მე დედამიწა უარვყავი ...

უამინდობის შემოჩვეულ უღმერთო დარში, გზაზე გიპოვე... ნაგლეჯ-ნაგლეჯ ეყარე ქუჩებს. მე დედამიწა უარვყავი და მარტო დავრჩი, ვერ შევეფარე საიმედოდ გრძნობების ბუდეს.

როგორ დარჩე ძლიერი. (1)

ნუ დაიწყებთ რამე გამორჩეულის ძებნას ჩემს უაზრო ცხოვრებაში თორემ იმედი გაგიცრუვდებათ და იუპიტერიდან მიწაზე დანარცხება მოგიწევთ. თათა მქვია და ვატარებ გვარს, რომელიც ყველაზე უფრო მიღვივებს წარსულის ლანდებს, გვარად ჩარკვიანი ვარ. ალბათ სვანი, რომ არ

ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს სულ...(თავი 6)

-ყველა ანალიზი ჩავატარეთ რაც საჭირო იყო, მოუფრთხილდით კიდევ ასეთ ძლიერ თავის დარტყმას შეიძლევა ვერც კი გადაურჩეს ჯერჯერობით ანალიზებზე არაფერი ჩანს და შეგიძლიათ დღესვე წაიყვანოთ თუმცა არანაირიი დატვირთვა -თქვა ექიმმა და პალატიდნა გავიდა -გესმის

სამაგიერო - III თავი -

ალბათ გაინტერესებთ ვინაა ეს ნიკა არაგველი. ვინ არის და გიო მამასახლისის გარეგნობის მფლობელი. მთელი ღამე გადავტყავე ფეისბუქი, როგორ არ ვეძებე, ბოლოს ჩემ ნაცნობ “კომპიუტერშიცას” ვკითხე და თურმე სულ მარტივად შეიძლებოდა ამ ბიჭის პოვნა. გუგლის სურათების

ჩვენ შევქმენით ჩვენი ბედნიერი მომავალი (დასასრული)

ალექსანდრე გამოწერეს საავადმყოფოდან.არვ მიფიქრია ეს ბუშტებით და აყალ მაყალით შეხვედრა,მაინც ვიცოდი რომ ვერაფერს მიხვდებოდა.ეს კიარა რომ მოგვყავდა სახლში იმას გვეკითხებოდა თქვენ ვინ ხართ და რატომ მიგყავართო.ჩემი სახელიც კი არ ახსოვდა...არც

ერთხელ და სამუდამოდ

წუხანდელი დღის მიუხედავად, დილით ადვილად გავიღვიძე. საათს დავხედე და ჯერ კიდევ შვიდი საათია. მსუბუქად ჩავიცვი და სახლის დათვალიერებას შევუდექი. უკანა ეზოში აუზი ჰქონიათ. ოთახში ავედი, გამოვიცვალე, პირსახოცს ხელი დავავლე და უხმოდ ჩავედი. გარეთ გავედი

სიმარტოვე ( საცდელი )

ზაფხულის ერთ ლამაზ საღამოს ქუჩაში ჩემს მეგობრებთან ერთად ვსეირნობდი , იქვე ჩემს სახლთან ახლოს რადგან ჩემი მშობლები შორს არ მიშვებდნენ ეს გასაგებიცაა მათი მხრიდან მე ხომ ერთადერთი შვილი ვარ მათთვის . მე როგორც ყოველთვის გაშლილი ხვეული თმით ვიყავი. ამ

შავი ანგელოზი 21

ელენე სად წავიდა რატი ასე სასწრაფოდ არც კი გამაფრთხილა-ვკითხე ჩაფიქრებულს. -გაგამ დაურეკა ნია,ისენი აიყვანეს ვინც ჩვენ ავარიაშია დამნაშავე,მიხარია,რომ დაისჯებიან მაგრამ მეშინია ისეთი არაფერი გააკეთონ,რომ რამე მოუვიდეთ ამ დღეს ძალიან დიდი ხანი

საუკეთესო ჩემში (თავი 11)

გავუყევით გზას..ხმას არ ვიღებდი..თავში ყველაფერი არეული მქონდა,ვაჩე მიყვარდა სიცოცხლეზე მეტად და მიხაროდა მასთან ყოფნა,მაგრამ მეორე მხრივ ყველაფერი,რომ მახსენდებოდა რაც გააკეთა და მატყუებდა,საერთოდ არ მინდოდა მისი დანახვა და საშინლად ვგრძნობდი

მდუმარე სასტუმრო - ნიღაბი (თავი 14)

დათქმულ დროს ელი ოთახიდან გამოიპარა და ფეხაკრეფით დაუყვა სარდაფში მიმავალ კიბეებს. პიტერი უკვე იქ ელოდა. ორივენი უხმოდ გაემართნენ იმ ადგილისაკენ, სადაც გვირაბი სამ ნაწილად იყოფოდა, მაგრამ არ გაუმართლათ. კორიდორში მხოლოდ ორი გასასვლელი იყო.