ლოდინი..

ყველა ადამიანი იღლება რაღაც დოზით ბეზრდება ყველაფერი, სიყვარული და უსაზღვრო ლოდინიც კი..არ უნდათ , ხშირად გვაქვს მომენტები როცა მარტო ვგრძნობთ თავს, ირგვლის ვერავის ვერ ხედავ,ან ხედავ და უბრალოდ ვერ უმხელ რადგან გეშინია მისი ზედაპირული ლაპარაკების

ჯანდაბა! (28)

-შრეკი სად წავიდა?-ვიკითხე,ფილმის ყურებისას.მხოლოდ იმ წამს გავაანალიზე,რომ ოთხში არ იყო.-არვიცი.-მითხრა რომელიღაცამ.ოთახში ბნელოდა,მხოლოდ ტელევიზორის ეკრანი ანათებდა.სწრაფად წამოვდექი და მის საძებნელად წავედი. რაც კლინიკიდან წამოვიდა,რატომღაც აღარ

Siempre Staccato 8

ვფიქრობ, რომ ადამიანის შესახებ მისი ტემბრიდან და საუბრის მანერიდან გამომდინარე ძალიან ბევრის გაგება შეიძლება. უსმენდე პიროვნებას ისე, რომ არ გქონდეს მისი მიმიკებისა და ჟესტიკულაციის დანახვის შესაძლებლობა, ერთგვარი გამოწვევაა, რომელიც მეექვსე

ბალანსი მიღწეულია

- სახელი, გვარი - ლევან დეკანოიძე - რისი მოყოლა გსურთ? - მინდა გიამბოთ მასზე, ვინც მკითხა „რა გინდა“. ქალები მუდამ მეკითხებოდნენ და მეკითხებიან „რა გინდა ჩემგან“ „რა უნდა გინდოდეს, შენ ხო არაფერი გაკლია?!“ მან კი უბრალოდ მკითხა: რა მინდოდა

შენ ცოცხალი ხარ ძვირფასო დედა?

შენ ცოცხალი ხარ ძვირფასო დედა? მეც ცოცხალი ვარ და გითვლი სალამს, შენ პატარა ქოხს ზღაპრული სხივი, ყოველ საღამოს ანთებდეს მარად.

ისტორიები ნაწილი 7

მთელი ქალაქი მოსალოდნელ წვეულებაზე ლაპარაკობდა. ყიფიანების გვარის მიერ მოწყობილი ეს დღესასწაული ზოგისთვის მართლაც საინტერესო ბიზნეს შეკრება იქნებოდა, ზოგისთვის უბრალოდ გართობის მიზეზი, ზოგისთვის კიდევ ლამაზი და ახალი რამ, რომლის მსგავსი ხშირად არ

იყალთოელი ბიჭები ,,სკოლაში,, (ნაწილი 2)

სკოლა რიყის პირას იდგა. ფართო ეზოს ცალ მხარეს სასკოლო ნაკვეთი ემიჯნებოდა, მეორე მხარეს პატარა ორღობე, უკან ლაცაბიძეების ბაღი, მარჯვენა მხარეს ხევი, ხევის პირას ვეება თელები გადამდგარიყვნენ და კანჭებდაკარწახებული მებადურებივით დაჰყურებდნენ წყალს.მზე

თითქმის არაფერი უკვე არ მახარებს

თითქმის არაფერი უკვე არ მახარებს, უკან რომ მოგყვება ეშმაკის გვარდია, დღევანდელ სამყაროს არავინ ანაღვლებს, ფეხზე რომ დადის მაგრამ, მაინც რომ მკვდარია.

ცინიკოსი (დასასრული)

გეგას ძლიერ მკლავებში მოქცეულს შიში სულ გადამავიწყდა,თავს უფლება მივეცი დავმშვიდებულიყავი,აღელვება ჩამეხშო,მაგრამ ეს არც ისე მარტივი აღმოჩნდა,სულაც არ მაშინებდა,მხოლოდ გეგას სიახლოვე მაფორიაქებდა,სულს მიწიოკებდა...მამაკაცი ძლიერად მიკრავდა სხეულზე

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 3)

-მოდი უბრალოდ დავივიწყოთ ეს დღე. გააჩერე მანქანა, გადავალ და საავადმყოფოში ჩემით წავალ. ვიცი ამას მოვალეობის გამო აკეთებ. დამიჯერე არაა საჭირო... -დედამისი გამახსენდა და მივხვდი რომ მე უბრალოდ დროს ვაკარგვინებდი. -ეს მოვალეობა არაა. უბრალოდ მშვიდად