ხანდისხან

სიმარტოვე აღარ გავს შემოგომის ყვავილებს,დღეს ეს გრძნობ უეცრად ფერშეცვლილი მეჩვენა,იქნებ ბედმა მომავალს კვლავ აჩუქოს სიკეთე იქნებ დილას ალიონს აღარ შეხვდეს მწუხრის თქმა.მინდა, სისხლად ვდიოდე შენ

მწვანეთვალება დემონი ნაწილი მეორე, სრულად

საღამოს ყველამ სერგის ბარში აღნიშნა ეს გამარჯვება.აღარ ყოფილა იმ დღის მერრე არანაირი არაკანონიერი და აკრძალული რბოლა.-მოდით ელენს გაუმარჯოს ჩვენს ჩემპიონს,გილოცავ ამ მორიგ წარმატებას და უფრო

მე შენამდე (თავი-6)

კომპანიიდან გავდიოდი,მაგრამ ჩემბედად დამიანემ გამოყო კაბინეტიდან თავი და დამინახა -საიით? -თქვენთან მოვდიოდი..ყველაფერი შევასრულე,და თუ ჩემთან საქმე აღარ გაქვთ მე წავალ -კარგი წავდით მითხრა და მაშინვე თავისი გრილი და სათუთი თითები შემახო. როგორ

ყოველი ოცდამეერთე (თავი მესამე)

გვერდით ერთი თმა გაწეწილი ფანქბოი დამიჯდა - გავიცნოთ?-უკაცრავად ბიჭი ვინ უნდა გავიცნოთ? - კი ვიცოდი ამაში რასაც გულისხმობდა, მაგრამ ვაგრძნობინე, რომ გოგოსთან ასე არ უნდა წამოიწყოს დიალოგი. ჩავიცინე და ვკითხე

ელენე 1 თავი

რთულია იცხოვრო ისეთ ქალაქში სადაც ყველა გიცნობს, იციან ვინხარ, რას წარმოადგენ, შენს ყოველ ნაბიჯს აკონტროლებენ და არიცი რომელ კედელს შასკდე. რა თქმა უნდა, ელენე ამ სირთულეს არ აწდებოდა. არ არის ისეთი გოგო თბილისს, რომ შეეფერება.ერთი ჩვეულებრივი მუქ

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მერვე)

გავახილე და ჩემს წინ აუღწერელი სილამაზე გადაიშალა. გვირილებით მოფენილი მინდორი, ხეებით გარშემორტყმული, იქვე ჩამდგარი პატარა სახლი და ამ სახლის წინ მდგარი მაგიდა, უზარმაზარი გვირილების თაიგულით -ულამაზესია-ვთქვი თვალებ გაბრწყინებულმა -მოგწონს?

ეს რეალობაა? (თავი 2)

მისკენ გავიწიე, რომ ჩანთა ამეღო, მაგრამ ხელი მაღლა აწია და ვეღარ მივწვდი. -ჩანთა დამიბრუნე. თითის წვერებზე ავიწიე და ეშმაკურად მომღიმარ ალექსანდრეს თვალებში ახლოდან ჩავხედე. მისი მუქი ყავისფერი თვალები კლუბის სიბნელეშიც ელვარებდნენ. მან მკლავში ხელი

პაპასკირი და ბაბუციძე 12

ახლა ისეთი ბედნიერები იყვნენ კატო და დუდუ , მერე რა რომ მათ ურთიერთობას სახელი არ ერქვა , მერე რა რომ ბოლოს ერთმანეტი რომ ანხეს იჩხუბეს , მერე რა რომ წინააღმდეგობა ხვდებოდათ წინ გამუდმებით, ისინი ახლა ერთად იყვნენ , და ბედნიერობდნენ იმ წუთებით,

ორი მოწმე (თავი 2)

უსიტყვოდ დაძრა დემნამ მანქანა და დაჩის მშობლებისკენ წავიდნენ. ორივე ადგილზე გაიყინა, ხმა ვერცერთმა ამოიღო. დედამისმა ერთი ცრემლიც კი ვერ გადმოაგდო ისეთი გაყინული სახით მიაჩერდა დაჩის -დაიჭირეთ?

მე შენ...(თავი 2)

დღეს შაბვათი იყო ამიტომ თავი არ შემიწუხებია,ადრე ადგომით,დაახლოებით თორმეტზე გავიღვიძე მივემზადე და დაბლად დედას ძახილით ჩავედი,მაგრამ რად გინდა,დედაჩემი სახლში არ იყო,ამიტომ მე თვითონ მოვამზადე საჭმელი და შემდეგ ტელევიზორთანაც დავჯექი,უცებ კარზე