უმისამართო ლექსი

რაღაც საუცხოოდ, ჩუმად მიილტვიან ლურჯ ფერ ველ-მინდვრებზე ღრუბლის ნაჩრდილები, მსგავსად ამ ჩრდილების, თვალწინ დამირბიან ქარზე წამოშლილი თმების აჩრდილები...

ჩემი დაიკო

ისე მომენატრე რომ მე მომელანდე ჩემო საყვარელო ჩემო სანატრელო მე შენს გვერდით ვდგავარ მაგრამ მე არ ვჩანვარ ძალიან მიყვარხარ ჩემი ფერია ხარ ჩემი ბედნიერება ჩემი ქვეყნიერება ჩემი ცხოვრების არსი ჩემი ვენერა, მარსი

უხილავად შემაყვარე თავი (თავი19)

საღამოს ნინიმ სალი და ლილე სიჯიუტითა და ძალდატანებით სახლში გაუშვა რომ დაესვენათ. გოგონებს სთხოვა გეგასთვის ეთქვათ რომ სახლში წასულიყო მაგრამ იცოდა რომ არ წავიდოდა.მართალიც იყო გეგას ფეხი არ მოუცვლია კლინიკიდან.იგი ჯიუტად იჯდა ნინის პალატის კართან

ჩვენ მეგობარო ))

მერე კი გავქრებით, ასე გავფრინდებით დედამიწაზე მარად ვერ ვიქნებით მაგრამ ჩვენ ამ ქვეყნად მაინც ვიარსებებთ ვიღაც მოგვიგონებს და არ წავიშლებით.

მანძილი.

აეროპორტი. მე განშორება და შენ! ****** ვერ ვიტყვი ყველაფერი მაშინ დაიწყო,როცა დავინახე-მეთქი,მაგრამ დიდი დრო არიყო გასული რაც აღმოვაჩინე,რომ მის გარეშე არ შემეძლო,უფროსწორად ვერ.

იასამანი (თავი 1)

ოთახის კარს ვაღებ და მუცელზე ვემხობი ლოგინზე.ვერ ვიჯერებ,რომ სულ რაღაც 2 დღის წინ უნივერსიტეტი დავამთავრე და ახლა შემიძლია ჩემი მოპოვებული ფულით გავიტანო თავი.სააბაზანოში შევდივარ ვანას წყლით ვავსებ და ტანსაცმელს ვიხდი,გრილ წყალში ვწვები და

სინათლემ სიბნელეში ჩამკარგა (5)

- ნინო შემომხედე, შემომხედე, მიდი, დაწყნარდი, ახლავე დამშვიდდე უნდა, იცოდე ისევ ცუდად გახდები, ასე არ შეიძლება-მეთქი არ გითხარი, ვერ გაგიკეთებ დამამშვიდებელს ვერაააა (ღრიალებდა, მეჩხუბებოდა). საშიშია, ვერ გაგიკეთებ დამამშვიდებელს, შენით უნდა

სიგიჟე

--საბოლოოდ ყველანი იმ მახეში გავებმებით... მემგონი... აი... ხომ ვთქვი...უკვე გავები... მეშინია... სიჩუმე! კარგად ვგრძნობ თავს... არც ისე ცუდია ხომ იცით?! რა გინდა?? გაინტერესებს რახდება??? სიჩუმე!! რა ხდება!... ხდება ის, რომ...

ის, ვინც არავის ჰგავს (სრულად)

რეზითვის რამდენად სასიამოვნო იყო, ვერ ვიტყვი, რადგან ცხოვრებაში არასდროს მქონდა ნაკოცნი არავისთვის და მემგონი, უბრალოდ ტუჩებში მივადორბლე გამოუცდელმა. მას რომ დავეხსენი, ისევ გაშეშებული იდგა და მიყურებდა. მერე ეტყობა, გაიაზრა, რაც გავაკეთე. - ანუ,

მოთამაშე (ნაწილი მეექვსე)

მოსიარულე მკვდარს ვგავარ, მალე თამაში მექნება, მაგრამ ჯერ ისევ ვერ ვბედავ რომ ეს კესის ვუთხრა, მისი ღიმილი კი ნელ-ნელა უფრო და უფრო ფართო ხდება და მიხარია რომ მას ასეთ ბედნიერს ვხედავ. სკოლის შესასვლელში ვდგავარ და კესის ველოდები, აჯეჯილი ტანსაცმელი