაჭედილი და ვერ ვექანები. ოდნავ მაინც რომ გადავდგა ნაბიჯი , ყველაფერი დაიფშვნება , მილიმეტრებად, უჯრედებად,

საკუთარი ბედნიერება(მეექვსე თავი)

აბა რა ვქნა რას მთავაზობ არ წავიდე?-მე ეგ არ მითქვამ,უბრალოდ მიდა თვალისმომჭრელი იყო და მაგიტომ გეუბნები,მისი საქციელის გამოსწორება სცადა რუსკამ. -რაცა ვარ ესა ვარ,მე ასეთი ვუყვარვარ ჩემს ბიჭს და ერთ დღეში

Girl with red hair

5წუთიანი ფიქრის შემდეგ დავთანხმდი რა უნდა მოხდეს გავყვებითქო,მარა ძალიან მეუცნაურა ეს ყველაფერი..გარეთ გავედით მანქანიდან საშუალო სიმაღლის ჩვეულებრივი ბიჭი გადმოვიდა,ვიფიქრე ესეც ამისნაირი დარტყმული

მე დედა ვარ (თავი 6)

ლალი 35 წლის ადვოკატია რომლის ცხოვრებაც თავდაყირა დგას. ათასი პრობლემის წინაშე მარტოდმარტო მყოფს მხოლოდ შვილის იმედი აქვს რომელიც ხელიდან ეცლება..ადამიანის მიმართ განვიცდიდი, იმიტომ, რომ მიშიკო იყო ის ადამიანი ვის გვერდითაც გამოვცადე სიხარული,

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {3}

სახლში მისულები ანას გონზე მოსვლას ელოდნენ ყველანი, მისი პირველი რეაქციაც ის, იყო რომ მამასთან თავს იმართლებდა: -მამა, მე არ მინდოდა, მან მაიძულა, მითხრა ცუდად ვრო და მერე მაიძულა, არ მინდოდა.... ყველაფერს ამბობდა, რაც იმ წუთას გონებაში ჰქონდა,

"ერთხელ"

დაგიჯექ გვერდით, სურნელი მცემს გაუშლელ ვარდის, თვალებს ვაპარებ შენს ფეხებზე ჩუმად და პარვით, როგორ ამშვენებს კაბა მუხლზე მაგ შენს თეთრ წვივებს, მაღალ ქუსლებზე ბასანოჩკი როგორ გამშვენებს.

ტკივილისთვის ნატრული სიყვარული

სიმართლე გითხრა არც ისე დიდი ხანი დამჭირდა ამ წერილის სათაურის მოფიქრებაში, პირიქით შემიძლია გითხრა რომ რამდენიმე წამი დაჭირდა ამ სათაურს იმისთვის რომ ჩემს გონებაში დაბადებულიყო.მართლაცდა გაუვალ

"ჩელენტანო"(სრულად)

მაყვალს ჭორიკანა ქალივით გამოეყო ბარდებიდან შავი დაჭყეტილი თვალები და ქალს „აკვირდებოდა“,რომელიც მის წინ მოჩუხჩუხე რუში ხავსიან ქვაზე დაცურებულიყო და მუხლი გადატყავებოდა.-მაინც, მოგწვდები!

რომ არა ფრენბურთი 2

მეორე დღეს გენერალური რეპეტიცია გვქონდა ფრენბურთისთვის,მე კი ვერ ვივიწყებდი მის ამ ნათქვამს . გაფანტული დავდიოდი . სულ მის სიტყვებზე ვფოქრობდი ნორმალურად არც კი მიცნობს და რა მითხრა, რა მაკადრა?! უცბად მისი ხმა მომესმა და უმალვე გამოვფხიზლდი.

წვიმს

დროის მორევში ისევ ვეშვები_წვიმს... და სხეულში ჯდება სისველე,არ გააჩნიათ ვნებებს წესები,არ გააჩნიათ გრძნობებს სიძველე,წვიმს... და სიჩუმე არ უღირს მასაც,დამძიმებულა თითქოს ჰაერი,ცა ნაცრისფერი..