ყურადღება

ვფიქრობ, ურთიერთობაში ყველაზე დიდ როლს ,ყურადღება ასრულებს , მემგონი ერთადერთი ვარ,ვინც საყვარელ ადამიანს ყველაფერს აპატიებს,ამისგარდა. არვიცი ეს რატო ხდება მაგრამ ვფიქრობ მნიშვნელოვანი დეტალია ეს ჩვენს ცხოვრებაში და მისგარეშე, მასობრივად ბევრი

აილა-ხმლის წვერზე თავი პირველი

1 ოქტომბერი. 1257 წელი. ამჯერად ბლუქენვილში ვართ,ორი დღის წინ ჩამოვედით. არც ისე კარგი ადგილია,ნაცრისფერი,თითქოს. ხალხი ზედაც არ გიყურებს,ანდა ვის სცალია შენთვის-ყველას კისრამდე სამუშაო აქვს. მე,მამა და კონსტანტინე მყუდრო სახლში დავბინავდით. ახლა

ყელში მობჯენილი შენი მონატრება მტკივა

ასე მგონია ყელში მომებჯინება ეს რაღაც და გამგუდავს. სიცარიელის შეგრძნება არმტოვეს და სადღაც იმ უსასრულობაში მაგდებს, საიდნაც ალბათ ვერასოდეს გამოვალ. უსასრულობის ერთ ნათელ წერტილში, თუ ამას ნათელი წერტილი შეიძლება დაერქვას, მარიონეტებისგან შექმნილ

შენზე ოცნება გადამიყოლებს...

ყველაზე მეტად მიყვარს შენზე ოცნება და ღამე... როცა არავინ თავს არ მაბეზრებს ვფიქრობ წარსულზე და მომავალზე...

კალათბურთელი კონკიას ისტორია [2]

--ხოკაი - ჭამა გავაგრძელე და იქაურობა მივალაგე ჭურჭელიც დავრეცხე და მათ მივუჯექი მთელი სამი დღე დავდიოდით ყველაფერი რომ გვეყიდა მე არას ვამბობდი ის ყოველთვის კის ასე გაივსო ავეჯით ჩეი ოთახი ტანსაცმლით ჩემი კარადა და ნივთებით კარადები -შენი

გოგონა ხიჯაბში

ყველა იცინოდა ჩემს გარდა ზოგი ამირს ეუბნებოდა ,,რა კარგი გოგოა ‘’ ზოგი კი მე მეუბნებოდნენ ,,ეს რა კარგ ბიჭს შეუყვარდი ამირა ‘’. ქებების და მოლოცვების შემდეგ დადგა ,,რიტუალების’’ ჩატარების დროც. აი პროსტა ვინ მოიფიქრა წითელი ვაშლის პატარძლის თავზე

ჩაკეტილი (სრულიად)

ეს პატარა ისტორია ჩემზე და ჩემს შეყვარებულზეა.. ჩვენ დიდი სიყვარული გვაკავშირებდა.. ყოველშემთხვევაში მე ვფიქრობდი ასე.. 2 წლის მანძილძე განუწყვეტლივ ვწერდით ერთმანეთს,ვნახულობდით და ა.შ.. ხოლო მერე შეყვარებულები გავხდით 3 წლის შემდეგ კი მან მიმატოვა

რომანი ღიმილასთან

-არა არფერი, კაი ამოვალ ახლავე-თქვა მიამ და ტელეფონი გამითიშა,აბაზანაში შევედი და ხელპირი დავიბანეშემდეგ კართან მივედი მიას კარი გავუღე და მომზადებას შევუდექი როგორც იქნა და მოვასწარი ნახევარ საათში მომზადება და წავედით. დღეს გაგვიმართლა საცობები არ

ნოემბრის 13 (თავი 27 და 28)

მთელი გზა უკან მივყვებოდი პოლიციის მანქანას. სულ ცუდის მოლოდინში ვიყავი. ყველაფრის ცუდად დამთავრების შემეშინდა. თანაც ეს ყველაფერი ცუდად ჩემს გამო თუ დამთავრდებოდა... მალევე მივედით განყოფილებაში. -თვითონ შევალ რა! -დაიწუწუნა დემეტრემ როცა

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 15 და 16)

ქორწილი 2 საათზე დამთავრდა. იქ ყოფნის განმავლობაში სულ თვალებს ვაცეცებდი რომ ლუკა მესხისთვის სადმე კუთხეში მაინც მომეკრა თვალი. ბავშვობის მეგობრის ქორწილშიც კი არ მოვიდა. ასე როგორ დაივიწყა ყველა და ყველაფერი?! ადგა წავიდა და უკან ჩამოგვიტოვა მეც,