დილამშვიდობისა პრინცესა (თავი მეშვიდე, დასასრული)

დადგა ის დღეც რომელსა დიდიხანია ველოდებიი ...დღეს დემეტრეს ცოლი ვხდები ...ჯერკიდე ვერ დამიჯერებია რომ დღეს ვთხოვდები .. -ლოლაა ! ადგომის დროაა !! შემომივარდა ოთახში დედაჩემი -კაი ხოო ვდგები მაცადეთ ცოტაა

მე დახმარება ძლიერ მჭირდება ))

ცხოვრების ბოლოს მე ორ გზას ვხედავ, სიცოცხლე შეწყდა ტვინი გაჩერდა, გულის ფეთქვის დროს რაღაც ამტვერდა, და სიყვარული ძლიერ აღელდა...

დიდი სიყვარული

მნიშვნელობა არა აქვს, რა არის ასახული სურათზე: ის თუ როგორ იხეხავს წყვილი კბილებს, თუ როგორი ბედნიერია მამა, როდესაც იგებს, რომ შვილი შეეძინებათ, ეს ერთმანეთისადმი სიყვარულით და მზრუნველობით სავსე ესკიზებია.

წლები გავიდა

უკვე რამდენი წელი გავიდა, როცა პირველად დაგიწყე ძებნა, შემოვიარე ათასჯერ გზები, მაგრამ ათასჯერ თავგზა ამებნა.

როცა სიცოცხლე მიხაროდა, გული სითბოსგან დამიცალე

როცა სიცოცხლე მიხაროდა, გული სითბოსგან დამიცალე, როცა სიყვარული დავაპირე, შენთან სიახლოვე ამიკრძალე, ოცნება წმინდა რაც გამაჩნდა, ყველა ამირიე, წამიშალე... შენი გაღიმება შემიყვარდა, მერე შეხვედრაც კი ამიკრძალე

სადღაც შორს... მთებში თავი 22

... ყოველთვის მაინტერესებდა როგორი იყო ლამაზი ქალი ან ვინ როგორ ქალს თვლიდა ლამაზად? ყოველთვის მაინტერესებდა რაში მდგომარეობდა ბედნიერება და ადამიანის ცხოვრების არსი... როცა ამ თემაზე საკითხები წამოიჭრებოდა ყველა სხვადასხვა აზრს გამოთქვამდა.. მე კი

მებაღე (ნაწილი 27)

ზეკი საშინლად გაბრაზებული დაბრუნდა, მანქანის კარი ისე ძლიერად მიაჯახუნა ლამის ნაწილებად დაშალა... პატრონმა შუბლი შეკრა... მანქანა კი ,,გადარჩა’’, მაგრამ ახლა სახლის კარის ასევე ძლიერმა მოჯახუნებამ, კარის დიდი შუშა ჩამოიღო და პირდაპირ კიბის თავზე

ჯიუტი გოგო(დუბლი 5)

გამომაგდო მარიმ ნუთუ მას სექსი სულაც არ უნდოდა არა ვითომ სხვანაირია უნდა გავარკვიო ნუ მარის ისეთი ტანი აქვს დიდი მკერდი და დიდი საჯდომი წვრილი წელი და სუსტი თან დაბალიც არაა მაგრამ მაღალიც რომ არაა სამაგიეროდ მისი თვალები რაღაც სხვანაირია სულ

გოგონა, სახელად გაზაფხული (ნაწილი 1)

ფერები. ყველგან ფერებია, ისინი ჩვენ გარშემო დაცურავენ და თავიანთ თბილ საბურველში გვახვევენ. მე მომწონს ფერები, მომწონს მათი ურთიერთშეხამება. მომწონს ისინი ერთად და ცალ-ცალეკე.ფერები. ყველგან ფერებია, ისინი ჩვენ გარშემო დაცურავენ და თავიანთ თბილ

ასეც ხდება ხოლმე (მეშვიდე თავი)

სანამ სამსახურში მივიდოდი, ანისთან გავიარე. კორპუსში, ლიფტის არქონის გამო, მეხუთე სართულზე ქოშინით ავედი. სული, რომ მოვითქვი კარებზე დავაკაკუნე.. რამდენიმე წამში გააღო ქალბატონმა კარი და ისე შებრუნდა არც მომსალმებია.. ღიმილი სახიდან წამეშალა,