დეე

დეე... იცი ბავშვობა მენატრება, ფერადი და ხალისიანი. იცი მინდა ისევ იმ დროში დაბრუნება, ძალიან მინდა. მინდა რომ სკოლიდან დაბრუნებულს სახლში მხვდებოდე და დაგვიანების გამო საყვედურს მეუბნებოდე. მინდა რომ ყოველ დილით ისევ შენი ხმა მაღვიძებდეს. შენი

ბერლინური დღიურები

იმდენად აღფრთოვანებული ვიყავი ჩემი ვოიაჟით ბერლინში, აღტაცებისგან არც კი დამეძინა თვითმფრინავში, თანაც გვერდით ხანში შესული ქალი მეჯდა, რომელიც ძალიან უცნაურ ხმებს გამოსცემდა ძილის დროს. მიუხედავად იმისა, რომ ერთ ადგილზე ჯდომით,

ორი ვარსკვლავი მთვარიან ცაზე

ორ ვარსკვლავს ვხედავ მთვარიან ცაზე მე კი კვლავ ვდგავარ თოვლიან მთაზე მე გადავედი შავ ღვინის სმაზე და მე გავლოთდი ამ გრძნობის გზაზე ორნი ვარსკვლავნი - ერთურთისაგან ძალიან შორს სულ იმ მანძილით რაც ჩვენ გვაშორებს, ახლა ჩვენ ორს

სევდიან ქალაქში

სევდიან ქალაქში ლანდივით დავდივარ სევდიან ქალაქში დროც თითქოს ჩერდება არ მახსოვს ამ გზებს მერამდენედ გავდივარ ის ვიცი,აქ ყოფნით სული რომ ბერდება... სევდიან ქალაქში დარჩენა ძნელია აქ ხომ ყველაფერი ცრემლებით სველია გულში სულ წვიმაა,ქუჩებიც ბნელია

დედის სიყვარული განუმეორებელია

გადავწყვიტე პატარა სიურპრიზი გაგიკეთოთ და დედის დღესთან დაკავშირებით დავდო ფოტოები დედაშვილობაზე.ჩაეხუტეთ თქვენს დედებს ძლიერად.არასდროს მოგერიდოთ რომ უთხრათ "მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ".როგორც ყოველთვის ველი თქვენს აზრს.არ დაიშუროთ ბევრი,ბევრი კომენტარები

მარიონეტი (ოცდამეერთე თავი)

სულ ორად ორი სიტყვა: - ნატო მოკლეს! სულ ერთი საღამო და ძირფესვიანად შეცვლილი ცხოვრება. მიმღებში დასვენებული ცხედარი და ნინას გულისწამღები კივილი. ყურებზე ხელაფარებული ნინო. ერთბაშად ჩაშავებული, გაუცხოებული სამყარო. თავის ქიცინით მოსიარულე

სხვადასხვა

სიამოვნებით დავწვებოდი შენი საწოლის ცარიელ მხარეს. ისე უბრალოდ სისულელეებს მოგიყვებოდი, თუნდაც კვადრატულ განტოლებას აგიხსნიდი და მოძრავი A პუნქტიდან B პუნქტისკენ მიმავალ მატარებლის მსგავსად შემცირდებოდა მანძილი სხეულებს შორის.

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 13

-ერთი კვირით. სასტუმროში გავჩერდები. მალე ადგილს გავყიდი და ჩამოვალ სულ. მე ისევ მის კალთაში მოვთავსდი. კისირზე ნაზად მკოცნიდა. მის სუნთქვას მხარზე ვგრძნობდი. უცნაური განცდა იყო. ხმა არცერთს აღარ ამოგვიღია. მე გატრუნული ვიწექი ის კი ნაზად მკოცნიდა.

სიყვარული

სიყვარული… შენ სიყვარული კი არა, ალქაჯი უნდა გერქვას, იუდა, სატანა, ჯოჯოხეთი და გენია. შენ რაც ბრძანდები, ჩემსავით მაგი დედამიწის ზურგზე არავინ იცის და შუბლში, რომ მიმიზნებდნენ გატენილ თოფს, ისე არ მეშინია, როგორც შენი. სიყვარული!.. არ მიხსენო

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (6 თავი)

მულტფილმის ბოლოს უკვე ღრმად მეძინა. ალექსმა იფიქრა არ გავაღვიძებო და უბრალოდ პლედი დამაფარა,რომ გამეღვიძა,ჩემს საწოლში გადავინაცვლე. ორი საათი ან მეტი ვწრიალებდი და არ მასვენებდა იმაზე ფიქრი, რომ ახლა მას გვერდით ოთახში ეძინა. ბოლოს ვეღარ მოვითმინე