მე ასეც მიყვარხარ (თავი 1)

-მე წავალ!... წარმოვთქვი უმისამართოდ და გათხლეშილი მთვრალი ავდექი დაბადების დღის სუფრიდან... ჩემი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი რომ არ მეცვა მხოლოდ მაშინ მივხვდი როცა ფეხზე წამოვდექი და სიცივე ვიგრძენი ფეხის გულებზე. ცოტა არიყოს შემრცხვა და ფხიზლად

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს. (10)

"ადამიანები ოცნებებით იკვებებიან".... თქვა ჩარლზ ბუკოვსკიმ.... აი ზუსტად ასე ვარ ახლა....მთელი წამები.....მთელი საათები.....მთელი კვირები.....მთელი თვეები....მთელი წლები.....ხო წლები....ვფიქრობდი, რომ დამიბრუნდებოდი და მოხვიდოდი ისე როგორც გჩვევია

უიმედობის ჟამს (3).

ადამიანები გვიკვდებიან, ისინი გვტოვებენ საკუთარ საწოლზე, იატაკსა და ფანჯრებზე საკუთარ სიმარტოვესთან. ტკივილებთან. ისინი გვტოვებენ. გვიკვდებიან. ვმარხავთ, დავტირით, ვეხუტებით, ვემშვიდობებით, ისინი გვკლავენ, ცოცხლად გვმარხავენ. საუკეთესო მომენტებს

სიმამაცის ოცი წამი ( თავი პირველი )

თან ყველაზე სასაცილო ისაა რომ მარტო გამხდარ და შავგვრემან გოგოებთან იჭერს ურთიერობას .მე კი არ ვაკმაყოფილებდი მის გემოვნებას , საერთოდ არა. კარგი ფორმები მქონდა მაგრამ არ ვიყავი გამხდარი ,არც შავი თმები არ მქონდა. პირველად ვინანე მუქი ყავისვერი

ძლიერი სიყვარული

არდადეგებზე სოფელში ჩავედი დასასვენებლად იქ კი ჩემი მამიდაშვილი დამხვდა მე არ ვიცოდი რომ ისიც იქნებოდა ზალიან გამიხარდა მაგრამ მე სხვა გეგმები მქონდა -ლიზა როგორ ხარ რა კარგია რომ ჩამოხვედი (ელენე)

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი7)

რა თქმა უნდა თამუნაც გამომყვა და მითხრა, რომ შოთიკოს გაოცებული სახე ჰქონდა, რაზეც სიცილს ძლივს ვიკავებდი, მაგრამ ჩემს ძმაზე ნაწყენი მაინც ვიყავი. არ მინდოდა ეს ძალიან შემემჩნია და საუბარი სხვა თემაზე გადავიტნე. -ხო მართლა შენკენ რა ხდება? -რავიცი

10 მიზეზი, თუ რატომ არ ღირს კუროს დაკარგვა ცხოვრებაში

ცოტა ძნელი გასაგებია, რატომ შეიძლება უნდოდეს კუროს – ამ ბუნჩულა და საყვარელი ადამიანის დაკარგვა ვინმეს. ნაკლი ყველას აქვს, მათ შორის კუროებსაც, ისინი ხომ ძალიან ჯიუტები არიან, ცოტა მოუქნელები, ხანდახან ზარმაცებადაც კი გვეჩვენებიან, შენელებულ კადრად,

მიყვარხარ ჩემებურად ანუ მთელი გულით

არ ვიცი პოეტები მუზას რას არქმევენ, მე ჩემი ანგელოზის თხოვნას შევასრულებ… თუ მუზა პოეტებს რითმებს დაურიგებს, მე რითმებს შენი თვალები მკარნახობენ

შეიძლება მე რომ,ვიყო მხატვარი?!

რა არეული ვარ..უბრალოდ ამაზრზენად,ჩავიფალი ხატვაში..."საუკუნისგრძნობებშემონახული" პორტრეტების დახატვით იმდენად გავერთე,ვეღარ გავიაზრე რომ,რამე გამხარებოდა ან ვინმე შემყვარებოდა...სამაგიეროდ ხატვამ ყველაფერი პირიქით განმაცდევინა.

მისტერ ჩბოსკი და მარტოსულობის უპირატესობანი

ვისაც წიგნი არ გაქვთ წაკითხული იმედია ცოტათი მაინც დაგაინტერესეთ და არ დაგასპოილერეთ , ხოლო ვისაც წაკითხული გაქვთ გამიხარდება თუ მოგეწონათ