მხოლოდ შენ #4

-მარიი შენც? საერთოდ ასეთ წამოსვლას ისევ სახლში დარჩენა მერჩია, დასაერთოდ უკვე ნერვებს მიშლით,ემილი ეს არქნა ემილი ის არქნა ბოლოსდაბოლოს უკვე დიდივარ და თვითონ შემიძლია გადავწყვიტო სად წავალ და რას დავლევ.

მე თქვენთან ვარ

იხარეთ ჩემთან და ჩემს გარეშე იხარეთ ჩემში მე ხო ყველგან ვარ როცა გავქრები ვერ დამინახავთ მაგრამ თქვენ იგრძნობთ რომ მე თქვენთან ვარ

მიყვარხარ იქამდე, სადამდეც იმსახურებ (სრულად)

-მარიამი ხომ?-ვითომ დაეჭვებით იკითხა -არა... შეგეშალათ-თავაზიანად იუარა -ხოო? განსხვავებული ტაქტიკაა...-თითქოს თავისთვის ჩაილაპარაკა-კარგი, რას მიპასუხებ თუ გეტყვი რომ ნიკა მქვია?-ოდნავ გაუღიმა

-შენ ის ლექსი ხარ დასასრული, რომ ვერ ვუპოვნე!

ადრე შენს გარდა სხვა არავინ მისმენდა მახსოვს, დღეს მისმენს ყველა და ამავდროს ესმის არავის. შენს ნაფეხურებს წვიმა შლის და სისხლისფრად ათოვს, შენ ფურცელი ხარ ჩემს შავ წიგნში თეთრად

მხოლოდ შენ #3

უემოციოდ დავჯექი ლოგინზე.. საშინელება დამემართა.. ჩემს ირგვლივ სიბნელე ჩამოწვა. ვეღარაფერს ვხედავდი უფორმო შუქის ანარეკლების გარდა. ყურში მარის ყვირილი ბუნდოვნად ჩამესმოდა:-ემილი კარგად ხარრ, ემილი გამოფხიზლდი.. თავბრუ მეხვეოდა. მეტი არაფერი

ანგელოზიაო ალბათ ამას იტყვით

სული ობოლიო,გული გატეხილი, გრძნობები შეცვლილი და ემოციები გამოცვლილი, თვალები სულის სარკე ტუჩები ვარდისფერი მიუწვდომელი და თნაც გამომწვევი ვარდის სიელფერე მისთვის ბოძებული

- გამარჯობა 100 დოლარიანო ! (სრულად)

და მე ყველაზე ბედნიერი ადამიანი უნდა ვყოფილიყავი დედამიწის ზურგზე რადგან ერეკლეს ვიცნობდი! და ვიყავი კიდეც ! სხვა ბედნიერება არ მჭიდებოდა ! ერეკლე საკმარისი იყო იმისთვის, რომ მთელი ცხოვრება გამღიმა. შეიძლება შემიყვარდეს კიდეც. ან ახლაც მიყვარს.

დასასრულის დასაწყისი ნაწილი 1

გათოშილი მივუყვები გზას... ძნელია ყველაფრისგან თავის დაღწევა თითქოს ყველაფერი ისე სწრაფად ხდება როგორ სწრაფად შეიძლება უარყო ოჯახი არადა მეგონა მათ გარეშე სიცოცხლე არ შემეძლო მაგრამ ვადგავარ უკიდეგანო გზას ჰორიზონტზე უიმედო სიცარიელეა სიმშვიდეს

მარტინი და სიყვარული (1)

როცა ვინმე გიყვარდება შენი ცხოვრება მთლიანად იცვლება და შენც ის აღარ ხარ ვინც იყავი. და როცა გიყვარს,როცა შენი სიყვარული ნამდვილი და წრფელია აღარაფერს აქვს აზრი,არც შენს თავმოყვარეობას რომელიც აქამდე კისერში გიჭერდა და არც იმ ნეგატივს რომელიც შენს

შენ ჩემი ყოველთვის იქნები 4

ზუსტად ვიცი ზეწარი არ გადამიფარებია, არა და მეფარა…ოთახიც რაგაც სხვანაირი სუნით იყო გაჟღენთილი, მთელი სხეულით შიშმა მომიცვა, საწოლის კუთხეში ისე მოვიკეცე თითქოს შეუმჩნეველი გავხდებოდი, ოთახს თვალი მოვავლე, კარებიც უცნაურად იყო ღია და უცებ კივილი