არა ვერ გავიგე მე ამ სიყვარულის ჩემი თუ ესმოდა ღალატს რას ურევდა.

ალბათ გეცინება შენ ჩემს საქციელზე ალბათ ეს ღიმილიც უკვე გასულელდა არა ვერ გავიგე მე ამ სიყვარულის ჩემი თუ ესმოდა ღალატს რას ურევდა

გურული მოგონება

შეშის ფეჩთან მჯდარი მელოდება. ელოდება იმ მომენტს. როდის შევაღებ ჭიშკარს და ვიყვირებ „აუ რა მაგარია, ძლივს ჩამოვედი“ უზომოდ ბედნიერი, ცოტაც დაბნეული შემომხედავს, თავის დამჭკნარ და თბილ ხელებს შემომაჭდობს წელზე და დაუბერებელი გულით და სულით

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (19)

ყველაფერი უკან მოვიტოვე და მყარი ნაბიჯებით გავაგრძელე სიარული, უკვე ვიცოდი რომ არავინ მყავდა ვინც დამეხმარებოდა, ვისი ნდობაც შემეძლებოდა, ვისაც დავეყრდნობოდა, ყელაფერი ნულიდან უნდა დამეწყო, ჩემი თავის და ჩემი შურისძიებისთვის მე უნდა გამენძრია ხელი

შთაგონების წყარო (სრულად)

წვიმის წვეთები ჩემს მუხლებზე დადებული ფურცლის დასველებას ნელ-ნელა იწყენებ, თუმცა მისი ხატვით ისეთი დაკავებული და გართული ვარ, რომ ამას პირველად ვერც ვამჩნევ. პალიტრაზე წითელი ფერი დომინანტობს, მის ტუჩებს მონდომებით ვაძლევ ფერს და ვცდილობ კონტურს არ

I wanna be yours(თავი 1)

საიდან დავიწყო არ ვიცი, ალბათ ყველაზე საინტერესო დასაწყისი ეს იქნება. ახლა მარტია,გიჟური მარტი,გაზაფხული, შემდრგ ზაფხული მოვა,შემოდგომა და ბოლოს ზამთარი სრულიად გაგვაპარტახებს. ჩემი პროფესია ალბაგ შესწავლაა, ამოცნობა, ჰობი ნერვიულობა,ტირილი და

შეგეჩვიე XIV

რა და შენი სამსახურის სანაცვლოდ შენს მიტოვებას მთხოვს. -იოანე დადუმდა, თვალები ჩაუსისხლიანდა, კისერზე ძარღვები დაეჭიმა და იღრიალა. -როგორ გაბედა მაგ დამპალმა ნაბიჭვარმა შენთვის ეგეთი რაიმეს შემოთავაზება. ჩემი ხელით მოვკლავ. ეგ არაკაცი. -დამშვიდდი

ჩემი მორაგბე

საშინელზე საშინელი ამინდი იყო გარეთ... თითქოს სამყარომ მოიწყინა, მოიღუშა და ღრუბლებით შემორტყმული თავის ოთახში ჩაიკტა. მეზიზღებოდა ყოველი ის წამი ,როცა მზეს ვერ ვხედავდი... არ შემეძლო შემეგრძნო მისი სითბო ,მისი სინათლე, მისი სხივები...ამინდის

ქუჩის სამოთხე (მეექვსე თავი)

- მივდივართ ჩქარა. ვწიკვინებდი და ხელებგადაჯვარედინებული ველოდი როდის გამოაღწევდა სახლიდან დამიანე. ბავშვები უკვე წავიდნენ მე კიდე ამ ველურთან და თბილთან დამტოვეს. აბა წყვილებს შორის ხომარ ჩავძვრებოდი.ნუ ჯერ თოკო და თამარი წყვილი არ არიან, მაგრამ

ტკივილმა გამტეხა...

ტკივილმა იმდენად გამტეხა სულით მიჭირს დავიბრუნო ძველი იერი... ის აღმაფრენის უნარი წლებია არის ჩემში ჩამკვდარი...

ერთი სიცოცხლე თურმე ცოტაა, ერთი სიკვდილი ძალზე ბევრია

შერჩება ლექსი ხსოვნის ბარათებს, ვით უშოვარი წამლის რეცეპტი, მე კი გავყვები იმ მისამართებს უმისამართოდ რომ დავეძებდი.