წერის იდეა

წერის იდეა იმაზე თუ რატომ ვიწყებ წერას,მინდა ავღწერო ჩემი ყოველდღიური ცხოვრება და ვპოვო სულის თავისუფლება, მინდა ადამიანებს ვუჩვენო თუ რა დაეხმარებათ საკუთარი თავის პოვნასა და დამკვიდრებაში... ჩემი აზრით, საინტერესო ინფორმაციას მივაწვდი ხალხს ზოგად

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 9 თავი )

-რატომ არ ძინავს ჩემს ფერიას? _ ნოეს ხელში მყოფ ნიაკოს ვაკოცე ცხვირზე დავკარი თითი -მე და ბაბუ ნაყინებს ვჭამდით და ... უპს _ პირზე აიფარა ხელი -გამყიდე არა ბაბუ ? _ სიცილით გამოვიდა სამზარეულოდან მამა _ ყოჩაღ სიძევ დროულად დამიბრუნეთ ქალიშვილი

სოხუმსკი (2 თავი)

შემოსასვლელისკენ გავიხედე და დავინახე ნანას გვერდით მომავალი კეკელიძე. ლევანი შეკრებილებს მიესალმა და გვერდით ამომიდგა. მაკა და ნიკა მოვინახულე და მოვიკითხე. ვგიჟდებოდი მათზე.ლევანის, მშობლების სიყვარული გასაოცარი იყო ჩემთვის.

სურვილების ექო

მსურს რევოლვერის მიბჯენა ყელთან, დენთის და სისხლის ჯაივი მარსზე, პირისპირ ჯდომა ჩემს პირად ღმერთთან და უფრო მეტის გაგება მასზე.

ორსულის დღიურები (სრულად)

ქართველი სტუდენტი გოგონას დღიურები, რომელსაც მენტალურ-მორალური ღირებულებები და „სულელი“ გული აქცევს ჩიხში; რა უნდა გააკეთოს ადამიანმა, როცა სიყვარულისთვის ბრძოლაც არ შეუძლია, მით უმეტეს, მაშინ როცა ამ გრძნობის გამო უკანასკნელი საყრდენი ეცლება და

დასრულდა

სამყაროს ფერები იცვლება დიდი ხნის ძიების შემდეგ პოულობ მას, ვისაც ეძებდი ხარ ბედნიერი, როგორც არასდროს და შენში რაღაც იცვლება შენ ხვდები, რომ იპოვი ისეთი ადამიანი, რომელიც შენთან იქნება.

კიდევ შევხვდებით

ვიცი რომ ჩემი არასდროს ყოფილხარ, მაგრამ დღეს უფრო მეცლები ხელიდან.... სტერეოტიპები შთანთქავს უბედურების მორევში გრძნობას, რომელიც შენთვის მინდოდა გამეყო და ვერ მოვახერხე, მე ხომ შეცდომა დავუშვი , შენ რომ შეგიყვარე ... შენ ხომ ასე განსხვავდები ,

მარიონეტი (მეშვიდე თავი)

რა თქმა უნდა ყველა წვრილმანს ვერ აღვწერ. თუმცა ორიოდე სიტყვით მაინც უნდა გითხრათ, მიუხედავად თბილისში რუსეთის ჯარის დგომისა, ცენტრალურ ქუჩებში სწრაფი სიჩქარითა, გაბმული საპროტესტო სიგნალებითა და შავი სამგლოვიარო დროშებით შემკობილი ავტომობილები

ალუბლები 3 თავი (დასასრული)

თვალები ნელა გავახილე, ბუნდოვნად ვხედავდი გარემოს და მხოლოდ მას შემდეგ მივხვდი, რომ დიდხანს და მაგრად ვაჭერდი ქუთუთოებს ერთმანეთს. ქაღალდზე ისევ ხელნაწერი, ლამაზი ასოებით ეწერა: „ხომალდი მარსიდან, საღამოს დაფრინდება.“

shame 3

ვინმეს რომ ეკითხა როგორ ვიმგზავრე ალბათ 1 კვირა საჭირო სიტყვენის ძებნას მოვუნდებოდი რომ როგორმე ეს კოშმარი ამეღწერა .. როგორც იქნა ავსტრიაში ჩავედი, მგზავრობის გარდა ამას ყველაფერი ერქვა უკან ქალი მეჯდა ?! ქალი კიარა ცარიელი პროვოკაცია იყო