ველური ორქიდეა (20 თავი)

_ჰო, ჰო, ეგრე გავაკეთებ ზუსტად. მის დანაწევრებულ გვამს კი, მაწანწალა ძაღლებს მივუგდებ... არა ეგრე არ ივარგებს, სამხილი არ უნდა დავტოვო. სუფთად უნდა შევასრულო ყველაფერი. - განვაგრძობდი ჩემს თავთან ლაპარაკს. _ნუთუ ასე აღგაგზნებს ჩემი შეხება? - ზურგს

მშვიდობით არა.. ნახვამდის...

აღსასრულამდე ჯერაც შორია,ვხედავ, მომწვდება მალე ქაოსით,ჰოდა მშვიდობით, დროა წავიდე,ზემოთ ვეახლო ცაში, დალოცვილს..უარესდება როგორც ფიქრები, მეხსიერება.. რიტმიც დაირღვა,ლექსის კი არა, გულის ცოდვილის,

ვინუჟდენში დაქორწინებულები 13

-მართლაც უგემრიელესი იყო!-კიდევ ერთხელ შევაქე ჩარლი.-ლოგიკურია,-ჩაერთო ალექსი-ის ხომ შეფმზარეული იყო 3 წელიწადი.აღრთოვანებული შევაცქერდი ჩარლის. მან მხოლოდ თბილად გამიღიმა.-რატომ წამოხვედით?-ვკითხე ინტერესით.

ცხოვრება, ეს ზღაპარი არაა (თავი3)

გამარჯობა ისევ და ისევ მე. ძალიან მწყინს, რომ ვერ ვხედავ ჩემს ნაჯღაპნზე კომენტარებს,ასე მგონია არ მოგწონთ.გთხოვთ როცა წაიკითხავთ ერთი კომენტარი მაინც დამიტოვეთ მოგწონთ თუ არა თქვენ ის. გთხოვთ. ღირს გაგრძელებად?

საუკეთესო ჩემში (თავი 8)

სანდროც და ევაც მოვიდნენ..-აბაა რას შვრებით? დაიწყო სანდრომ-აუ რავი მე ძაან მეძინება დაა მივდივარ დასაძინებლად..წამოვიძახე და მოღუშული სახით გავხედე ბავშვებს,წამოვდექი, ხელი დავუქნიე და გეზი

ყოველი ოცდამეერთე (თავი მეხუთე/პირველი ნაწილის დასასრული)

კულისებიდან გამოვდივარ და ბართან დაკიდებულ საათს, არ ვუჯერებ, უკვე თერთმეტი დაწყებულა და სესილი ისე გაქრა აქედან, ვერც კი შევამჩნიე. ვხვდები, რომ რაღაც არ უნდა იყოს რიგზე.ლიზას გავხედე და გალეწლი მთვრალია

წამის მეასედი (თავი 1)

-არა დედა,არა...მაგას როგორ მეუბნები...ვიცი...ვიცი,რომ გვიჭირს, მაგრამ არ შემიძლია...გთხოვ.-ჩემი ბიძაშვილი დედამისის წინ იდგა მუხლებზე და სახეზე სიმწრის ცრემლები ნიაღვარად დასდიოდა,სახეზე საზარელი

შენთან.. თავი 2

ეგ ნაბახუსევია,გაეცინა ბიჭს.-მაგის წამალი კი სამზარეულოშია.სწრაფად და დიდხანს არ მალოდინო.გიორგი ოთახიდან გაუჩინარდა სანამ ნინი რამეს ეტყოდა. -ო,რა სულელი ხარ ნინიკო,ისე როგორ დათვერი და ამდენი

მე შენ...(თავი 4)

მე უკან გადავჯექი ის გოგო ლუკას გვერდით მოუჯდა,მე მთელი გზა ლუკას და იმ გოგოს გაბრაზებული ვუყურებდი.ცოტა ხანში მანქანა გაჩერდა და ის გოგო გადავიდა.მე და ლუკამ კი გზა გავაგრძელეთ. -აბა,ანა რა იყო ხომ არ იეჭვიანე? -ვიზე იდიოტზე და მაკიაჟის გოგოზე?

წამომყევ ქალავ!

მაგრად ჩამჭიდე ნაზი ხელები, წამომყევ ქალავ, უნდა გაჩვენო, მწვანე მინდვრებზე მზის ქალღმერთი რომ გვირილებს ფანტავს. წამო წამომყევ, სწრაფად წავიდეთ! წყეულ დროს წამებს მეტს ვეღარ ვპარავ.