ერთხელ ჯოჯოხეთში

წლები გადამტყდარან ათას'წლეულებად მიწურულ ნოემბრის სუსხიან შესა'ყართან. ყოველ ჯვარცმას და ღალატის კართან თავიდან სტკივა და სისხლი წვეთს ჯვარზედ, საუკუნეებად.

დემნა & ენემი (სრულად)

ჩემთან რატომ ხარ? ან რა გინდოდა დაბლა მარტო რო იდექი? მიცნობ?–მივაყარე კითხვები და ჩემი საქმე გავაგრძელე. –მარტო არ ვიყავი მეგობრებთან ერთად მაგრამ, მერე წავიდნენ. საიდან გიცნობ და სკოლიდან. შენი დირექტორი ჩემი ნათლიაა და მაშინ მოგკარი თვალი იქ. და

ვინა ვარ ნეტა

ვინა ვარ ნეტა სად მივდივარ, ან სად მოვედი?! სიკვილთან ბრძოლა აღარ მინდა, დავაგდე ხმალი... გიჟის თვალებით შევცქერივარ სიცოცხლის ნექტარს და შეშლილივით მივუყვები საოცარ ზეცას...

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 6

-მორჩი თვალიერებას?-დამცინავად იკითხა ალემ.-დიიდ ვერაფელი ხარ შენი თვალიერება რომ მომინდეს.უბრალოდ უკეთესს გელოდი და იმედგაცრუებული ვარ.-არ დააკლო ბაბიმ. ყოჩაღ ჩემი სლოკაა. გამეცინა მათ კინკლავზე.- გევყოოო საღამოსთვის უნად მოვენზადოთ არ

მზის ამოსვლა

თვალი გავახილე,სხვებს ჯერ კიდევ სძინავთ,ირგვლივ გამეფებულმა სიჩუმემ,ჩემშ ცოტა არ იყოს უცნაური გრძნობა დაბადა.სარკმელში გავიხედე და მომსწრე გავხდიმზის ამოსვლის,თურმე რა უმშვენიერესი მოვლენა ყოფილა დაბნელებულ ჰორიზონტზე უეცრად მზის გამოჩენა,თუ როგორ

ბროწეულის ყვავილებს

ბროწეულის ყვავილი როცა სიოს შეხარის ძოწისფერი თვალები მისი ვის სულს მიაგავს? შევშლილვარ თუ შენ ხარ ეს, მცენარებად ქცეული, რომლის წითელ მზერასაც ცა შერთვია ციაგად.

ყველაზე ძლიერ სიყვარულს

მე შენ მიყვარდი როგორც გალაკტიონს მერი მე გელოდები, მინდა იცოდე რომ კიდევ გელი ჩემს გულს ისე აწვები როგორც ყვავილს მისი მტვერი შენ ხომ ყოფილხარ ჩემი ერთი გულის მბრძანებელი

საწოლში მტერთან(ნაწილი 6)

მთელ სხეულში დამიარა თბილმა ტალღამ. თავი ვეღარ შევიკავე,ხელები კისერზე ნაზად შემოვხვიე და შევეცადე ავყოლოდი. ჩემმა საქციელმა კიდევ უფრო გაათამამა, ხელი წელზე მომხვია და მთელი ტანით ამიკრა ზედ. ნაზად მიკოცნიდა ტუჩებს და კოცნას კიდევ უფრო აღრმავებდა.

8.პროფესორი მეტიჩარა

ამ გაგანია ივლისში, პლედში გახვეული დასაკლავად განწირული ინდაურივით ვკანკალებ. რა სიკვდილი დამეტაკა ?! ოთახში ფაშასავით გაბატონებულ, სამარისებურ სიჩუმეს მხოლოდ ჩაის ყლურწვისას გამოცემული ბგერები არღვევს. ვატო და სოფო ისეთი გასაცოდავებული სახეებით

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი18)

არმინდა იკა არ არის საჭირო. მე დამნაშავე ვარ და ჩემს სასჯელს პატიოსნად მოვიხდი. ვიცი რომ აქ საშინელებები მელის მაგრამ მელანოზე ფიქრი დამეხმარება ამ ყველაფრის გადატანაში. შენგან ყველაზე დიდი დახმარება კი ის იქნება რომ მელანომ არ დამივიწყოს. არამგონია