უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (5)

ანიმ სწრაფად მოეხვია კარში პირველად შემოსულ ვაჩეს. შემდეგ სწრაფადვე მივიდა დათასთან მასაც ჩაეხუტა და არც კი დაფიქრებულა ისე აღმოჩნდა დემერეს კისერზე ჩამოკიდებული დემეტრემაც ერთი შინაურივით მოხვია ხელები და მისი სურნელი ღრმად შეისუნთქა ანი კი ისე

ბიზნეს ვუმენი (თავი 8)

დილით თვალები ჯერ კიდევ არ მაქ გახელილი, როცა მის ერთ ხელს წელზე, მეორეს კი კისერზე ვგძნობ. მას მთლიანად მასზე ვყავარ აკრობილი და სუნთქვის საშვალებასაც კი არ მაძლევს, განძრევაზე ზედმეტია ლაპარაკი. თვალებს ვახელ მას ჯერ კიდევ ძინავს არა ამ

იდუმალებით მოცული მკვლელობა(დასასრული)

არადროს ყოფილა ემოციური.არ უყვარდა ხალხს თავის გრძნობენს რომ ანახებდა.ერჩივნა მისთვის გულქვა და უემოციო ეწოდებინათ,ვიდრე მისი ღია გრძნიბებით ეთამაშათ და სიამოვნება მიეღოთ.ახლაც როცა ჯინას უსულო სხეულის წინ მუხლებზე დამხობილი შეშლილი სახით იდგა,ერთი

დიდი პატივისცემით საბავშვო სახლის აღმზდელ-მასწავლებლებს

როგორც დედა ყრმის აკვანთან თეთრად გაათენებს, თქვენც ასევე დახაროდით, დღეღამ აღსაზრდელებს.

თინა(თავი4)

ეს დღეებია მზე საერთოდ არ გამოსულა. გადის დღეები, თვეები... და ზაფხულიც მოდის , ასევე გამოცდები რომელზეც ძალიან ვნერვიულობ. მეშინია რომ მშობლების და მეგობრების იმედები ვერ გავამართლო.. ზეგიდან გამოცდები იწება და ნერვიულობაც მატულობს, ახლაც ყველანი

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი20)

-კაი - გავუღიმე მეც. გავედით სამზარეულოშილუდი პარკიდან ამოვაწყე ერთი გავხსენი და ჭიქაში ჩასხმა დავაპირე, მაგრამ ხელებმა დამიწყო კანკალი და ვერ მოვახერხე, ანდრეამ შემომხედა, თავი უხერხულად ვიგრძენი და ბოთლი ხმაურიანად დავდგი.-მოდი ისე გავიტანოთ არ

ცუდი გოგო "ენემი" დასასრული

როგორც უკვე მოგახსენეთ, ბიჭებმა საერთო ვილა იყიდეს რათა გოგონები ერთად ყოფილიყვნენ და არა ცალ–ცალკე. მართლაც უხაროდათ ერთად ცხოვრება და ბედნიერი სახეებით დადიოდნენ სულ. მაგრამ უკვე 3 თვე ნახევარი გავიდა უკვე იმდენად ვეღარ დადიან ლილე , ენემი და

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 4

- მოიცადე ვიკა ალექსანდრე ლაბაძის დაა? -ვიკითხე გაოცებულმა. -ხო იცნობბ?- იკითხა ინტერესით. -საზღავრ გარეთ რომ ვიყავი სასწავლებლად ერთ უნიში ვსწავლობდით. ვიცოდი რომ და ყვადა მაგრამ არასდროს მინახავს-გაოცებული ვლაპარაკობდი მე. - ხო ალექსი არც ჩვენ

Take a deep breath, tomorrow will be worst! (5)

გზა გრძელი და დამღლელი აღმოჩნდა თუმცა ფშავური სილამაზის ყურება ნამდვილად არ მწყინდებოდა. ფშავი მთლიანად მწვანეში იყო ჩაფლული თბილისისგან განსხვავებით. თითქოს მთელი საქართველოს სიმწვანე ამ ერთ ტერიტორიაზე მოგროვილიყო. წამებში შემიყვარდა აქაურობა

ჩემს ერთადერთ დაიკოს

ახლა ამ ლექსს მივუძღვნი ჩემს მშვენიერ დაიკოს მასზე მნიშვნელოვანი ჩემთვის ვინ უნდა იყოს