ჩემი ბუჩქი (თავი 4)

როგორ შემაშინეე ლიზიი, მაგაზე ცალკე ვილაპარაკებთ.. ახლა დამშვიდდი და დაჯექიი მიდიი.. მანქანაში რომდავჯექიი დემესს სურნელიით გაჟღენთილი სალონი ძალიან მესიამოვნაა, მისი წყალი უკითხავად ავიგე და დავლიეე, მისი ტუჩების გემო ისევ შემორჩენოდა.. ჯერ ბოლომდე

თავადაზნაურული ამბები (2)

აეროპორტიდან გამოვედით თუ არა,მამიდას ლურჯი თვალები მომხვდა მხედველობაში და ეგრევე მისკენ წავედი,მინდოდა შევხტომოდი,მაგრამ გამახსენდა რომ მარტო არ იყო.ამიტომ დინჯი ნაბიჯით მივუახლოვდით მე და ანანო ქალბატონ ლელას.რომ დამინახა, თავი ვერ შეიკავა და

ცუდს ყოველთვის მოსდევს კარგი ( 11 თავი )

სანამ შენ შეგხვდებოდი შეყვარებული მყავდა- ალექსანდრეს ძარღვები დაეჭიმა., - დიტო. წელიწადი ვიყავით ერთად როგორც შეყვარებულები. ერთ საღამოს როცა ვიჩხუბეთ, მის ძველ ნაშასთან წასულა. ეს ბოლოს გავიგე. იმ გოგოს უყვარდა დიტო და მისი დაბრუნება უნდოდა. ის

კაფანდრა [3]

-აა, ეს თქვენ ხართ... ცოტა დამაბნია თქვენმა ლექსმა და სიმართლე გითხრათ აზრიც ვერ გავიგე. _მორიდებულმა ჩაილაპარაკა, მიხვდა რომ თაყვანისმცემელი მხოლოდ და მხოლოდ ლოლას გამო იმყოფება ამ რესტორანში. იმასაც მიხვდა რომ მამაკაცს გონებრივი პრობლემები აქვს.

სიყვარულის ინსტრუქციები IV

უყურებდა.ქალი რომ მალე არ დაბრუნდა ანდრეიმ გამოაკითხა,წელზე პირსახოცი ჰქონდა შემოხვეული აშკარა იყო აბაზანიდან ახლა გამოვიდა,მთელი სხეული დანამული ჰქონდა. თვალი იმ ჭრილობასაც მოვკარი,რომელიც ჩვენი განშორების წინა დღეს მიაყენეს.

"თამუნიას"

მიყვარხარ ძლიერ,მიყვარხარ ჩემო,მე მიყვარს შენი ტუჩების გემო.მაჩუქა ღმერთმა,მაჩუქა წამი,ჩემი სიყვარული ულევია,როგორც მზის სხივები არის ულევი,თუკი ვისაც უყვარს სულელია,მაშინ მე ვყოფილვარ

გზა შენისაკენ (შესავალი)

რომ მყავდეს ვინმე ისეთი ჩემს ცხოვრებაში რომელთანაც ისეთი ვიქნებოდი როგორიც ვარ კარგი იქნებოდა, უტანსაცმლო მე ხომ ესეთი დავიბადე, და ისეთი ვიქნებოდი ხასიათითაც როგორიც ვარ! ტანისამოსი

დასავლური გრძნობები შუა აღმოსავლეთში X

,,ჩავფრინდი და უკვე სახლში ვარ.ახლა შედარებით შორს ვარ შენგან,ვიდრე იქ,ირანში ყოფნის დროს" სახლში შესვლისთანავე გაუგზავნა შეტყობინება რეზამ ,,მიხარია,რომ კარგად იმგზავრე.ყოველთვის მომენატრები,როგორ

გოგო რომელსაც ხალხის ღიმილი აბედნიერებს !

თუ გნებავთ გაიგოთ განცდები ადამიანის, რომელიც იმალება საზოგადოების მხრიდან, რომელიც ვერ ახერხებს საჯაროდ გამოაშკარავებას უბრალოდ გადახედეთ ამ ისტორიას ყოველ დღე ატვირთვისთანავე და მიხვდებით

ჩემი ცხოვრების 3 წელი (თავი 1)

ჭავჭავაძეზე მივდიოდი, უცბად რომ დავინახე დიდი შენობა უამრავი ხალხით გარშმო, იმდენად პატარა ვიყავი რომ არც კი ვიცოდი რა იყო, წავიკითხე და მივხვდი რომ ეს ის ადგილი იყო, საიდანაც მოდიოდა ჩვენი მშობლების ხშირი ფრაზა ''სტუნდენტობა რა მაგარია'' რატომღაც