განსხვავებული (თავი 2)

ძალიან მინდა დააფიქსიროთ თქვენი აზრი თუ მოგეწონებათ აუცილებლად გავაგრძელებ ველი თქვენს შეფასებებს ქალი რომელზეც ვწერ ამ ისტორიას საოცრად ძლიერია მაგრამ ამას ბევრი ვერ ხედავს რადგან არც უნდა ბევრმა შეამჩნიოს უჩვეულოდ ვითარდება მის ირგვლივ მოვლენები

ცხოვრების დასასრულს

ფანჯარასთან მოშორებით ვდგავარ და ვუყურებ თუ როგორ გაშავდა ყველაფერი.. თითქოს შავმა ჩაყლაპა დედამიწაზე არსებული ყველა ნათელი ფერი.. თითქოს აქაოდა სიცოცხლე მთავრდებაო.. შავდება ყველაფერი..

სათაური არ მინდა რომ ჰქონდეს...

რეალური სისუსტე სხეულზე...როცა ვერ გრძნობ ან უბრალოდ გესმის მაგრამ,პასუხს ვერ სცემ ისე რომ გაიგონ...გაიგონ შენი ტკივილი,გრძნობა...როცა არავინ გისმენს და ფურცელსაც ვერ უამბობ შენს ემოციებს რადგან ვერ გრძნობ ხელებს...მხოლოდ სუნთქვას უსმენ...როცა

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (1)

გოგონა იყო ეზოში...შავი გრძელი თმით, თაფისფერი თვალლებით თვალები რომლებიდანაც დიდი სითბო მოდიოდა... სულ რაღაც 10 წლის იყო მაგრამ ბედმა არ დაინდო...გოგონა რომელსაც ყველა უყვარდა და და გოგონა რომელიც ყველას უყვარდა. ლაღი იყო მისი მხიარულება გადამდებიც

ამოუცნობი ზარი (8)

გრეგორის წასვლის შემდეგ ნიტა ისევ იგივე მდგომარეობაში იყო... გაშტერებული უყურებდა ერთ წერტილს, წარმოდგენა არ ჰქონდა ასე თუ განვითარდებოდა მოვლენები, ხელში დაჭერილი ნივთები

გრძნობების ქარტეხილი

სიტყვით უთქმელი გრძნობა მიყვარხარ, გრძნობების მიერ შესხმული ფრთები... ისევ დუმილი... ისევ მიყვარხარ... ისევ შენთვის ძგერს ეს წმინდა გული...

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 16)

-ხოდაა ამ მკვლელს მოხვდებაა! -უთხრა და ქალს ხელი მოუჭირა წელზე და მის სხეულს მიეკრო. -ერიკ! გამიშვიი! -სად მიდიხარ?! სამსახურში?! -აბაზანაშიი!

მტრედები

მტრედები, მტრედები... ხო ფერად-ფერადი მტრედები! თეთრი, ნაცრისფერი, მოწითალო... ნინა მათი ნაწილია, ხო ჩემი ნინა... -თუ არ წამოხვალ, ჩემი მტრედები აღარ მიგიღებენ!-ამბობს და აივნებიდან მომზირალ ხალხს უყურებს.

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 16

წამით დადუმდა და ამოიგმინაა « მიყვარს » აბა სხვანაირად როგორ უნდა აეხსნა რომ ასე მარტივად აპატია და თავის მოჩვენება უწევდა რომ ვითომ გაბრაზებული იყო. მანქანა მოაბრუა და ახლა უფრო სწრაფად უნდოდ მისვლა ვიდრე იქიდააან წამოსვლა.

ძველი პიანინო - 68

მიმის არსად ეჩქარებოდა. პიპამ უბრალოდ, ისევ მიმის მოკითხვაზევე უპასუხა და როგორც ყოველთვის ბევრად დაგვიანებით, მაგრამ მიმი მაინც ისე იყო აჟიტირებული, რომ წასასვლელად მოემზადა. იქნებ მაინც როგორმე შეხვედრაზე დაეთანხმებინა. ისედაც ძალიან ძუნწად და