ჩვენი წილი ბედნიერება (1, 2, 3 თავი სრულად)

როგორც იწყებენ ხოლმე ისე ვერ დავიწყებ... რომ ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი ჩვეულებრივი ცხოვრებით, რადგან ეს ასე ნამდვილად არ ყოფილა. არც ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი და რაღა თქმა უნდა არც ჩვეულებრივი ცხოვრებით. ეს კარგი იყო, თუ ცუდი არ ვიცი, მაგრამ ასე

სათვალე (2,3 და 4)

გულში ჩაგროვილი ყველა ემოცია სადმე რომ არ გადამეტანა ალბათ მოვკვდებოდი. თავს საოცრად ვგრძნობდი, არვიცი რატომ გამახარა იმ ფაქტმა რომ წუხელ სამმა ბიჭმა გამძარცვა. თუმცა აღიარე ანასტასია, ნაძარცვი უკან დაგიბრუნეს. ამისთვის მადლობა მას. რა მადლობა? სულ

იძულებითი ქორწინება (8)

-მის ჰეილი 10 წუთი დარჩა- ოთახში შემოვიდა სუა. მას გრძელი ლურჯი კაბა ეცვა თმა მაღლა ჰქონდა აწეული და ძალიან სადად და ლამაზად გამოიყურებოდა. -მე უკვე მზად ვარ.- გამოვედი გასახდელიდან. უზარმაზარი ჰოლში კარის ჭინ თეთრს სმოკინგში გამოწყობილი ჯონკუკი

ის მწარედ ტიროდა

სასეირნოდ გასვლა იმ დღეს შეუძლებელი იყო. მართალია, დილით ერთი საათი დავეხეტებოდი ქუჩებში, მაგრამ ნასადილევს ზამთრის ცივმა ჰაერმა დაჰბერა, ცას შავი ღრუბლები გადაეკრა და ისეთი წვიმა წამოვიდა, რომ მისი სუსხი სხეულშიც კი ატანდა და სისხლს აშრობდა. ასეთ

ყველა გოგო ვიღაცის დედოფალია.-ყველაფერი იცვლება. (8)

1 საათი გავიდა ჯერ კიდევ იქ ვართ. ისევ ისე ვზივართ ჩემ ყელში აქვს ცხვირი ჩარგული და ღრმად ისუნთქავს ჩემ სურნელს თან თმებზე მეთამაშება. მე მის ყელში თავჩარგული სულგანაბული ვარ და ამ სიმშვიდეში მისი გულის ცემას ვისმენ. იცით ჩემთვის ყველაზე კარგი

ერთხელ დაშვებული შეცდომა(3 თავი)

-გიხდება-ჩაიცინა და უკნიდან მომეკრო.ტუჩი მოვიკვნიტე და გაზი გამოვრთე. -გამატარე,უნდა ამოვიღო-მისკენ შევტრიალდი და შევხედე (არა უფრო ავხედე, ცხვირამდე ვწვდები მას).თავი გადააქნია,ადგილიდან გაუნძრევლად კარადიდან თეფში გადმოიღო და მომაწოდა. იცი ჩემს

შენ შემცვალე (Chapter 11)

ავკანკალდი მინდოდა მისთვის იმედი მიმეცა მინოდა მეთქვა რომ ამის გამო ვწუხდი მაგრამ არაფერი შემეძლო,უბრალოდ დახმარებას ვითხოვდი და მის თმას ვეფერებოდი,მისი თავი კალთაში მედო და ზემოდან დავცქეროდი,გაღიმებას ცდილობდა თუმცა ეშინოდა.კარები პოლიციელებმა

მომენატრე

შენი კოცნა ალერსით გაგიჟებულ- შეშლილი, მეც ადამიანი ვარ უფლის ხატად შექმნილი!

შეუმჩნეველი (III ნაწილი)

ამჯერად ფსიქოლოგის თეთრ, უაზრო კაბინეტში ვარ. ჭარბწონიანი ქალის წინ ვზივარ და ვცდილობ თავი დავიმორჩილო, რომ არანორმალურივით ყვირილი არ დავიწყო. საშინლად მაღიზიანებს ეს სიტუაცია, ადგომა და ამ ადგილის განადგურება მინდა.ყოველი სულელური ნახატის თუ

My life Sucks!! 16,17,18,19 (დასასრული)

თავი მხარზე დავადე, მან კი ხელი გადამხვია და შუბლზე ნაზად მაკოცა. ეშმაკური ღიმილი ისევ სახეზე დასთამაშებდა, მაგრამ თვალები სიყვარულითა და სინაზით უბრწყინავდა. - მეც მიყვარხარ, ჩემო პატარა თეოდორ - მითხრა ჩუმად.