ჩემი ისტორია

გამარჯობათ მე ირაკლი მქვია, ვარ 16 წლის. არცთუისე სიმპატიური თუმცა, საკუთარი თავი ძალიან მომწონს, არ მაქვს ჩემი აზრით განსაკუთრებული ცხოვრება თუმცა არსებობს ბევრი რაღაც რაც თქვენ დაგაინტერესებდათ. ლექსებს ვწერ, მოთხრობებს და სტატიებს. ბავშვობაშივე

მია

ზაფხული, ღვთაებრივი ზაფხული დრო რომელიც გინდა ,რომ არასდროს დასრულდეს. რა მშვენიერია არა? მზე, ზღვა , მეგობრები, გიჟური თავგადასავლები. თუმცაღა ეს ჩემთვის არარის, იცით ძალიან რთულია იცხოვრო ამ გიჟურ სამყაროში,როცა ყველა გიჟს გიწოდებს. მე ვფიქრობ,

Never miss a chance to dance(III თავი)

აააჰჰჰ...ისევ ეს დამპალი მაღვიძარა მაღვიძებს!... მეზიზღება ეს მაღვიძარაც და სკოლაც...ნელ-ნელა გამოვფხიზლდი, წამოვდექი,მეორე ოთახში გავედი და ჩემი და გავაღვიძე,შემდეგ აბაზანაში შევედი,ტანზე გადავივლე,კბილები გამოვიხეხე და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე.

MOBSTER (მე-III თავი.)

ვინ მოგცა ჩემს ოთახში შემოსვლის უფლება ?! - კატერინა ფეხებ მოკეცილი , ძირს , რბილ ხალიჩაზე იჯდა .მის თვალებს რომ დავხედე მივხვდი , ნამტირალი იყო . -გავიდე ? -ჩუმად , მაგრამ გასაგონად ვთქვი . -არა ... - ჩაიბუტბუტა ... გვერდით მივუჯექი , პოდნოსი ძირს

ბიზნეს ვუმენი (თავი 12)

თვალებს ვახელ ვიზმორები ლოგინში, ვდგები და მოწესრიგებას ვიწყებ, მალე ვემზადები და საჭმლის ჭამას ვაპირებ რომ ტელეფონზე მესიჯი მომდის: „რესტორნების საქმის შეხვედრის მერე დამირეკე გამოგივლი და მერე ვილაპარაკოთ“- ალექსანდრე რო მახსენდება ხასიათი

შავთვალება მონსტრი(თავი 2)

-შენ რა გიჟი ყოფილხარ-გვერდიდან ბიჭის სიცილნარევი ხმა მოესმა.თავი შეატრიალა და თმა აბურდული ცოტნე დაინახა. -შეენ?-გაოცებულმა წამოიყვირა.საერთოს არ ეგონა თუ კიდევ შეხვხებოდა მას.სირცხვილისგან ლოყები აუჭარხლდა.ახლაღა გააცნობიერა რომ პლიაჟზე მხოლოდ ის

ემა (თავი 3)

დღეები ერთმანეთს მისდევდა,მაგრამ რეალურად არაფერი იცვლებოდა,არც კოშმარები მაძლევდნენ მოსვენებას და არც ოლია, ქალი ამაოდ ცდილობდა ორი ლუკმა მაინც მეჭამა,მთელი დღეები საწოლში ვიწექი,ქათქათა ჭერს მივშტერებოდი უსიტყვოდ,სიცოცხლე შევწყვიტე ერთადერთი რაც

სულს მოგცემ!

ზარი მაინც დააგეყენებინა ამ დედა მოტყნ*** კარზე !- ისე შეაბიჯა ბინაში და დაიძრა მისაღებისკენ თითქოს საკუთარ სახლში იყო - შეგიძლია გაუშვა შენი ბიჭი საქმე მაქვს და არ მინდა ვინმემ მომისმინოს - სავარძელში ჩაეშვა და ოთახს თვალი მოავლო- ამ საღორეშიც კი

Take a deep breath, tomorrow will be worst! (9)

მანამდე გჭამს სანამ არ მოგინელებს და მერე სიცოცხლის ძალა გამოცლილს ნახმარი ტილოსავით დაგადებს ოთახის კუთხეში, იმ ხალიჩად გაქცევს რომელზეც ფეხს აღარ იწმენდავენ. მერე კი გამოჩნდება სხვა ვინც ამ დაავადებას კვლავ გადმოგდებს. თავიდან ბედნიერებასა და

ჩემი სურვილები

ჩემი სიყვარული თითქოს უნარია და ეს სურვილებიც მართლა ულევია ასეთი ცხოვრება მართლაც უკვდავია ასეთი გრძნობები ჩვენთვის უკალმით