იქნებ წაიკითხო

თან სასაცილო ისაა,რომ ბოლომდე ვერ ვიდგენ შენს სახეს გოონებაში. ვიცი შენი ღიმილი და შენი გამოხედვა,მაგრამ თვალებამდე ვერ მოდის შენი გონება. იქნებ შავი ან ცისფერი თვალები გაქვს?ფერს რა მნიშვნელობა აქვს. ზუსტად ვიცი,რომ შევხედავ მათში ჩავიძირები.

მე როგორც ასეთი

მერამდენე დილა უკვე გატენილი ფიქრებით, თითქოს გადავდივარ ჭკუიდან ნელა ცაში ვიწევი,აღარ მათრობს ალკოჰოლი აღარ მშველის გასართობი ნივთები,თითქოს დავბნეულვარ დავკრაგულვარ ჯუნგლებში და ჩავძრივულვარ ტიციანთან ერთად ფიქრებში, იქვე ლადოს ფიქრები იქვე ლადოს

მარიონეტი (ოცდამეთერთმეტე თავი)

გიგას თვალები დაეხუჭა, ნესტოები უთრთოდა მღელვარებისგან, ერთიანად გაფითრებული ნერვიული ცახცახის შესაჩერებლად სულ ტყუილად ეჭიდებოდა მაგიდის ზედაპირს. - გგონია ცოცხალი ძალით გვიტევდნენ? როგორ გეკადრება, რუსებმა თავი ამდენადაც კი არ შეიწუხეს,

შენი მონატრების ამინდია

შენი მონატრების ამინდია, წვიმის წვეთებივით მალე დავიშლები... ისევ არეული შეგრძნებაა სულში ტკივილებად მოფენილი. დარდებს გზა გაეხსნათ ღამის სიჩუმეში,

საუკეთესო ჩემში (თავი4)

ჩავედი ქვემოთ.. -აქ რას აკეთებ? შენ სულ გააფრინე? -შენი ნახვა მინდოდა მელანო.. -შენ რაიყო მთვრალი ხარ? გაკვირვებული სახით გავხედე

ფერი ყვითელი 2.თავი

-რუია ბონე - ფიქრებიდან გამომარკვია ჩემი სახელის დაძახებამ.ფოიე თითქმის დაცარიელებულიყო,თუმცა ეს ყოველივე მხოლოდ ახლა შევნიშნე.დაბნეულმა ხელი გავიქნიე იმის ნიშნად,რომ იქ ვიყავი.ქალმა რომელმაც ჩემი სახელი დაიძახა მივუახლოვდი,ის კი ოთახში

"უშენოდ ბედნიერი ვერ ვარ .. "

მეხუთეზე ბრახუნი გაისმა -გისმენთ - სისხლი გაეყინა .. არა ნომერს არ დახედავდა,ისე უპასუხებდა .. - გეგა! -ელე .. დაბადების დღეს გილოცავ! -გეგა ..

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეშვიდე)

ჯერ დილით ადრე გაღვიძება, ბექას წუწუნი, აეროპორტი, მგზავრობა და აი უკვე კუბაზე ვართ. დემეტრემ საქმეები მალევე მოაგვარა და ახლა იახტაზე ვნებივრობთ. - ზურგზე წამისვამ ? - კრემი ავათამაშე ხელში-თუ შენ გინდაა

ჩემი ბედნიერება 3 თავი

არ მინდა ტასო ამ საქმეში გავეიო და გამოვიყენო მაგრამ დავიფიცე და ამ ფიცს ვერ გადავალ. ჩემი მიზანია ანასტასიას თავი შევაყვარო და ბოლოს მივატოვო. ვიცი ჩემს მიმათ მაინცდამაინც გულგრილი არაა ასერომ ამას

ჩვენი ცხოვრება

საამურია ლექსების წერა როცა ოცნებად გექცევა ქალი საამურია კვლავ და კვლავ მღერა როცა ცხოვრებამ დაგადო ვალი წუთისოფელში ვცხოვრობთ და ვცხოვრობთ აქ არ არსებობს დანდობა არვის თითქოს სულ მუდამ ვშრომობთ და ვშრომობთ მაგრამ ცხოვრება მაინც არ ჰყვავის როცა მას