ვიღაცა

ვიღაცას ვიღაცა ჩუმად უყვარდა ვიღაცა სიტყვებს უბრალიდ ფანტავდა ვიღაცა მხოლოდ სიყვარულს ნატრობდა ვიღაცა საჭმელს სხვას არ უყოფთდა

მორაგბე გოგონა (1,2,3თავი)

-დავაი ადგა ჯარიიიი ხმამაღლა დავიწყე ყვირილი ოთახში და წამოვყარე ბიჭები სავარჯიშოდ...გაგეცნოთ?ჰო...-გამარჯობა!მე არეთა ყენია ვარ,22 წლის,არვიცი გაგიკვირდებათ თუ არა,მაგრამ რაგბისტი ვარ....ეს გუნდის გარდა არვაინ იცის მათშორის არც მშობლებმა,როცა

იასამნისფერად თოვდა

შენ მიხვდი,რომ უაზრობა იყო ყველაფერი და რომ სიტყვებიც უკვე ვერაფერს ამბობდნენ... მე გითხარი,შენი არ მჯერა - მეთქი და კარიც მთელი სიძლიერით გაავიჯახუნე...ისე მტკიცედ,ისე ამაყად გამოვიდა ეს ყოველივე - წლებია კარის გასაღებს ვეღარსად ვპოულობ..

არაფერია მარადიული!

ქალაქ თბილისში ცხოვრობდა ორი რადიკალურად განსხვავებული მეგობარი. ისინი ბავშვობიდან იცნობდნენ ერთმანეთს. გოგოს ანი ერქვა, ბიჭს კი ლუკა. ანის ძალიან უყვარდა ლუკა, მაგრამ თავისი გრძნობების გამხელას ვერ ბედავდა. ბოლოს როგორც იქნა გადაწყვიტა, რომ

სანამ სიცოცხლე ჩემი ვალია (სრულად)

ვზივარ. ვუყურებ ვარსკვლავებს. რა ლამაზია არა ღამე? თითქოს არავინ გიშლის ხელს ბედნიერებაში.. უბრალოდ ზიხარ და უყურებ ცას, რომელიც უმანკოებითაა სავსე. ვარსკვლავები... (5 თვით ადრე.) 16 იანვარი - შეგიძლია ცოტა მალე ადგე?

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (6)

აშინელი დაძაბულობა იყო გამეფებული, ამინდიც კი შემზარავად ზუზუნებდა... ალბათ გაბრიელის გამო ტიროდა... დემეტრე ლიპარტელიანს მგლის ფერი ედო სახეზე... უამრავი ტანჯვა და სისხლისღვრა გამოიარა, მაგრამ ასე არასდროს არ შერყეულა, როგორც ახლა... ერთმა

ცანკარაშვილის პირადი ნარკოტიკი #5

-ხო ხვდები არა,ნიაკო? -ვერ ვხვდები -შენ ხოარ გგონია ვიღაცეებივით ორი დღით მიყვარხარ,ცოტა მოტვინე რა_თვალებმოჭუტული დამაკვირდა და ამათვალიერა.

სიყვარულით უაზროდ შეშლილს!

და მითხრეს ასე, სიყვარულით ამევსო ლექსი, გადამეფრინა ოცნებებით ეს დედამიწა, ტირილი მინდა.. ამ გრძნობებით უაზროდ შეშლილს

ყაზბეგის უცნაური 10 დღე (თავი N2)

დილით რომ გავიღვიძე მეგონა სიზმარი იყო გასული ღამე, ვისაუზმეთ რაც შეიძელბოდა თბილად ჩავიცვით და გარეთ გავედით.. სახლის პატრონს ცხენები ჰყავს ამიტომ 5 ცხენი ვითხოვეთ და გზას გავუდექით,თუმცა არც კი ვიცოდით სადმივდიოდით.. მთელი დღე ჯირითში,ყაზბეგის

ვერ გხედავ, გგრძნობ! (დასასრული)

წამლების სუნით გაჟღენთილი ჰაერი, ძილშიც კი მწვავს ცხვირს და იძულებულს მხდის, რეალურ სამყაროს დავუბრუნდე. არ მიჭირს მივხვდე, რომ საავადმყოფოში ვიმყოფები. საკუთარ სხეულს ვაკვირდები, არაფერი მჭირს, მხოლოდ ყურების დაგუბებასა და თავის ტკივილს ვგრძნობ.