ანნა ამილახვარს

ორი წლის წინ მე მიყვარდი შენ იყავი ჩემი მერი ამ სიყვარულს ვერ ვიცავდი მაგრამ მე ყოველთვის გელი

"დესპოტი" ქმარი ( თავი 5 )+ 18

სამზარეულოს დახლზე არსებულ ყველა ნივთს ერთი ხელის მოსმით ძირს ყრის, ჩემი მომზედებული ბოსტნეულის სალათი, საჭრელი დაფა, წყლის გრაფინი, წყლის ჭიქა ერთი მეორეს მიყოლებით ცვივა ძირს და იმსხვრევა. ისე რომ მისი მარცხენა ხელი მჭიდროთა მოხვეული ჩემს წელზე

უხილავად შემაყვარე თავი(18 თავი)

საათ ნახევარი ელოდნენ ოპერაციის დასრულებას.ბოლოს კი საოპერაციოდან ექიმი გამოვიდა.ყველანი გარს შემოერტყნენ ექიმს და კითხვები მიაყარეს -დაწყნარდით.-ექიმმა ხელები ასწია-ყველაფერი კარგადაა-გემ შვებით ამოისუნთქა.სალი და ლილე ერთმანეთს გადაეხვივნენ.

ტყის საიდუმლოება (თავი მეორე)

წყლის წყურვილმა გამოაღვიძა, თვალების გახელა და ვიღაცის მნათობ თვალებთან წაწყდომა ერთი იყო. ერთი კი წამოიკივლა, შიშისგან თვალები დახუჭა და საბანი გადაიფარა. რამდენიმე წუთის შემდეგ შეშინებულმა ფრთხილად წამოყო თავი. ტუმბოზე ტელეფონს წაწვდა და ფანარი

დაქირავებული მკველი

შვილო მეუბნებიან რომჩემი შვილის გადასარჩენად ორასი ათასი დოლარი უნდა გადავიხადო ლარი უნდა გადავიხადო. მითხარი საიდან მოვიტანო? ყველაფერი რომ გავყიდო რაც გამაჩნია მაინც ვერ გავწვდები... ტირილს აგრძელებდა ქალი. ბავშვებს რა ვუთხრა? და ორ დანაღვლიანებულ

ბედისწერა II თავი

და აი უკვე სექტემბერია. ვნერვიულობ, ეს ხომ ჩემი პირველი დღეა უნივერსიტეტში. ყველაზე ლამაზი კაბა ჩავიცვი და თმები, რომელსაც კულულების ნასახი აღარ შერჩა, ლამაზად დავივარცხნე. ნეტავ ვიცოდე რა მანერვიულებს. ყოველთვის საუკეთესო მოსწავლე ვიყავი, თუმცა

მეგობრები

დილის რვა საათია. ქინძმარაულის ქუჩას ტოვებს "ის" მანქანა. -ნიკას დაურეკე ჩამოვიდნენ-ამბობს გოგონა და ღვედს იკრავს. "ის" მანქანა მოსკოვის პროსპეკტზე ჩერდება -აუ, ეს სად ჩავდო მარიამ?!-კითხულობს ნიკა და თვალებს აცეცებს.

კარგი არ გინდა ჩემთან?!

ჩემზე მეტად ეყვარები, გაგათბობს და ყოველთვის შენ გვერდით იქნება შენ კაპრიზებს მოისმენს შეიძლება ვამბობ ვიძახი არა არ მიყვარხარ შენ ეს სიტყვები არ დაიჯერო მე უფრო მეტად მიყვარხარ და მეყვარები შენ მხოლოდ ერთადერთი ამბობ ვსო დამთავრდა შენთან აღარ

ჩვენ როგორც მკვლელები...

რამდენიმე დღე გავიდა, მას შემდეგ რაც გადაბმულად სახლში ვარ. გარეთ გასვლა არ მინდა. ვხვდები რომ ეს სამყარო ჩემთვის არ არის. ვხვდები რომ რაღაც სხვა მინდა ამ ცხოვრებისგან. ვებრძვი საკუთარ გონებას და ვარწმუნებ საკუთარ თავს, იმაში რაც არ არსებობს.

არ მიყვარს,მენატრება

არ მიყვარს... ჩახუტება მომენატრა ! აი ხელებს რომ შემოგხვევს და თავი ძალიან პატარა რომ გგონია.. გულისხელა... მის გულისცემას რომ გრძნობ... თავიდან თითქოს გეშინია,ცდილობ თავი გაითავისუფლო.. ჰოო გეშინია, რომ აი ახლა თუ არ წახვალ მერე ვეღარ წახვალ....