ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (15)

მგონი ჩემს ცხოვრებაში პირველად მეძნა ასე სასიამოვნოდ, სრულიად ბედნიერს. რომ გავიღვიძე შუადგე იყო და რაღ თქმა უნდა ალექსი ჩემს გვერდით არ იყო, აბა ამდენი ხნით ხომ არ გაუჩინარდებოდა.თავი წამოვწიე და წამოვჯექი, მუცელში ყრუ ტკივილს ვგრძნობდი, საწოლზე

ბაიდაური (2თავი)

გუშინწინ საშინელზე საშინელი დღე მქონდა! დავრწმუნდი რო ადამიანები ადამიანები არ არიან,ერთი დიდი ბრბოა,რომელსაც ადამიანობის ნასახიც კი არ გააჩნია.გული მტკივა მათ გარემოცვაში რომ ვცხოვრობ,თუმცა რავქნა,მე,ერთ პატარა საბრალო ბიჭს არაფრის შეცვლა არ

ირონია(2)

ასე ვაგრძელებდი დალევას, მოწევას და წამლის მიღებას, სანამ არ მივხვდი რომ მთელი ცხოვრება გლოვაში არ უნდა გამეტარებინ, პირიქით უნდა დავმტკბარიყავი ყოველი წუთით, რადგან ცხოვრება ხანმოკლეა. აქედან მივედი იმ დასკვნამდე რომ უნდა მეპოვნა ჩემში ისეთიცრამ

'შენი წილი სუნთქვა პოეზიით'

ქალაქს ეტყობოდა სიფერმკრთალით მშრალი დღეებიდან, ღამე შპიონივით ალიონთან, როგორ მაბეზღებდა. გრძნობებს ამოგიცლი წაკითვისას ჩემი ლექსებიდან, გრძნობებს ამოგიცლი , არ შეწუხდე! - ერთიც არ შემცდება.

ქუჩის სამოთხე (მეორე თავი)

-ნი, გაგიტყდა? ღმერთო ეს რა უბედურება სიტყვაა? - უკაცრავად? ვუყურებდი ირონიულად მომღომარ დამიანეს და მისი ცემა მინდებოდა. - გადაგითარგმნო შენს ენაზე? ისევ ირონია - არ არის საჭირო. ჩავიბურტყუნე და ზურგი ვაქციე სამივეს. -მოკლედ, კონკურსის მიზანია,

A.N.A.L.E.N.A (თავი 1!)

რა გრძნობაა სიკვდილი?... სიკვდილი სულაც არ არის მტკივნეული.ზოგჯერ სიცოცხლეს სიკვდილი სჯობს. გიფიქრიათ რატომ ურთავენ სუნთქვის აპარატს ავადმყოფებს?რადგან მათ სიცოცხლეს არანაირი აზრი აღარ აქვთ.სულიერი სიკვდილი ყველაზე გამანადგურებელია .თავისუფლებაში

უნობი (7)

მე ის მიყვარს, ისე როგორც არავინ არასდროს მყვარებია, მე ვგრძნობ მის სურნელს, მის ყოველ შეხებაზე ტანში ჟრუანტელი მივლის, მის დანახვაზე ჩემი თვალები ინთება და ბრწყინავს, მისი თითები მიყვარს ის გრძელი თითები რომელსაც მანქანაში ათამაშებდა, მე ის მიყვარს

მაფიის ბოსი! თავი 1 (1D Fanfic) +18

1...2...3 პროჟექტორი აინთო.ვიღაცამ მიკროფონი მომაჩეჩა.სიმღერის სიტყვები მავიწყდება.რა მემართება?!. ჯესიკა აზრზე მოდი, ახლა ფარდა აიწევა და შენ უნდა იმღერო.გავამხნევე ჩემი თავი და მიკროფონს ხელი მოვუჭირე.ფარდა იხსნება.ჩემი გულისცემა ყურში

დაგელოდები (სრულად)

“ყოველ ცოცხალ არსებას უყვარს სიცოცხლე, ისევე როგორც შენ და მხოლოდ შენ უნდა შეძლო ყოველ ცოცხალ არსებაში საკუთარი თავი იპოვნო და აღმოაჩინო. და როცა ამას შეძლებ, მიხვდები, რომ არავინ და არაფერი, არასოდეს არ უნდა მოკლა დედამიწის ზურგზე, რადგან სიკვდილს

ძველი პიანინო - 3

ფიფომ მოუხშირა მიმისთან სტუმრობას. მიმის დედა სიხარულისგან ქოთქოთებდა, გაბადრული ღიმილით ცვლიდა ლარნაკაში „მომავალი სასიძოს“ მიერ გამოგზავნილი ახალ-ახალ ყვავილებს. როგორც იქნა მიმიმ გააკეთა არჩევანი, ხელსაც არაფერი უშლიდა, დედა ბედნიერი იყო... მიმი