შენ ხარ გამორჩეული

ბევრ ადამიანს მე შევხვედრილვარ ამ ცხოვრებაში მაგრამ შენს მეტი სხვა ვერ მინახავს ამ ბოდებაში მე დამკარგვია ბევრი ოცნება ამ გრძნობის სახლში მუდამ შენს გვერდით მე ვიქნებოდი ამ ცივ შავ ზღვაში შენ გაქვს ზღაპრული თვალები იცოდე სულ მეყვარები შენს

შავ-თეთრი სამყარო

დიდია მოლოდინი... დანგრეული გულები ელიან შვებას... ხალხი მარტოობით გატანჯული არ კარგავს რწმენას... სარკმელთან ანთებული სანთელიც ელის ზეცისგან მომავალი

***

ქათინაურს გეტყვი გული დაგიდნება, ანგელოზის ფრთები უკვლოდ გაგიქრება, სიყვარულის წვეთი სულში ჩაიღვრება, სილამაზე შენი, ქალ-ღმერთს შეედრება!

სოხუმსკი (13 თავი)

ბერლინი, ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო ევროპული ქალაქი, დიანას სანატრელი ქვეყნის ულამაზესი დედაქალაქი გახლდათ. ბავშვობიდანვე ოცნებად ქონდა ქცეული იმ ულამაზეს ადგილას ფეხი დაედგა და თავად

ყველაფერს ვიხსენებ 5

შეხვედრა როგორც კი დამთავრდა, მაშინვე წამოვიდა ნუცა. ჯერ კიდევ გამოჰყოლოდა დილის შიშის გრძნობა . მიმღებში იკითხა ევას პალატის ნომერი და კიბეებისკენ წავიდა. ერთი სული ჰქონდა როდის ნახავდა. საკუთარი ოჯახის წევრივით უყვარდა დედისერთას. თავს ძლივს

ჩემი ბუჩქი (თავი 3)

ენას თუ არ გააჩერებ ნახავ რა შეუძლია ამათ.. ბოროტულად გავუღიმე და ხელიი დამიჭირა მთელი გზა ცერათი მეფერებოდა და არ მიშვებდა... მე კიდევ თითქოს გაბრაზებული მაგრამ ამ დროს ყველაზე კმაყოფილიი გავყურებდი გზას... -მოვედით, რომ გამოხვალ დამირეკე და

მე ვარ ცივი

ახლა ქარია გარეტ, ძლიერი ქარი. ჩემი ძველი ფანჯარა ხის ჩარჩოში კანკალევს. შიგნით სიცივეა, შეიძლება სიცივეა ხალიჩის რომელიც კედელზე მაქ გამოკრული და ჩემს ოთახს ძველმოდურობას ანიჭებს, ან სიცივეა ჭერის რომელსაც 18 წლის წინ მამაჩემი უყურებდა სიკვდილის

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მეთორმეტე

პირველ სართულზე ატირებული ჩავედი და თან უზარმაზარი ბარგიც ჩავიტანე. ბოლოჯერ მოვავლე თვალი ამ სახლს, სადაც უამრავი მოგონება მაკავშირებს ბედნიერებით და უბედურებით სავსე. ეს სახლი საუკეთესო მოგონებებს ინახავს ჩემი და ანდრეასას,ადამიანის რომელიც იმაზე

კაფანდრა [1]

-უკაცრავად, ეგ ჩემი ადგილია. _შავგვრემან მამაკაცს ღიმილით გადაულაპარაკა და ბილეთი აჩვენა. მამაკაცმა ჯიბიდან საკუთარი ბილეთი ამოიღო, ადგილის ნომერს დახედა და გოგონას მიაწოდა. -ასევე, ეს ჩემი ადგილია. -რაღაც შეცდომაა. _დაბნეულმა გააქნია თავი და

დამთხვევა

ჩემი უიღბლობების გახსენება საიდან დავიწყო?მგონი ღრმა ბავშვობიდან სჯობს,აი,ახლაც თითქოს თვალწინ მიდგას 5წლის ასაკში როგორ გავრბივარ სახლიდან ეზოში და მალევე ხეს ვეჯახები,რა თქმა უნდა,ამ ყველაფერს ხელზე შრამის გარეშე არ ჩაუვლია,8წლის სალომეს