მწვანეთვალება (თავი14)

-წამოდი ჩემი ძველი ოთახის ფანჯრიდან გადაძვერი -ჯანდაბა ბელლ -უკეთესი იდეა გაქვს? -არაა ჩემს ძველ ოთახში გავედით ფანჯარასთან რომ მივედით მანუმ მითხრა: -თუ მოვკვდები მინდა იცოდე რომ შენი ბრალი იქნება

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი მეთერთმეტე )

თავი როდესაც ასწია და მის სახეს წააწყდა, გულმა რამოდენიმე დარტყმა გამოტოვა. თავიდან ვერ გაიაზრა რა ხდებოდა. მაგრამ როდესაც გოგონას წკრიალა ხმა გაიგონა ტანში განსხვავებულმა ჟრუანტელმა დაუარა.

გიჟების სამყაროში(თავი 4)

ალექსანდრეც მოვიდა,გავიცანით,ბევრი საერთო აღმოვაჩინეთ.ნუ ”თ” არა.....თათიამ აღმოაჩინა.მის გვერდით დავსვით.ბოლოს კი თათიას ალექსანდრეს მხარზე ჩაეძინა.გამთენიისას დავიშალეთ.უმეტესობას ეძინა.მარტო მე თამუნა და ცოტნეს ორი ძმაკაცი ვაქტიურობდით და ბოლომდე

თითები (თავი 2)

გეგა საკმაოდ დიდია.უცოლო,უსამსახურო,უყველაფრო.გეგას ერთადერთ საფიქრალს გართობა და დროსტარება წარმოადგენს.არ უყვარს მშვიდი ცხოვრება.მისთვის ღამე ყველაფრის საწყისია.გეგასთვის ცხოვება ღამე იწყება.ღამით იწყებს სუნთქვასა და აზროვნებას.ჭკუა ეკეტება სლავ

წვიმიან გზებზე ...

წვიმიან გზებზე დავდივარ, ვფიქრობ, სიყვარულისთვის ოცნებას გითმობ. ახლა ქარია შემოდგომის, სდუმან ჩიტები, შენ ჩემთვის კარგო სანატრელი მუდამ იქნები.

ენძელა [2] დასასრული

ჟღალი თმა მხრებზე არეულად დაიყარა, ტანზე მოქარგული წითელი ფრიალა ზედა და ოდნავ ტანზე მომდგარი შავი ქვედა კაბა ჩაიცვა. მისაღებში ჩასვლა ეუხერხულება, მაგრამ რა ქნას, საქმეები აქვს და ყველაფერს ასე ვერ მიატოვებს. კარები ხმაურით გამოაღო და კიბეებზეც რაც

ღამე პარტნიორთან [4] დასასრული

-ხომ ხედავ ბავშვისთვის კვების რეჟიმილი კი არა სწორად მიდგომაა მთავარი. _ეზოდან შემოსული იოანეს დანახვისას გადაულაპარაკა საყვარელ მამაკაცს და მხარზე თავი დაადო. _იმედია ლილის არ ეგონება, რომ იოანეს ვათამამებ და ცუდად არ გამიგებს, მაგრამ მისი რეჟიმი

სირცხვილით დამწვარი

ყოველთვის მიკვირს როცა ქართველობაზე ის ადამიანები აცხადებენ პრეტენზიას და ნამდვილ პიროვნებებად მოაქვთ თავი ვინც სამშობლოსა თუ მოყვასის სიყვარულს სუფრაზე დალეულ სადღეგრძელოში ხედავს,როცა სამშობლოსთვის მხოლოდ სადღეგრძელოს სხვამ

არსებობაა რაღაცნაირ ტკივილიანი...

ვითომ რა არის ერთ ღიმილს რომ ვემათხოვრები... ერთი სითბოთი გაჟღენთილი მზერა მჭირდება...

ლურჯი გიტარა

-გამიჩერეთ. - ვიძახი გახარებული. ავტობუსიდან ჩამოვდივარ და იმ ქუჩისკენ მივრბივარ, სადაც ის მუსიკოსი დავტოვე. იმედით ვარ სავსე რომ ის ისევ იქ არის და მიცდის, თითქმის უკვე მივედი, უკვე იმ ადგილას ვარ ,მაგრამ ქუჩა უკვე ცარიელია. არაფერი აღარაა