ხის სკამი (2)

- მე... მე მომწონს შენი თმის ფერი... უცნაურია, რომ ამოხვედი მუქი ყავისფერი იყო, მერე დავინახე რომ მუქი ყავისფერი კი არა მუქი ქერა იყო, მერე სინათლე დაეცა და მორიჟაო ნაწილი გამოჩნდა. - ისევ გამეცინა. - კიდევ მუქი მწვანე თვალები, დინჯად რომ მიუყვებიან

სილაჟვარდე ანუ ვარდი სილაში

დედაო ღვთისავ, მზეო მარიამ! როგორც ნაწვიმარ სილაში ვარდი, ჩემი ცხოვრების გზა სიზმარია და შორეული ცის სილაჟვარდე.

გულქვა სიყვარული ))

სიყვარულისთვის ცხოვრების გზაზე, მე მივდიოდი ჩუმად მალულად, გადამეყარა საღამოს,მთვარე და სიყვარულის გრძნობა მაჩუქა.

ლექტორი (8)

- შენ ხარ ჩემი ცოლი და დგახარ ყველაზე მაღლა, ვინც ამ სახლში მოდის! გასაგებია? ვინც არ უნდა იყოს, იქნება ეს კატო, იქნება ეს გიორგი თუ ალექსი, იქნებიან ეს შენი დაქალები თუ ჩემი ნათესავები.

უშენობა ვისწავლე(17)

ალექსის მანქანით წავიდნენ...ნატას სიხარულისგან თვალები უბრწყინავდა ემილი მასზე იცინოდა პატარა ბავშვივით ხარო -აბა საიდან დავიწყოთ?-ნატა -მოდი ჯერ ეშმაკის ბორბალი ვცადოთ-ემილი ცდილობდა გაეგო ეშინოდა თუ არა ალექსს სიმაღლის,ერთად დასხდენ

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (5)

თვალები რომ გავახილე თეთრ ოთახში ვიწექიდა უამრავი აპარატის წრიპინი მესმოდა, მივხვდი რომ პალატის მსგავს ადგილას ვიმყოფებოდი. სიმართლე გითხრათ არაფერი მაწუხებდა საერთოდ არაფერი მტკიოდა, მაწუხებდა საერთოდ არაფერი მტკიოდა, პირიქით თავს ისე ძლიერად და

ყველა გოგო ვიღაცის დედოფალია.-04.15.2017 (დასასრული)

ულააამაზესი დილა გათენდა. მზიანი და თბილი... დღეს 15 აპრილია, სიყვარულის დღე და ჩემი დაბადების დღე. -სანდრო, სანდრო, სანდრო გაიღვიძე რა!!!!!-დავახტი ზედ. -გთხოვ ჩემო სიხარულო დამაძინე რაა...

ნახატზე გოგოა 1

დღეს უბრალოდ ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო მისთვის.დამწუხრებული გულ ნატკენი იმაზე ფიქრით რომ ის ისევ გამოჩნდება და კვლავ შეძლებს მის დანახვას, ჩახუტებას, კოცნას. თუმცა მაინც ბედნიერია რადგან სულ რაღაც ერთ საათში ფანჯრიდან ის სხივები შეანათებენ, რომლებიც

შენი თვალები

ამდენი ხნის შემდეგ დღეს პირველად დავინახე შენი თვალები, როგორი დაღლილი, ჩაწითლებული და სხვაგვარი იყო, თუმცა დღეს პირველად, მე კი არ გაშორებდი და გაცილებდი თვალს, არამედ პირდაპირ თვალებში გიყურებდი, მინდოდა დაუსრულებლად მეცქირა მისთვის, მინდოდა მის

უმისამართოდ

სახლის კარს ვკეტავ და Coldplay-ის სასწაულიც იწყება. გაცრეცილი ქუჩა, არაამქვეყნიური უსიცოცხლო სახეების კორიანტელი და არეული ნაბიჯებით ვინ იცის, უკვე მერამდენედ გატკეპნილი ქუჩა. მივდივარ