ძიძა თავი მეცხრე

ისეთი გაკვირვებული მიყურებდა გავშრი. ვცდილობდი მის სახეზე რაიმე ემოცია მაინც წამეკითხა მაგარამ ტყუილად. მერე უკან დაიხია და გაეცინა. -მგონი ყველა ჩვენ გვიყურებს, თვალი მოავლო ადგილს. ღმერთო რა არაპროგნოზირებადია, მე რას ველოდი და ამან რა კითხვა

ფერები ...2...

არა... ვერ მიმატოვებდნენ... არა ტყუილია... ტყუილია... ტყუილია-ჩაციკლულივით ერთი და იგივეს ვიმეორებდი, ყურებზე ხელის მტევნები მივიჭირე, თითქოს ყურების ბრალი ყოფილიყოს გაგონილი.-კიდევ ბევრჯერ ვნახავ მათ... ჩვენ სოფელში მივდიოდით... იქ კიდევ წავალთ...

Take a deep breath, tomorrow will be worst! (3)

რამდენ ხანს ვიყავი უგონოდ? ნამდვილად არ ვიცი. ერთადერთი რაც მახსოვს ისაა რომ მწყუროდა და თვალები გავახილე. ირგვლივ ნაცნობ სახეებს წავაწყდი. ანი და მისი დედ-მამა აქ იყვნენ მათთან ერთად კიდევ ერთი, ჩემთვის უცნობი სახე დავლანდე. -როგორ ხარ ჩემო

დამლოცე მამაო !

დამლოცე მამაო... არასდროს არ მსურდა, ლოცვების კითხვისას მეგემა ცრემლები. ბავშვობის სიწმინდე წლებია დასრულდა და ხატებს ბინძური თითებით ვეხები.

ოთახში სადაც......

ოთახში სადაც განშორების სიჩუმე სუფევს , მოასწავლებენ ვიღაცის ცრემლებს ოთახში სადაც სიბნელეა აჩრდილთა გლოვა მე კიდევ ვგრძნობ შენს შემორჩენილ სურნელს,

არასდროს თქვა არასდროს (4 თავი)

-არა მის გარეშე ვერ გავძლებ!!უთხარით რამე-ბოლოს ნერვებმა ვეღარ გამიძლეს და ტირილი დავიწყე რომელიც თანდათან ისტერიკაში გადადიოდა. -საყვარელო ნუ ნერვიულობ,ყველაფერი კარგადაა. -წამოდი სახლში.დაიძინებ,დაისვენებ.გადაღლილი ხარ და უკვე ისტერიკა გაქ. -არა

უხილავად შემაყვარე თავი(16 თავი)

-ჰო რათქმაუნდა აბა რა უნდა თქვა? ჰომარ აღიარებ რომ მოგატყუეს?ჰო დაიჯერე გეგა ჩემი საქმროა და ცოტახანში დავქორწინდებით!გესმის?! ნინის წინ ყველაფერი დატრიალდა და მხოლოდ ერთი სიტყვა ჩაესმოდა დაუსრულებლად ,,დავქორწინდებით’’.ფეხი აერია მის წინ მდგომი

ცეცხლისფერი (თავი პირველი)

სავარძელში მყუდროდ მოკალათებული ელიზაბეთი ფიქრებს მისცემოდა... როდესაც ჰენრიზე გაიფიქრებდა მაშინვე მრისხანებით ივსებოდა. ბუხრიდან გამომავალი ცეცხლის ხმის გარდა დუმილს არავინ არღვევდა. ყველა ელიზაბეთს მისჩერებოდა და მის შემდეგ ფრაზას ელოდა,მაგრამ ის

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი13)

-ბიჭებო რას აკეთებთ? -მელანო კარგად ხარ? რა სახე გაქვს? არაფერს უბრალოდ ეს მანქანა გასაყიდად ერთ ტიპს უდევს და ფოტოებს ვნახულობდით. რა მოხდა? -არაფერი უბრალოდ კარგი მანქანაა. ეს ყავა თქვენ. მე კი დავწვები.

ძველი პიანინო - 74

ისევ ნიღბები... აქ არაფერი შეცვლილა. სახელოსნო ძველებურად ისევ იმ ადგილას იყო... ძველი ქუჩა, ძველი უბანი, ძველი სახლი... მოძველებული ავეჯიც კი თავის ადგილას იდგა და კედლის ერთ კუთხეს კვლავ ამშვენებდა ვენეციური ნიღბების სერია...