კატასტროფულად ვნებიანი...

სრულიად წარმოუდგენელია ის რომ მე ახლა ვზივარ მოკალათებული სავარძელში და ისევ ვწერ. ისიც კი წარმოუდგენელია ეს ფართე დაძონძილი კაბა რომ ჩამიცვამს. არც თუ ისე კარგი მოსასმენია საწყალი გოგოსგან ამდენი წუწუნის ერთად მოსმენა თუმცა მაინც გასაკვირია რომ მე

სიმშვიდემდე შეშლილი(19)

-სიმშვიდემდე შეშლილიიიი მიღიმის და ბავშვს გაღიმებული უყურებს ,მერე დადიანებისკენ გადააქვს მზერა მისკენ რომ მორბიან და გაწუწულები ეხვევიან.

გიჟი ექიმი მატარებელში (18 თავი და დასასრული)

დილით ადრე ავდექი და ბარგი ისევ მოვამზადე. მე შავი მაღალწელიანი შორტი, თეთრი ბრეტელიანი მაიკა და თეთრი ქონვერსები ჩავიცვი. თმა ამჯერად გავიშალე.(თმა მის მერე აღარ გამიზრდია რაც საქართველო დავტოვე). ტუჩზე ჩემი განუყრელი მაკის 229 წავისვი და თვალზე

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 6)

ენი ფიქრობდა ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო ავტორი. მაშინ მშობლებს კი უთხრა ვიცი ვინც გამოგზავნაო, მაგრამ სინამდვილეში ეს მხოლოდ ვარაუდი იყო. აღარ იცოდა რა გაეკეთებინა არ სურდა ვინმესთვის ეთხოვა დახმარება, იმიტომ რომ ეს მისი პირადი ცხოვრებაა, და არავის

ახალი ცხოვრება (სრულად)

ადამიანობა. ერთ დღესაც ეჯახები რეალურ პრობლემებს, რომელთანაც გამკლავება შენთვის არავის უსწავლებია. სრულიად განგრევს, გფიტავს. აზროვენების უნარს გაკარგვინებს. ყველაზე უსუსურად გაგრძნობინებს თავს. რა უნდა ქნა როგორ მოიქცე? ვერ გაურბიხარ. ცდილობ

დრო ვეღარ მერევა, დროს ვეღარ ვერევი..

ვიცი გაგიხსენებ, ცეცხლად მომედები, ვიცი, რომც არ მსურდეს, სულ გამახსენდები მე კი მენატრები, მართლა მენატრები, მაგრამ სხვასთან რომ ხარ უფრო მედარდები..

ძველი პიანინო - 63

მხატვარი შინ არ დაუხვდა, ფიფომ ისარგებლა მისი არ ყოფნით და გულდასმით დაიწყო დათვალიერება. ვერაფერი ნახა ისეთი, რაც მის ინტერესს ოდნავ მაინც დააკმაყოფილებდა. მერე ნახატებს დაუწყო დაკვირვება... მიმის სურათს თვალი ვერ მოსწყვიტა

უცხო ( თავი 23 )

- აწ უკვე შენი მონა მორჩილი თორნიკე ნაროზაული, გთხოვთ გამხადოთ ღირსი, მომანიჭოთ დიდი ბედნიერება და გახდეთ ჩემი მეუღლე. გერქვათ ჩემი კანონიერი და სრულუფლებიანი მეუღლე. დამდოთ პატივი და იყოთ ჩემი ერთადერთი მესაკუთრე.

ძიძა თავი მეოთხე

-რაღაც ისეთი ამბავია, რაც მარტო ნიკომ და პაოლომ იციან და არავის ეუბნებიან, მაგრამ დამიჯერე დიდხანს ვერ დამალავენ. ორი თვეა ეს ქალი ჩვენთან ჩითავს, მაგრამ ერთხელაც არ დამინახავ ჩემი ძმა თბილად მოქცეოდეს ან რამე მსგავსი,არასოდეს ურეკავს, მოკლედ რაღაც

ბურდული და სხვა კატასტროფები (18)

-ჩახუტება დაგვავიწყდა-ფართოდ შლის ხელებს. დაპროგრამებულივით ვეხვევი წელზე და ალბათ უკანასკნელად ვრგავ ცხვირს მის ყელში, მგონი დღეს სამყაროს გაპარსული და სევდიანი ბურდულის ხილვა ერთად ეღირსა. ოღონდ ახლა არ წავიდეს, ოღონდ ამ ღამით არა. ოთხ ჩასუნთქვას