დილამშვიდობისა პრინცესა !!! (თავი პირველი)

ლოლააა გიჟივით შემომივარდა ევა ოთახში .... -გოგო რა გინდა დამაძინე -ადექიი დღეს ხომ ლილეს დაბიდუბიაა წავიდეთ საშოპინგოდ რაღაცეები ვიიყიდოთ და 8 საათზე რესტორანში მივდივართ ... -ხო ვიცი გუშინნ ხო დავგეგმეთ დღევანდელი დღე....მაგრამ კაი რაა ჯერ ხომ

"ბავშვის ჩივილი"

როცა საუბრობთ და ვცდილობ სიტყვა ჩავურთო, თქვენ მე მაჩუმებთ -"ჯერ ბავშვი ხარ, ჯერ ნუ ერევი" მე მხოლოდ ვცდილობ თქვენს აზრს, ჩემი აზრიც დავურთო, თქვენ კი რატომღაც თავქარიან ბავშვში გერევით.

ჩემიდან შენამდე ზეცაც კი ერთია (თავი 1,2

ბნელა ყველაფერი უკუნით სიბნელეში იძირება გარბის, როგორც შეუძლია გარბის, მისდევს ერთადერთ სინათლის სხივს, მისდევს, რომელსაც უსასრულობაში მიჰყავს, ჩერდება აქეთ­იქით იყურება იბნევა გონებაში ყველაფერი ერევა, იკეცება სახეს ხელებში რგავს, მთელი სხეული

ხის სკამი

მოთხრობა შეიძლება ჩაითვალოს ერთ-ერთ ბანალურ ისტორიად, რომელიც პატარა გოგონამ "მიაჯღაპნა". მაგრამ ეს ყველაზე მეტად შემიყვარდა. ისტორია მიმდინარეობს არა XXI, არამედ წინა საუკუნის პირველ ნახევარში. შეიძლება ითქვას, მთელი ისტორია მთავარი როლის

სათვალე (7)

მის ჩამოსვლას ავღნიშნავდით. ლალიკო და საბა კი ხვდებოდნენ სიხარულით, მაგრამ მე? ვიცოდი რომ ყველაფერი აირეოდა, მასთან ერთად ხშირად მომიწევდა ყოფნა, ანდრონიკესადმი რაც კი გრძნობა მქონდა ყველაფერი გამინელდებოდა. მის დანახვაზე სული მეხუთებოდა, გული

ცის კაბადოკზე

ცის კაბადოკზე ანგელოზთა ისმის ღაღადი თითქოს სამოთხეში ანგელოზების ზარ-ზეიმია ღმერთს უხარია მონათესავე სულების ნახვა თითქოს უფალსაც ჩასდგომია თვალებში ცრემლი.

დავიჯერებდი

დავიჯერებდი უბრალო სიტყვებით გამოთქმულ აზრებს და ჩემს ნააზრევს, უფსკრულის პირას მდგართაგანი ვარ, რომელიც არ ხტება შიშით თუ დაბლა რა დახვდება.

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 8)

ეს ხომ ადრე თუ გვიან მაინც უნდა მეთქვა. და მაინც უნდა გამეკეთებინა არა?! რატომ უნდა მეცადა უფრო დიდხანს როცა საშუალება მქონდა რომ შანსი გამომეყენებინა. ისევ მეშინია! მეშინია რომ... ჩემს სიყვარულს ისე ვერ გამოვხატავ როგორც საჭიროა. ვფიქრობ რასაც

უშენობა ვისწავლე(დასასრული)

მანქანა ალექსის სახლთან გაჩერდა მშობლებმა გადაწყვიტეს ცოტა ხნით ცოლ ქმარი მარტო დაეტოვებინათ ამიტომ სოფლის გზას დაადგნენ....ემილის ემოციის დაფარვა უჭირდა ხელები სულ გაუთეთრდა ცივი ოფლი ასხამდა სახეზე ალექს არ გამორჩენია მისი შეშინებული სახე

პირველად სვანეთში -1-

ძალიან სასაცილო ბავშვი ვიყავი. ახლა, რომ მახსენდება, მეცინება კიდეც. მოკლე კაბა, თეთრი ელასტიკი და ფეხზე ,,ბასანოშკები'' მეცვა. ფეხსაცმლის შიგნით, კი ასევე თეთრი, მაღალყელიანი წინდები, ორად გადაკეცილი. თმა, როგორც ყოველთვის ორად მქონდა გაყოფილი და