ძიძა თავი მეთერთმეტე

მეც მივეხუტე და ხელი მხრებზე შემოვხვიე.ლოყაზე რამდენჯერმე ნაზად ვაკოცე.კაცს ჩემს საქციელზე გაეღიმა, არ ელოდა. თითებზე ვეთამაშებოდი. ისეთი ნატიფი ხელები ჰქონდა ბევრ ქალს შეშურდებოდა. ცოტა დავლიეთ, ბევრი ვიცინეთ. ნიკომ ბავშვობაზე მკითხა. მოვუყევი

ფერები ?! ...6...

-ნუ ცელქობ-გამაფრთხილებლად დაიბუბუნა ბოხი ხმით,ამაზე კიდევ უფრო გამეღიმა,თავი ოდნავ ავწიე და ტუჩები ყელზე შევახე, მაშინვე შეირხა, ვიგრძენი. ტუჩები მფეთქავ არტერიასთან იმაზე დიდხაანს გავაჩერე ვიდრე ელოდა, იმ წამს არც მე ვიცოდი რას ვაკეთებდი, ხელი

მარტოსული

ღამე დავეხეტები, მთვარე ვეღარ ანათებს. გული დამებზარა და ნეტავ რა გაამთელებს?!

ამოუცნობი ზარი (13)

–ბოდიში რო შეგაწყვეტინეთ... ღიმილშეპარული სახით წარმოთქვა გიორგიმ, ნიტა გველნაკბენივით მოშორდა დემეტრეს –ჩვენ ისა... ჩვენ უბრალოდ... ანუ.. ის.. იქ იყვნენ და... სიტყვებს თავს ვერ აბამდა გოგონა და აწითლებულ სახეზე ხელი მოისვა

სიყვარულის ძიებაში(1)

-მისი ძმაკაცი არვიცი მაგრამ თვითონ კი იყო გლეჯვა. -გაჩე ჩემია -აუფ...მისი ძმაკაციც შენ გყავდეს თუ გინდა -კაი გო ორი რა ჯანდაბად მინდა,ორივეს ვერ დავანაყრებ კარგად -ოჰჰჰ.მთავარია შენ გაძღე თორე ისინი მიხედავენ თავიანთ თავებს.

ბოლო იმედი (თავი 3) დასასრული

მეგონა ჩემი ბედისწერა იყავი, ერთმანეთისთვის ვიყავით დაბადებულები, მეგონა დრო მხოლოდ სიყვარულს გააძლიერებდა არადა პირიქით მოხდა...მეგონა ვიპოვე შენი სახით ცხოვრების თანამეგზური მაგრამ აქაც შევცდი! მე შენში შევცდი! მე იმდენად გენდე, რომ მთელი საკუთარი

როიალები (დასასრული)

ხმაურით ეხეთქებოდნენ წვიმის წვეთები ფანჯრებს. ბზარგაჩენილი შენობები იშლებოდა, შემზარავი კივილითა და გოდებით ეცემოდა ყოველი ნაწილი სველ მიწას. ქარი უმოწყალოდ დაჰქროდა და ჰაერში იტაცებდა ყველაფერს.

შენ არ ხარ ჩემი და, მე შენ მიყვარხარ!

ჩემს ოთახში მზის სხივები შემოდის და პირდაპირ თვალებზე მანათებს. მკვეთრი ნათება ძილს მიფრთხობს. საათს ვუყურებ და ვხვდებიბრომ უნივერსიტეტში დამაგვიანდა. ტელეფონი აღარ მაქვს რომ დედაჩემს დავურეკო დავკითხო რატომ გამითიშა მაღვიძარა საათზე. გუშინდელი

საშინელი წესები გასართობად

ყველანი საავადმყოფოში იყვნენ...სალო ყოველგვარი რეაქციის გარეშე იჯდა.ერთ ადგილს მიშტერებოდა და ჩვენსავით ელოდებოდა ოპერაციის დამთავრებას... - ლუკა - ალექსანდრეს ხმამ გამოგვაფხიზლა ყველა

Never miss a chance to dance(II თავი)

პირველი დღე სკოლაში თითქმის გადავაგორე.წასვლამდე ჯერ ჩემი დის კლასში შევიარე. სესილი უკვე წაეყვანა დედას.შემდეგ ბიბლიოთეკაში ჩავირბინე და ხვალინდელი დავალების გასაკეთებლად რამდენიმე წიგნი გამოვიტანე.სკოლიდან გამოვედი და მოსახვევამდე ფეხით წავედი.