საბედისწერო რომანი თავი-3

მეორე დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძა, თავში გუშინდელი საღამო ამომიტივტივდა, თვალების გახელა არ მინდოდა, ყველაფერს ერთად ვგრძნობდი ტკივილს დამცირებას და სირცხვილს, ჩემი თავი მძულდა ეს როგორ გავაკეთე,ახლა უკვე ჩემი თავისიც კი მრცხვენოდა. ცალი თვალი

იყალთოელი ბიჭები ,,ორღობეში"" (ნაწილი 4)

მშვენიერი ბაღჩა-ბაღის გვერდით კოხტა სახლი მოჩანდა. წინ მწვანედ აბიბინებული ეზო ჰქონდა. კაკლის ქვეშ სანდროს თათარით სავსე დიდი თეფში ედგა და თავდახრილი შეექცეოდა. იქვე პატარა, სკამზე, მამიდამისი ჩამომჯდარიყო.არა, შვილი, არ შეიძლება, რა გაქვთ გასაყოფი

ორმაგი გრძნობები(12)

-ნუ ხარ საზიზღარი - ხელი მომარტყა და თვითონაც დაიწყო სიცილი. მალე კარგ ხასიათზე დადგა და აჟღურტულდა. სხვებზე საუბრობდა და გეგმებს აწყობდა.ა ქედან ისე არ წავალ თაის და დაჩის ამბავი თუ დეტალებში არ გავიგეო და მერე წავიდა.

ნაკვალევი (სრულად)

-დრაგ!... დრუგ!.... დრაგ!.... დრუგ!....-ისმის მძიმე სამხედრო ჩექმების ხმა. თითოეულ ნაბიჯს წინ უწრებს თვლა: - ერთი!.... ორი!... ერთი!... ორი!... - სამხედრო ფორმაში ჩაცმული ბიჭები მწყობრი ნაბიჯით მიიწვენ წინ -სდექ! - ისმის მეთაურის ბრძანება. სივრცეში

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (6)

ალექსანდრეს გასვლის შემდეგ სწრაფად ჩავიცვი შავი ლასინისმაგვარი შარვალი, შავი მაიკა და ბათინკები, აქ ყველას ასე ეცვა, სულ შავები. სველი თმა უბრალოდ ავიკეცე და კარისკენ წავედი, სადაც ალექსი შემეჩეხა, გაბრაზებული აღრ ჩანდა მაგრამ ისევ ისეთი მკაცრი იყო

ჰილეგი (6)

მეგიც ისეთი ადამიანი იყო, თუ სიცივეს აგრძნობინებდნენ, დამფრთხალი კუთხეში ჩაჯდებოდა და აღარც კი სუნთქავდა. ბატონს ის თავისუფლება მისცა, რომელსაც ასე ნატრობდა. -დაუფარავი ზიზღით აღმოხდა ლალეს. ესე იგი, მხოლოდ ქეთი არ ფიქრობდა, რომ მეგის სიკვდილში

დღიური(თავი-8)

შეიძლება მიხვდა კიდეც,რომ არ ვიყავი ნაწყენი და ეს გაღიმება ახალი ურთიერთობის დაწყების ნიშანი შესაძლო ყოფილიყო. ელენე:ნამცხვარიც გასინჯეთ რა ,ჩვენ გამოვაცხეთ^^ სანდრო: კარგი,იმედია არ მოგვწამლავთ(გაიცინა).

მახინჯო (თავი მეორე )

გვერდით დამიდგა და აგდებული ტონით მითხრა..-ანუ შენ ხარ ჩვენი სკოლის ახალი მახინჯი. - გავშეშდი ყელში რაღაც გამეჩხირა ტირილი მინდოდა მაგრამ თავს ვიკავებდი. ყურადღება არ მივაქციე და გავაგრძელე სიარული. გავიგონე ფეხის ხმა. ჩუმად შევაბრუნე თავი და

გავისეირნოთ?! (თავი 1)

ყველაფერი ერთი ჩვეულებრივი დილით დაიწყო...ჩემთვის ვიჯექი პიანინოსთან, ძალიან მიყვარდა დაკვრა . მუსიკა ჩემი სიცოცხლის ნაწილი იყო , მის გარეშე უბრალოდ არ ვარსებობდი , თუმცა მოხდა უბედური შემთხვევა რის გამოც ოჯახი დავკარგე, ჩემი საყვარელი მშობლები.

სვანური ვერდიქტი ( 24თავი)

როგორი იდუმალია ირგვივ ყველა და ყველაფერი, ამ სამყაროში სადაც თითქმის ყველას სისხლში აქვს გასვლირი ხელები, ღამე კი მშვიდი უშფოთველი ძილით სძინათ როგორც პატარა ბავშვს, ლამაზად და ბაგეზე ღიმილით. როგორ მეშინია, განა ჩემს გამო? არა იმ ადამიანების