მორჩილება 26

დილით ჯერ მარიამმა გაიღვიძა.თავის ნომერში დაბრუნდა და იბანავა,ცოტაც შეჭამა.ჯინსი და სვიტერი ჩაიცვა და ზურას ნომერში დაბრუნდა.დილის 11 სთ იყო.ზურას ჯერ კიდევ ეძინა.იცოდა,რომ მალე გაიღვიძებდა და მისთვის ყავა და სტეიკი შეუკვეთა.მის გვერდით დაჯდა,თავის

დამარხული ბედნიერება...

უჩვეულოდ სევდიანი იყო ირგვლივ გარემო, თითქოს ბუნებაც გრძნობდა გოგონას ტკივილს და თავისებურად თანაუგრძნობდა... ცა გაშავებულიყო და უცნაურად ბობოქრობდა ზღვა... გოგონა კი იჯდა დარდით და ტკივილით დაპატარავებული სანაპიროზე და ცდილობდა აბობოქრებული

ზოგი ჭირი მარგებელია ! (3 თავი)

რა გრძნონაა შიში? ეს ერთ-ერთი ცუდი გრძნობაა რომელსაც ადამიანი განიცდის. თითქოს შენში შემოიჭრა ვიღაც და გაიძულებს მას ემსახურო. ემსახურო იმიტომ რომ არ დაკარგო ისეთი რამ რაც შენ სიცოცხლეს ამრავალფეროვნებს. შიძლება გეშინოდეს ბევრი რამის, მაგრამ თუ

დაბრუნება (თავი 2)

მარტო მივაბიჯეი ღამის ნიუ-იორკის ქუჩებში. უცხოსგან უცნაურად მივიღე ასეთი საქციელი, თუმცა ამაზე ბევრი აღარც მიფიქრია. ახლა მივაბიჯებდი და მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი, რომ გაირკვა ჩემი მშობლების დარუპვის მიზეზი… მივსეირნობ და ჩემს პატარა დოზით სევდის

მორჩილება 25

სასტუმროს კიბეებს ჩაუყვა და ბარში შეიდა.შორიდან შეათვალიერა იქაურობა და იქვე ახლოს ზურას მოჰკრა თვალი.სწრაფი ნაბიჯებით მისკენ გაემართა და გვერდით მიუჯდა. -გამარჯობა - მიესალმა ღიმილით ზურა და აკოცა

იმიტომ რომ ხარ ბედნიერი

აღარ მინდა ვისმინო გაცვეთილი ფრაზები, რომ ცხოვრება მშვენიერია, რომ თუ გინდა იყო ბედნიერი, უბრალოდ იყავი. გეუბნებიან ხელს არავინ არ გიშლისო, არადა ბედნიერებასაც ხომ მაშინ აქვს თავისი მოტკბო და ადვილად მისაჩვევი გემო, თუ რააცას გადალახავ, თუ რამეს

მარწყვის სურნელი (5)

მზერა სახეზე მიმეყინა დარბაზში შესულს, გუკაზე აკრული გოგო რომ დავინახე, არ ვიცი რავიგრძენი, ვერ გეტყვით, მთლიანად ჩამწყდა გულში რაღაც, მაგრამ არაფრის დიდებით შევიმჩნევდი ამას. საუბარი ისე გავაგრძელე თითქოს არაფერი მომხდარა, მიუხედავად იმისა რომ

ერთმანეთისთვის (თავი 5)

თქვენ რა გაგიჟდით ხალხო? იცით თქვენმა ამ უყურადღებობით გამოწვეულმა შეცდომამ რა გამოიწვია? იცით თქვენი არაპროფესიონალური საქციელით რა დამართეთ ადამიანს? ბავშვის ანალიზები იყო ხალხო, ბავშვის! გააუბედურეთ ხალხი! ყველა იცნობთ ლილეს, მისი შვილის

69 დღე ტყვეობაში ( თავი 16-17)

-ლიამ...ლიამ...გაიღვიძე!-ლუის ყვრილზე ლიამმა თვალები გაახილა,ლუიმ კი კიდევ ერთხელ შეანჯღრია. -რა ჯანდაბა გინდა,ადამიანო?-დაიღრინა გაბრაზებულმა. -ზეინი გაიპარა ,იდოტო!-იღრიალა ლუიმ -რა ჯანდაბას ამბობ?-სწრაფად წამოდგა და ბეტის ძებნაში,ოთახი

ასეც ხდება ხოლმე (20 თავი)

ნიკოლოზი ბედნიერებისგან გასხივოსნებული დააბიჯებდა დედამიწაზე. გაღიმებული აკვირდებოდა ქუჩაში გამვლელ ორსულებს და ერთი სული ქონდა ნიდაც ასეთი დაენახა.. მშობლების რიაქცია სასწაული იყო.. გახარებულები ულოცავდნენ შვილებს პაწუკას არსებობას და ხელისგულზე