ცხოვრება, ეს ზღაპარი არაა (თავი 2

ნატა!.. ნატაა!!! არ გესმის რომ გეძახი? - მესმის ლიკას ხმა, ადამიანის, რომელიც ყველაზე ღვარძლიანი და არაადამიანი მთელს სკოლაში -.გისმენ?! რა ხდება? რაგინდა?! -რა მინდა?! ჰაჰ შენიდან რა ჯანდაბა უნდა მინდოდეს? ვინ ხარ რომ შენიდან რამე მინდოდეს? არც

ჩემი ,,ტირანი" (თავი 7)

ესეც მეშვიდე თავი ჩემო საყვარლებო..იმედი მაქვს მოგეწონებათ ,ძალიან,ძალიან მიყვარხართ..ნელა მივაბიჯებდი ოფისის ფოიეში,ხალხი მოდიოდა და მესალმებოდა ,მეკი გაღიმების და მისალმების თავი არ მქონდა ,ლიფტის

გვიანი შემოდგომის ვალსი .1.

ჯერ კიდევ მძინარემ ვიგრძენი ნაზი შეხება.. კოცნა ლოყაზე, შემდეგ კი მხარზე.. ოდნავ მჩხვლეტავი წვერის შეხებაზე შევიშმუშნე და გამოღვიძების პირას მყოფმა გავიღიმე.. ახლა მე მივეკარი მას და ხარბად ჩავისუნთქე

ჩვენ შევქმენით ჩვენი ბედნიერი მომავალი (6)

სასწრაფოდ უნდა მეპოვნა ვინმე ვინც აეროპორტში გამიყვანდა,ახლა ტაქსის ძებნის დრო არმქონდა.ამდროს ერეკლეც დაგვადგა თავზე მე და მარის. -რასახე გაქ "კუკლა,, რაგჭირს?-მითხრა ეკემ და სიცილი დაიწყო მარისაც თავიდან სერიოზული სახე ქონდა თუმცა ვერც მან

...შენთან...თავი 1

თვითმფრინავი ბერლინის აეროპორტში რომ დაეშვა ნინის ისევ ეძინა.მორიდებით აიყვანა ხელში და ასე ჩამოვიდა ტრაპიდან.ასე წაიყვანა გასასვლელეისკენ სადაც მანქანა ელოდადა.ბარგი აიღო,საბარგულში მოათავსა და მძღოლს მისამართი უკარნახა. -სად წაგიყვანო,როგორ

როცა მოვკვდი (თავი2)

პირველად გამეღვიძა სიზმრისგან შეშინებულს, სააბაზანოში შევვარდი და სახეზე წყალი შევისხი, ოკეანე მესიზმრა, მისი წყალი იმდენად გამჭირვალე, სუფთა და ცხადი იყო ვგრძნობდი კიდეც მის შეხებას რეალურად. ვცურავდი სიღრმეებში წყალმცენარეებსა და წყლის ბინადრებს

ორი მოწმე (თავი 10)

-ლილია... -გამარჯობათ, შეგიძლიათ პოპულთან ტაქსი გამოუშვათ? გარეთ დაველოდები ეს ჩემი ნომერი არაა. -გასაგებია, 5 წუთიც არ მინდა. -გმადლობთ.შუაღამეს გადაცილებული იქნებოდა ლილია ტელეფონის ხმამ რომ გააღვიძა. გაკვირვებულმა დახედა დემნას ნომერს. -დემნა ხო

,,ავად ხარ"

შენ, შენი შიშის მთელი სისავსით, რომ ვერ ახერხებ გადამალვას შენი სულის, დამაყრუებელი ხმისგან. ავი კაცისგან რომლის ფიქრები ფანტელებივით გათოვს, თუმცა მძიმეა, როგორც ლოდი და ცხელი, მწველი და საშიში. ავად ხარ, გჭირდება წამალი, საკმარისია მცირე ნუგეში

ცუდი ბიჭების სასტავი თავი მეათე

კარგი გადაწყვეტილებაა, მართლაც სერიოზულად ხარ განწყობილი მომავლის მიმართ -ქორწილს როდის აპირებთ?-იკითხა საყვარელი ღიმილით ნენემ -ერთ კვირაში-არდემეტრეს ვუყურებდი და ცრემლები ერთის მიყოლებით მცვიოდა. როგორც ჩანს ჩემმა მწველმა მზერამ შეაფხიზლა და

მე მია ( თავი მეოთხე )

სარკესთან მივდივარ და ვუყურებ ჩემს სახეს , ჩემს თმას რომელიც მხრებზე დამყრია, ჩემს სხეულს და სტილს, ყველაფერი ერთად იდეალურია.. წითური გოგონა, ცისფერი თვალებით და სახეზე ჭორფლებით, გრძელი ფეხებით რომელსაც მოკლე კაბა და ბადე კოლგოტი ამშვენებს, დიდი