ნინი and დამიანე (XVII ნაწილი)

დემეს სახლთან გავაჩერე მანქანა და გადავედი, ეზოში შევედი, იქ დაცვის ბიჭები იდგნენ, სახლში შევედი, ყველაფერი ისე იყო როგორც დავტოვე. ქურთუკი გავიხადე და ფუნჯები მოვიმარჯვე, კიბეებზე დემე გამოჩნდა, ჩემთან ღიმილით მოვიდა და ჩამეხუტა, უხერხულად ვიგრძენი

შენ ჩაგიფიქრე მაშინ თავი 3

ესეც მესამე თავი მეგობრებო <3 არვიცი რამდენად მოგეწონებათ ველი შეფასებებსეს ხმები ჩამესმის და ვგრძნობ, როგორ მანჯღრევს ცივი ხელები , Dძილიდან თავის დაღწევას ვცდილობ , თვალებს ძვლივს ვახელ , ეკა თავზე მადგას და მოღუშული მიყურებს, შეცდომებისთვის

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი3)

ბოლოს გავბედე და მათი სახეების ყურებით დავტკბი, მათცივ ლოყებს ჩემი ტუჩები შევახე და ამით დავასრულე (თუ გავითვალისწინებთ რომ დამშვიდობებას ვერ ვიტან)... თითოეული წუთი მტანჯავდა, ეს ყველაფერი უკვე მომაკვდინებელი გახდა, იქ გაძლება ბოლო წუთებში

ექსკლუზიურად ჩემთვის ხარ ბიჭო შექმნილი (7)

,ზურა ხმას არ იღებდა,მოთმინებით მელოდებოდა,ღრმად ამოვისუნთქე და კარები გამოვაღე -აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? -წესიერად ლილე!-მკაცრად მითხრა

მე არ ვირჩევ ნასახლარს (Letro)

არ ვიცი საიდან დავიწყო მოყოლა ამ დარდის, ყოველი მსმენელი გარბის. მაინც ვცდი, ვფიქრობ შენთან გაჭრის. საქმე შემდეგშია, პრობლემა გამიჩნდა სახლის, სახლი არ დგას იქ რასაც ეძახიან მშვიდობიან ადგილს. ვერ ვპოულობ მოსვენებას, კედელი იცვლის ფერს, ფეხს ვერ

ოცნებებში მოხეტიალე

მე მაქვს იმედი რომელიც გხატავს და თან მიყვება უდიდეს ზღაპარს სადაც წერია რომ აღარ წახვალ

,,სიყვარული'' N2

სიყვარულთან ერთად, თუ სიყვარულის გარდა ამ ქვეყანაზე არსებობს ბედისწერა, რომელიც ყველაფერს თუ არა, თითქმის ყველაფერს განაგებს ადამიანის ამქვეყნურ შარაგზაზე, ზოგისთვის რომ მართლა შარაგზა არის და ზოგისთვის კი, მიხვეულ – მოხვეული, ეკლიანი ბილიკი.

იდეალური დასაწყისი 11 (დასასრული)

ასე უაზროდ დავშორდით ერთმანეთს. ეს ჩვენი ბოლო საუბარი არ გახლდათ. ეს ის მომენტია როდესაც დავივწყე ჩემი თავმოყვარეობა ჩემი სიამაყე, რომელიც სიყვარულზე უკან მეყენა ამჯერად კი უკიდეგანოდ შორს მოვისროლე. მეგობრებო, მე გოგომ რომელიც სულ თავაწეული

" წიგნის ჭია "

ჩვენ ქედმაღალი საზოგადოებისაგან გარიყული ადამიანთა ის ჯგუფი ვართ, რომლებსაც "წიგნის ჭიები" გვიწოდეს. რაც არ უნდა გაუგებარი იყოს თითოეული ჩვენთაგანისთვის თუ რატომ მოგვაკრეს ეს იარლიყი,ყველაფრისდა მიუხედავად თითქოს მაინც ვეგუებით ამ აზრს და რაღაც

ჩრდილები სიბნელეში(2)

ორშაბათი დილის ათი საათი. როგორც წესი ყოველთვის გვიანობამდე ვნებივრო საწოლში, დავაზუსტებ თუ დამაცდიან იმ შემთხევეაში. დღევანდელი დღეც არ იყო გამონაკლის დილის ათ საათზე კაილას ყვირილმა გამაღვიძა, ის ყოველთვის მოუთმენელი იყო ასე რომ ეს მოსალოდნელი