soul

სულში ხელები, მეფათურება დავიბადებით მებადურებად, თეთრი კედლები და გვემუქრება, სულის წამებით

შეუმჩნეველი (VI ნაწილი - დასასრული)

მე ვიცინოდი, თავი ოდნავ ზევით მქონდა აწეული, ის კი თავზე მკოცნიდა და გვერდულად მიღიმოდა. ამ ფოტოს თავს ვერ ვანებებდი ერთი პერიოდი, სულ მინდოდა მეყურებინა და მეყურებინა და ამას ვერაფერს ვუხერხებდი. მხოლოდ დაშორების შემდეგ მომინდა ყველაფერზე მეტად

ყველა გოგო ვიღაცის დედოფალია.-წარსულის ლანდები. (13)

ჩვეულებრივი დილა გათენდა ხოდა მე ,მარიამმა, სანდრომ და თორნიკემ გადავწყვიტეთ...კარგი ხო ვის ვატყუებ ნეტავ ეხლა მეც მეგრელი აფერისტკა არ ვიყო რა! არაჩვეულებრივი დილა გათენდა რატომღაც, ხოდა მე , მარიამმა, თორნიკემ და სანდრომ გადავწყვიტეთ....ოოო მართლა

აი ისე,შენ რომ იცოდი ხოლმე ჭორფლიან.

სიყვარული ბრმების ცეკვას წააგავს.რიტმს აყოლილი სხეულები მუსიკაში იკარგებიან და რეალობის აღქმის უნარს კარგავენ.ველური ვნებები ჰაერში იფანტებიან.სიცხისგან დაცვარული სხეულები ნაზად ირხევიან.ერთი,ორი და მუხლები გეკვეთება.სამი,ოთხი და მიწაზე

სადღაც შორს... მთებში თავი 19

თამუნა ენას არ აჩერებდა. ხან დაემუქრა დათას , ხან შეეხვეწა მანქანა გააჩერეო, მაგრამ ბიჭს არაფერი ესმოდა. მხოლოდ უღიმოდა და ირონიული ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე. მუსიკას აუწია რომ მისი ხმა ჩაეხშო. თამუნამ გამორთო. მაგრამ მან ისევ ჩართო და მეტიც აჰყვა

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (4)

პოლიციის განყოფილებაში ვზივარ და ველოდები დასაკითხად როდის შემიყვანენ, ჯერ კიდევ ვერ ვიაზრებ რომ საკუთარი მშობლების მკვლელობაში მდებენ ბრალს, ღმერთო ჩემო რა საზარლად ჟღერს. თენგიზი გამოდის რომელიღაც ოთახიდან და ჩემკენ მოდის -ვიკა ცუდი ამბავი მაქვს

იყალთოელი ბიჭები ,,რგოლის შეკრება,, (ნაწილი 3)

გაკვეთილების შემდეგ დაცარიელებულ საკლასო ოთახში ათიოდე ბიჭი შეიკრიბა. -ამოიკითხე სია, უთხრა სანდრომ გოგიას და ეფრემას ბიჭმაც რვეული გაშალა. -თვალიაშვილი ალექსი!

მოულოდნელად სადღაც

იცი რამახსოვს? გზაზე გადავდიოდი, შუქნიშანი წითელს აჩვენებდა, მე ყურსასმენები მეკეთა და ჩემს სამყაროში ვიყავი, მუსიკა ძალიან ხმამაღალი იყო, მაგრამ მაინც გავიგე შენი ხმა. მახსოვს როგორ დაიყვირე ჩემი სახელი. მახსოვს ისიც, როგორ მოვტრიალდი და როგორ

სიმპათიური სტუმარი ( 6- 20 თავი)

რომ გამეღვიძა უკვე 21 საათი იყო. – ‘ მარია რას ვაპირებთ? ‘– მივწერე და ტანსაცმელი გამოვიცვალე, ამასობაში პასუხიც მოვიდა. – ‘ გოგო თითქმის ყველას ეზარება, თან გვიანი და უბრალოდ ჩემთან შევიკრიბოთ.’

ლექტორი (5)

სადღაც ბნელ ოთახში შევდივართ, ხელს სწრაფად ავლებს ჩამრთველს და სინათლეც ინთება, პირისპირ ვდგავართ, ის მტრული მზერით მიყურებს, მე დარცხვენილი სად წავიდე არ ვიცი.