ძიძა თავი მესამე

-არ დაგავიწყდეთ რომ რამდენიმე საათში ნიშნობაზე უნდა ვიყოთ და ბავშვები არ მიგვყავს, ამ გოგოსთან დავტოვებთ, ღამეც შენთან დააძინე თუ ვერ წამოდგები. ჩვენ არ მოვალთ.ღმერთო რა დებილია..

გიჟი ექიმი მატარებელში (17 თავი)

ბავშვები ბაღში დავტოვე თუ არა კრისს და ჯენის მივადექი. -შემოდი რას დგახარ მანდ-ხელი დამავლო და ისე შემიყვანა კრისმა -რა ხდება?-მოვიდა ჩემთან ჯენი და მომეხვია -ვბრუნდები-მეხის გავარდნასავით გაისმა ჩემი ხმა. -რა ნუცა დარწმუნებული ხარ?-აღშფოთებით

გარდასახვა (VII თავი)

გულისცემამ და პულსაციამ არნახულ ნიშნულს მიაღწია. სუნთქვა ეკვროდა და თავბუ ეხვეოდა ყოველივე ამისგან, მაგრამ მაინც არაფრის ფასად არ სურდა ამ სასიამოვნო განცდას გარიდებოდა. წამის მარადიულობას ნატრულობდა ნიტა. საბოლოოდ, როდესაც სუნთქვა შეეკრა და

ფხიზელი სევდა

ვუყურებ ამ გოგონას და ვერ ვხვდები რა უფრო ცუდია, იყო ალკოჰოლით გაჟღენთილი მოჩვენებით მხიარულების ნაწილი, თუ ფხიზელ სევდას გრძნობდე. უიმედოდ გაჰკიოდე და ცდილობდე ისევ გახდე ძველი მეგობრების ნაწილი. ან იქნებ სულაც სჯობს უბრალოდ ადგე და წახვიდე?

დემონი ( ჩრდლების თამაში) თავი 2 + თავი 3

-რას?-შეშინებულმა შევხედე, შემდგომ კი მის მზერას ვერ გავუძელი და გვერდზე გავიხედე. უბრალო კაბინეტში ვიყავით :მაგიდა, კედელზე სურათები, რამდენიმე სკამი და დივანი. -ვკლავთ!-ჩაისისინა და ისე რომ გააზრებაც ვერ მოვასწარი ცივი ლულა შუბლზე ვიგრძენი, როდის

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 21 თავი

სიყვარულს ძალიან ბევრი მტერი ყავს და ცხოვრების გზაც არ არის ია-ვარდებით მოფენილი.აღმართს დაღმართიც მოსდევს და ზოგჯერ მზად უნდა ვიყოთ მწარე ტკივილისთვის.გზად უამრავ კეთილს და ბოროტს გადავეყრებით,მაგრამ ჩვენ უნდა ვეცადოთ ყოველთვის,რომ სიმართლის გზა

ცოდვების გამო?..(23)

გიორგისკენ შევბრუნდი, ვცდილობდი, ყურადღება ჩემზე გადმოეტანა და დაველოდეთ როდის წავიდოდნენ, წიკლაურის სახეზე გაბრაზება უფრო მეტი კითხებოდა ვიდრე გაოცება, მაგრამ ნინის შენობიდან გამოსვლამ სულ დააბნია, ბოლოს ასე როდის გავიცინე არ მახსოვს ახლად მოსულ

მოთამაშე (ნაწილი მეორე)

კესის სახეს ვუყურებ ეკრანზე და თავს ძალას ვატან რომ მის სანახავად არ წავიდე. მე ის მენატრება, მაგრამ დარწმუნებული ვარ რომ უკეთესი იქნება თუ არ ვნახავ. ის ისევ უნდა წავიდეს, ვიცი რომ ეგოისტურად ვიქცევი, მაგრამ არ მინდა რომ წავიდეს, არ მინდა რომ

ერთმანეთისთვის (თავი 7) {ვერ წაროიდგენ, რას ნიშნავ ჩემთვის }

-ირაკლი, მიყვარხარ-უცერად წარმთქვა ლილემ, ისედაც მობეზრებული დიალოგის და სულ ამ ურთიერთობის გასარკვევი ლაპარაკის მაგივრად. წამით დახუჭა თვალები და მერე ისევ გაუსწორა მზერა ცქიტიშვილს. ირაკლი ჯერ იაზრებდა რა თქვა ლილემ. ერთი წუთით გაჩერდნენ ერთ

ძველი პიანინო - 61

ფიფო ჩაფიქრებული მიუყვებოდა სანაპიროს. ზამთრის სუსხი სახეს უწვავდა, მაგრამ მაინც სიამოვნებით აყოლებდა თვალს მდორედ მიმავალ მდინარეს. აქედან ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს, სულ რაღაც ას მეტრში იყო დანაშაულის ადგილი... მისი ყურადღება სიგრძეზე