გოგონა მზის ჩრდილში (პროლოგი)

ნინელის ჰგონია, რომ როგორც იქნა მოვიდა ის ნანატრი დრო, როდესაც მშვიდად შეუძლია თქვას - ეს ბედნიერი დასასრულია!... მაგრამ, როდის იყო ცხოვრება იმას გვაძლევდეს, რაც გვსურს ან ვიმსახურებთ?! ახალგაზრდა წყვილს

გრძნობები გამამელია

ნეტავ ლამაზო საყელოს რამდენჯერ ღილი შაგხსნია, რამდენჯერ უთქომთ მიყვარხარ რამდენ სიყვარულ აგხსნია.

მაგიაზე შეყვარებული. ( დასასრულის დასაწყისი - თავი მეორე)

წუთიერად ოთახში ყველა ერთად ალაპარაკდა. არა ეს უფრო ყაყანს ჰგავდა. თითქოს რაღაც მიუღებელი ხდებოდა. გაბრიელმა საწერ მაგიდაზე კალამი დააკაკუნა იმის სანიშნებლად, რომ მისთვის მოესმინათ. - საკმარისია,

6 სიტყვა (სრულად)

ყველაფერი ჯერ კიდევ მაშინ დაიწყო, როდესაც მეგობრებმა 'გადამაგდეს' და მარტო მომიწია კაფეში წასვლა, რის გამოც ახლაც კი მადლობებს ვუხდი მათ. მახსოვს მაშინ ზაფხული იყო და ისე ცხელოდა, ყველაფერი იწვოდა.

არასოდეს გამიშვა IV

-ჩვენ ერთმანეთს არ ვიცნობთ?-მკითხა მან.. -არამგონია.-თავაზიანად გავუღიმე მე.. -მე ტანია ვარ.-თქვა მან. -კატერინა.-ვუთხარი თუ არა ჩემი სახელი ოთახში ბიჭებიც შემოვიდნენ. ტანიას თვალები სიხარულისაგან უბრწყინავდა,თითქოს დადნა.. მის მზერას თვალი

სიყვარული

ამბავი,რომელიც სრულიად შემთხვევით მოვისმინე ერთობ საინტერესო და სევდიანიცაა..სამარშუტო ტაქსით უნივერსიტეტიდან ვბრუნდებოდი.ჩემი ყურადღება ჩემს წინ მჯდომი ორი ახალგაზრდა გოგონას საუბარმა მიიპყრო,რომლებიც

გარეწარის დღიურები (დღე 1)

მოკლედ არ ვიცი როგორ ავღწერო ეს ნაწარმოები, უბრალოდ წაიკითხეთ და მიხვდებით თუ რამდენად მოკლედაა აღწერილი თვითონ შიგნითვე.აქ აღწერილი ყველა ისტორია რეალურია...მოკლედ, დღეს 11 თებევრვალია,

გავიმარჯვოთ

სიყვარულიც კი აქციეს მწუხრის ოხვრად,მეგობრობაც გადაიქცა მწვავე ბოღმად,გაღიმებას ჩაგითვლიან გიჟურ ბოდვად,პირფერობა დაგრჩენოდეთ თქვენთვის ოხრად. ღირსეულად ვეღარ აქცევს გრძნობა ამ ხალხს,ვარდისფერიც

გოგონა ქუჩის ბოლოდან(თავი 7)

_მოვდივარ_გავყვირე და თვალების ფშვნეტით გავაღე კარი უცებ ქარბორბალასავით შემოვარდა ტასო_გაემზადე მივდივართ_სიცილით მითხრა_სად მივდივართ?_"შენ ვერა ხარს თვალებით"გავხედე ტასოს_მასე ნუ მიყურებ

დრო გადიოდა

დრო გადიოდა, დრო ვეღარ სუნთქავდა ის წუხდა ამაზე და ჩუმად მოთქვამდა ცრემლები თვალებზე მღელვარედ დიოდა დრო ვეღარ ცოცხლობდა, ის მხოლოდ კიოდა.დრომ გული ატკინა ცოცხალს და დატანჯა მან მისი სული