დამსჯელი (3)

-იქნებ პირდაპირ გეთქვა რომ მკვლელად მუშაობ,-გაბრაზებული გაბრიელი ხელიდან სისხლს იწმენდდა და თან ჯერ კიდევ გაცეცხლებულ ლიზას ისე უყურებდა თითქოს მისი შეჭმა სდომებოდა -მე მკვლელი კი არა დამსჯელი ვარ

ჩრდილები სიბნელეში(12)

ამელია წავიდა, თუმცა ყველამ იცოდა რომ მოპოვებული გამარჯვება მას დიდხანს არ დააკმაყოფილებდა, მისი წასვლის შემდეგ ჯეიკობმა ჩემს საძინებელში გადამიყვანა და ჩემს საწოლთან მჯდომი ელოდა ჩემს გაღვიძებას, ამას ყველა ელოდა არავინ იცოდა რა მოხდებოდა, ისევე

შეგეჩვიე XXII

ყველაფერი ისე სწრაფად მოხდა ვერც გავიაზრე მხოლოდ თებეას გამეტებული და გამაყრუებელი კივილი ჩამესმოდა ყურებში მაგრამ ვერ ვრეაგირებდი. თვალებში გაიელვა როგორ ჩაიქროლა თებეას სხეულმა ჩემს წინ, უცებ მოვეგე გონს ა მისი დაჭერა მოვასწარი. ისტერიკაში იყო. მე

ანტ ელოზები

საუფლოდ აღზრდილი ეშმაკს ვემონები რადგან დავიმონო დავინჩის დემონები შენ და მე და ორმხრივი ლტოლვები დიდხანს მიძებნია ბერმუნდის ტოტემები გრეის სიმწვანის უფერო დოლარები

დედიო

რაო დედიო, ვეღარ მღერიო? რატომ გაჩუმდა შავი მტრედიო? ჩემოვ დედიკო ნუ ხარ მარდიო, ჩემო ლამაზო ნუ გაქვს დარდიო

გრძნობების მორევში (2 )

-როდის აპირებდი სიმართლის თქმას მითხარი, რამდენ ხანს უნდა მეცხოვრა ასე გაურკვეველ სიტუაციაში, როდის მეტყოდი ვინ იყავი და რას წარმოადგენდი, როდის აპირებდი ნამდვილი მიზეზის თქმას .შენს გამო დუმდნენ ისინიც და მაინტერესებს როგორ აიძულე დედაშენი

ბედნიერების რეცეპტი (მეთექვსმეტე თავი)

შუბლშეკრული, ჩაფიქრებული საკუთარ კაბინეტში იჯდა მოლოდინაშვილი. ალბათ, კმაყოფილი უნდა ყოფილიყო, ამდენ ხანს ერთ წერტილზე გაყინული საქმე, რომელსაც „მოწამლული სუბოტექსის საქმეს“ უწოდებდნენ თითქოს დაიძრა. ცხელ კვალს მიჰყვებოდნენ და იქნებ საბოლოოდ

ბედნიერების რეცეპტი (მეთექვსმეტე თავი)

შუბლშეკრული, ჩაფიქრებული საკუთარ კაბინეტში იჯდა მოლოდინაშვილი. ალბათ, კმაყოფილი უნდა ყოფილიყო, ამდენ ხანს ერთ წერტილზე გაყინული საქმე, რომელსაც „მოწამლული სუბოტექსის საქმეს“ უწოდებდნენ თითქოს დაიძრა. ცხელ კვალს მიჰყვებოდნენ და იქნებ საბოლოოდ

გული 18+ (1)

კი ნაზი ხმით მითხრა ნიკამ. უცებ შემოვტრიალდი ჩემი და მისი ტუჩები ერთმანეთს მიედო და ისეთი სასიამოვნო გრძნობა იყო მაგრამ ბოლოს ხელი ვკარი და თავქუდმოგლეჯილი გამოვიქეცი, აღარაფერი მახსოვდა ნამდვილი კახპა მეგონა ჩემი თავი ნამდვილი მაგრამ რატომ ეს ხომ

ჩვეულებრივი მოძალადე

მოკლედ,დიდი ხანია ვფიქრობ რა ვუყო იმ ყველაფერს,რის დაწერასაც ახლა ვაპირებ.ხოდა ბოლოს,ისევ ინკოგნიტოობა ვამჯობინე,როგორც ყოველთვის,და მოვაკითხე ჩემს მეორე სახლს...არასდროს არ მყოლია შეყვარებული და ნაცნობებისთვის და უბრალოდ გამვლელებისთვისაც ალბათ,რომ