შეიხის გოგო10

ჟრუანტელი მივლის.ვტკბები ვნეტარებ საერთოდ არ ვიმჩნევ რომ ამ კოცნაში.ტკივილი, შიში და სასოწარკვეთა ისახება.არ ვიმჩნევ რადგან მე აღარცკი მეგონა თუ ოდესმე კიდევ ამ კოცნას,ამ ცხელ,გლუვ ტუჩებს კიდევ შევიგრძნობდი... მცილდება და ჰაერს ღრმად

ერთჯერადი სტუმარი 18+ (თავი 11)

-ნინელი ბოლო დროს აღარ მომწონხარ, მურთაზს ხომარ შევუაროთ? -კარგი რა ნანო, ასეთი ამბების შემდეგ როგორ დავდივარ ისიც მიკვირს. -გეთანხმები მაგრამ შენ თავსაც ხომ უნდა მიხედო? -ახლა ალექსანდრეს გარდა არაფერი მაინტერესებს, უკვე ისე მენატრება აღარ ვიცი რა

შავი სიყვარული (4)

თითოეული წამი შესანიშნავი იყო,დროც ასე გადიოდა.ჩემი გრაფიკიც კი შეიცვალა, როდესაც ადრე მხოლოდ რეპეტიტორები ,მეგობრები და ოჯახი იყო ახლა ,სადღაც შუაში ლუკამ დაიკავა ადგილი,ისე რომ ადგილის დათმობაც არ უნდოდა და მეგობრებს ჩრდილავდა კიდეც.

შემოდგომის მთვარე

დღეს უცნაურია მთვარე სავსე და კამკამა,აი ისეთი იშვიათად რომ მინახავს ხოლმე.რაც უფრო ვაკვირდები მით მეტად ვრწმუნდები რომ რაღაც ამოუცნობი ძალა მექაჩება მისკენ,მაიძულებს ვუცქირო,თითქოს სხვას უფრო თბილს და ახლობელს ვხედავ მასში..წლების წინ ნანახს

მაინც ჩემი იქნები(9თავი)

ამის შემდეგ სახლში წამოვედით,ელენე სახლში წავიდა, მე კი ვაპირებდი გამესეირნა,რადგან ყველაფერი განმეანალიზებინა საერთოდ ,ჩემი ცხოვრების ცვლილებებზე. საღამო იყო, თუმცა მშობლებს დაუბარე,რომ ცოტა გვიან დავბრუნდებოდი

გემრიელი ტაკო-2

თავიდან რაღაცას მეუბნება გაუგებარ ენაზე, მე კი ინგლისურად ვუთხარი რომ მისი ვერ გავიგე და გავეცალე, მაგრამ მაჯაში ჩამავლო ხელი, მიმიზიდა და კვლავ იგივე გამიმეორა. უკვე პანიკაში ვვარდებოდი, მაგრამ საფირმო ილეთის გამოყენებას ვაპირებდი გვერდიდან უცნობი

ღამის აჩრდილი (4თავი)

“ეს,რომ მხოლოდ გატაცება იყოს და არა ის რასაც შენ გრძნობ ჩემს მიმართ?““სულ ცოტაც და მაგასაც გავიგებთ,ახლა კი ტკბილი ძილი ქეთევან““ღამე მშვიდობისა ერეკლე“ტელეფონის მკრთალი შუქი ჩემ სახეს

ერთგული მოღალატენი

იმდენად რთული იყო სიტყვებით გადმოცემა იმის,რასაც იმ წამს ვგრძნობდი,რომ დავდუმდი.მუშტები მოვკუმე და ვეცადე აცრემლებული თვალები ჩემი მეტოქეებისგან დამემალა.მწარე იყო იმის გააზრება,რომ

უსასრულო ღამე და უსასრულო სიბნელე

ღამეა, ბნელა, ისეთი სიბნელეა, რომ არაფერი ჩანს. ერთადერთი ნათელი რამ, იმედის სხივია, რომელიც თითქმის არ ჩანს და ნელნელა ქრება. მე კი ჩემს მუზაზე ვფიქრობ და ვიხსენებ მასთან ერთად განვლილ წლებს. 2009 წლის სევდიანი შემოდგომა იდგა, როდესაც პირველად

მარგიანის სასტავი. (1)

ხომ იცით ყველა სკოლასა თუ უნივერსიტეტში იხილავ სასტავს , რომელზეც მთელი სკოლა/უნივერსიტეტი აფანატებს.სასტავები რაღაც დამახასიათებელი ნიშნით ყოველთვის განსხვავდებიან ერთმანეთისგან, აი