ბედისწერა V თავი (+ 18)

უფრო ქვემოთ ჩადის, მუცელზე მკოცნის, შემდეგ ბარძაყზე გადადის. ყველაფერს სპეციალურად ნელა აკეთებს.თელი ლექციის განმავლობაში ყურადღებას არ მაქცევს. ცოტა ვბრაზდები. როგორ შეუძლია ერთ დღეს მეტაკოს და მაკოცოს, ხოლო მეორე დღეს დამაიგნოროს. ხასიათი

ჭორფლებიანი და მე

მე ბაბი ვარ, წითური გოგონა რომელიც ჩუმად უსმენს სამი საუკეთესო მეგობრის ლაქლაქვს და თან facebook-ის ნიუსფიდზე დაბორიალობს. სანდრო- ნევროზაა, გუგა (ჩემი ჭორფლებანი)-შარიანი, აკა- ნევროზასა და შარიანის გამანეიტრალებელი, მე-წითური.

" ანნას უაზრო ცხოვრება"

გამარჯობა, მე მქვია ანი და ვარ 13 წლის. უკვე შუალედს მიუახლოვდა არდადეგები და მე კიდევ არსად არ წავსულვარ, ვგდივარ ლოგინზე და ვითვლი ბუზებს (როგორც ლუარსაბი). ხანდახან ისე მოვიწყენ, რომ თქვენ წარმოიდგინეთ და ბუზებსაც კი ვესაუბრები ხოლმე. ვუყვები თუ

ახლახანს მე

მე ახლახანს მივატოვე ყველა, მე ახლახანს გადვუდექი ღმერთს, მე ხანდახან მეტნაკლებად მახსოვს, რომ ერთმანეთს ჩვენ, შევფიცეთ დღე, ვითომ არც და უგზოუკლოდ დამთმო, თითქოს არსად არ ვიყავით ჩვენ!?.

Lunae Lumen #9

-ხოო. შენი ბრალია... სახეზე აფარებულ ხელებს მიკოცნიდა. -მაპატიე, რა. აღარ ვიტყვი ეგეთს არაფერს. არასდროს. ხელები სახიდან ჩამოვიღე.

მხოლოდ შენ #2

ორივეს ჩაგვეძინა. უცნაური სიზმარი ვნახეე... ოთახში ვიყავი რომელიც სრულიად თეთრი იყო, ფანჯრები არ ჰქონდა მაგრამ როგორღაც მზის სხივებით იყო განათებული... მე ერთ ადგილას ვიდექი და არ ვინძრეოდი..ჩემს წინ კარგა მანძილის დაშორებით გიორგი იდგა რომელიც

მსჯავრდებული და მოსამართლე . . .

-კითხვა პირველი ! გიყვარდით თუ მხოლოდ გაერთეთ? -არა რას ბრძანებთ (აღშფოთდა და სუნთქვა უჭირდა) სიტყვა მიყვარხარ ვიცი მითქვამს თქვენთვის არცერთხელ, მაგრამ არასდროს წამიშლიხართ ჩემი გულიდან.

შენი აქ ყოფნა მკლავს.

ისევ ზღვისფერი დამაქვს თვალები, სხვისი ცოლი ვარ კვლავ, ისევ შორიდან მელიცლიცები, ისევ შორიდან მკლავ, ო, რა ტყუილად დაგიქადნია, მე მოგიკლავო ქმარს. შენი სიტყვები,

Never miss a chance to dance(XIX თავი)

დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა(არადა რა ტკბილად მეძინა).არც კი დავხედე ვინ იყო. პირდაპირ ვუპასუხე. -გისმენთ! -გაბი, თაკო მასწი ვარ და იმედია შენთან გვტოვებ და არ გადაიფიქრე! -მართლა?! იესს! რა კაიაა! აეროპორტში ხართ უკვე? -კი, მაგრამ მისამართი არ

სულს მოგცემ!(დასასრული)

ჩურჩულით თქვა, ან იქნებ არც უთქვამს. მარჯვენა ფეხი მოაშორა მიწას და სიმსუბუქე იგრძნო. წამიერად აღმოჩნდა ჰაერში, თითქოს მიფრინავდა, ფარფატებდა, ყველაზე მსუბუქი იყო ,ბუმბულზე მეტადაც კი. მაგრამ არ ვარდებოდა, არ ეშვებოდა არც ტალღებს უერთდდებოდა.