მაბედნიერებ! (6 თავი)

საღამოს ჩემს მაგიდასთან ვიჯექი და ისტორიას ვმეცადინეობდი. დიდად არ მაინტერესებდა მსოფლიო ომები.ოთახში ალექსანდრე შემოვიდა და ჩამეხუტა. -რაიყო რა სიყვარულის ბუშტი გაგისკდა დღეს ხო მშვიდობაა? -მწარე ენა გაქვს! -კაი ერთი, კი არ ვიცოდი. -რას შვები?

სადღაც შორს... მთებში თავი 32

ქენებოდი კაცი რომ მიხვიდოდი და იმ არაკაცს პასუხს მოსთხოვდი. გიომ სათქმელი ბოლომდე დაასრულა. მშობლების პასუხს არც დალოდებია. ისინი ერთ ადგილზე ისხდნენ და ვერც ხმას იღებდნენ და ვერ წამოდგომას ბედავდნენ. ალბათ იმიტომ რომ პირველად შეეჯახნენ პირისპირ იმ

მაფიის ბოსი! თავი 8 (1D Fanfic) +18

-ზეინი სანამ არ ამიხსნის რა ხდება არ გამოგყვებით -ქალბატონო ეს სასწრაფოა. საქმე თქვენს და ბავშვის სიცოცხლეს ეხება -ამიხსნით რა ხდება ზეინი შემოვიდა ოთახში სწრაფი ნაბიჯით -ჯესიკა სასწრაფოდ უნდა წავიდეთ აქედან მანქანაში აგიხსნი ყველაფერს. ზეინმა ლილი

სიძულვილი გრძნობებით ( თავი 2 )

ვიკამ გიჟივით აირბინა კიბეები და ბინის კარები შეგლიჯა. როგორც ყოველთვის დედამისი სამზარეულოში იჯდა და ტელეფონზე ლაპარაკობდა, მამამისი კი მისაღებ ოთახში ლეპტოპს მისჩერებოდა. ვიკამ ჩანთა ლოგინზე მოისროლა, ხელებუ უცბად გადაიბანა და სამზარეულოში გავიდა.

მეშინიაა

ტირილი გინდა ცრემლები გჭირდება გინდაა გადმოაფრქვიო შენი სამყარო ცრემლების სახით ... ცრემლებიც კი აგარ რჩება ამისთვის გინდა რაგაც გააკეთო ... რააგააც ისეთი რაც დაგეხმარებაა განთავისუფლებაში..არცერთი ადამიანი არცერთი ადამიანი არ არსებობის ამისთვის..

ქარიან აღმართს...

ქარიან აღმართს ვიდოდი ნელა, როცა სიჩუმის ჩამოჰკრა ზარმა და დაგინახა იმ ღამით ბედად წამმა საათებს ტალღა გადაჰკრა.

უცხო (თავი 7 )

ბიჭის სწრაფი რეაქცია, რომ არა გაიშოტებოდა იატაკზე. კნუტივით წამოიკნავლა და როცა მიხვდა გადარჩა დაცემას, თან ვიღაცის სხეულზე ტყიპასავით იყო აკრული ამოისუნთქა. ცხვირში სასიამოვნო სურნელი უღიტინებდა. მზერა გაუსწორა, მის ჭაობისფრად მნათობ სფეროებს,

გრძნობების მორევში(დასასრული)

-მე ისედაც ვიცნობ ჩემს პლინცს - მშვიდად განაცხადა ქალბატონმა ნინიმ და დინჯად მიეკრო დედიკოს - არ მინდა ბაღში სკოლაში მინდა ჩემი პრინცი სკოლაჩია არავინ იცოდა როდის დაინახა პირველად ალექსანდრე ამაღლობელმა მარიამ ალავიძე მხოლოდ მათი სიყვარულის

მთელი ცხოვრებაა...

გინდა?! პატიებას მე გთხოვ, მერე დავჯდები და გხატავ პორტრეტს მივაჯღაბნი დაბლა "მაინც დამიბრუნე ფერი" ოღონდ დამიბრუნდი ახლა, ისევ გადამხვიე ხელი, დაბლა აღარ მინდა,მაღლა... ცაში დავიღალოთ ფრენით.

ჩრდილები სიბნელეში(დასასრული)

ერთი კვირა გავიდა მას შემდეგ რაც ამელიასთან დავმარცხდი, ჩემმა ოჯახმა იმედი დაკარგა იმის რომ ოდესმე დავუბრუნდებოდი. მეც არ ვაპირებდი უკან დაბრუნებას, რატომ? გამუდმებით ეს კითხვა მიტრიალებდა თავში, მე დაობლება , მაგიის არსებობა და ჩემი შეშლილი ოჯახის