დღიური-თავი11(ისტორიის დასასრული)

ამასობაში ჩვენი წასვლის დღეც მოვიდა. დიახ,თბილისში წასვლის დრო. ეს დღეები კი არასდროს მიეცემა დავიწყებას,ყველასთვის აქედან დაიწყო ისტორია,ისტორია რომელიც სამუდამოდ გაგრძელდება. ისტორია,რომელიც ჩვენს შვილებს და შვილიშვილებს ეცოდინებათ.23

მათხოვარი (სრულად)

როგორც ყოველთვის გამთენიისას ვიღვიძებ, წელმოწყვეტილი ვდგები, ხელის ერთი ჩამოსმით ვისწორებ დასრესილსა და დაჭმუჭნილ ტანისამოსს. თმას თითებით ვივარცხნი. დასაბანი, ჭუჭყიანი, საკუთარ ხელებს ვუმზერ, ეს კანში გამჯდარი მური ადრე მაწუხებდა, ამ ბოლო დროს კი

იდი, ეგო, სუპერეგო. (5)

-ქეთი ეს შესავალია ახლა მთავარი უნდა გითხრა. -რა? ამაზე მთავარი? -ხო, არც კი ვიცი რატომ გეუბნები ამას მე მაგრამ შენ ეს უნდა იცოდე. შენ არ ხარ შენი მშობლების ბიოლოგიური შვილი შენ აყვანილი ხარ ვიღაცამ მათ კარებთან დაგტოვა

ვერ გაფერმკრთალდი...

შენთან რომ წვიმდა ცხარე ცრემლის ვგრძნობდი დინებას, შემომეცრიცე... გადმომექცა სისხლი მაჯიდან. მე შენი წილი სიყვარულით სუნთქვა მინდება, მინდა, რომ ხედად შენ მოსჩანდე ჩემი ფანჯრიდან.

ცოდვების გამო?..(7)

მეტი არაფერი მახსოვს.. გონს, რომ მოვედი საავადმყოფოში ვიყავი, წვეთოვანი მედგა.. -აი გონს მოვიდა. ელი როგორ ხარ? (მამიდა) -რა მოხდა? -გონება დაკარგე.

არჩევანი(თავი III)

–ვაა! ნუკა?! შენ ხარ ტო ? –დათუნა ?? რამდენი ხანია არ მინახავხარ...–ანერვიულებული ხმით უთხრა ნუკას აშკარად შეეტყო რომ ამ მოულოდნელმა შეხვედრამ დიდად არ გაახარა . –ხო იმის შემდეგ რამდენი ხანი გავიდა...როგორ ხარ ??თუმცა ვხედავ როგორც ხარ

2 გრამი სიყვარული (თავი 1)

ოთახში მსუბუქი ნაბიჯებით შევედი,არ მინდოდა გამეღვიძებინა, მაგრამ უნდა შემემოწმებინა წუხანდელი მხოლოდ სიზმარი იყო თუ არა. შავი მძიმე კარები შეძლებისდა გვარად ჩუმად გავაღე და კომოდთან ავიტუზე.ოთახში შესულს თანაბარი და ღრმა სუნთქვა მომესმა.სანამ

დაგაგვიანდა

ცხელი ყავის ფინჯანს ხელები მჭიდროდ მოხვია და სევდიანმა გახედა ქუჩას ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარმა,ვინ მოსთვლის მერამდენე ღამეს ატარებდა ასე. გარეთ თოვდა, უსაშველოდ ბარდნიდა და საოცრად ლამაზს ხდიდა თბილისის ქუჩებს.აქა იქ ბედნიერი ბავშვების და ქუჩაში

მებაღე (ნაწილი 17)

დადას ღამით გამოეღვიძა. ჯერ კიდევ ძილ-ბურანში იყო, რომ სადღაც შორიდან შოპენი ჩაესმა.. ცოტა გამოფხიზლდა, ყური მიუგდო... სადღაც შორიდან კი არა ხმა გალერეიდან მოდიოდა. ვინ უნდა ყოფილიყო?... დადას მეტი ინსტრუმენტს არავინ ეკარებოდა... თანაც ასეთ დროს...

სიყვარული გიჟების წესებით VIII

მიყვარდა, დიახ მე უკვე ყველაზე და ყველაფერზე მეტად შემყვარებოდა. მიყვარდა მისი მაცდური გამოხედვა. მიყვარდა მისი სახე. მიყვარდა მისი სახელიც კი.მაგრამ ეს არ იყო სწორი, მე არ უნდა შევყვარებოდი, მე მას გულს ვატკენდი მე ძალიან ცუდი ვიყავი, მე მისთვის