სიმართლის დრო 4 თავი

მაგრამ თვით ბარბარესათვის კი მხოლოდ ერთი ადამიანი არსებობდა და ის ერთიც, იმ წუთებში გაოგნებული უცქერდა მისი ცხოვრების დიდ და დაუვიწყარ სიყვარულს. გულში კი ფიქრობდა, ერეკლე და ბარბარე? არა, არა ეს შეუძლებელია,. ეს წარმოუდგენელია, ეს ხომ მხოლოდ ჩემი

ცით რა მიყვარს ადამიანში?

ცით რა მიყვარს ადამიანში? მიყვარს გრძნობები გულით ნამღერი, მიყვარს შენდობა, მიყვარს ფერება, მიყვარს სილაღე გულში ჩამწდომი.

სიმპათიური სტუმარი ( 16 თავი)

ისევ ჩვენ გვიყურებდა ყველა. -მისვია რამე?- გაბროს გავხედე ეჭვნარევი და მხიარული თვალებით. -კი... სილამაზე.- მითხრა და გამიღიმა. ჩვენებისკენ გავწიეთ. ანიმ და მარიამ რასაც ქვია დამახრჩვეს.

მახინჯო(დასასრული)

ტაქსი გავაჩერე და სახლში როგორცკი მივედი ლოგინს მივესვენე შუა ღამისას კარის ხმა გავიგე ნენე იყო თუმცა ყურადღება არ მივაქციე და ძილი გავაგრძელე. დილით თვალები როგორც კი გავახილე ნენე დავინახე საწოლზე ჩამომჯდარი, მომინდა მისთვის ყველაფერი მეთქვა რასაც

ფოტოგრაფის აღმოჩენა

ფოტოაპარატს ვიღებ და გაბადრული სახით ვაფიქსირებ მათ ბედნიერ სახეებს. სინდისი კი მქენჯნის პაპარაცობისთვის, მაგრამ არ ვიმჩნევ, ჩაის ფულს ვტოვებ, ფოტოაპარატს ჩანთაში ვინახავ და გარეთ გასული სწრაფად გავრბივარ გაჩერებისკენ.

წელიწადის დრონი, როგორც თავად სიცოცხლე.

იანვრის თოვლში ფეხშიშველი სიარული, უდაოდ, მტკივნეულია. წვიმის შემდეგ გუბეებში ხეტიალი - სულელური და საშიში. მაგრამ თუკი მე ეს მომწონს? მეც შეუძლიათ მიწოდონ სისულელისა და საშიშროების განსახიერება. ზედმეტად ბევრს ვიღებ საკუთარ თავზე, შემდეგ კი

დავიწყოთ თავიდან !

დავიწყებ ყველაფრის თავიდან ჩაწერას. ნუ მალავ, გრძნობები ქუჩებში გავფანტოთ. გთხოვ, არ თქვა: "შენ ჩემი არასდროს არ გჯერა", დინებას მივყვეთ რა, წარსული დავტოვოთ.

მოდი რა მომკალი

დაჭრილი განცდები მიწაზე დავარდა ადგომას არ ცდილობს მგონია მოვკალი.. ერთი კი შევშინდი მეხი

თითქოს...

სამყარომ თითქოს შეიცვალა წამში ფერები თითქოს უეცრად ყველა ფერი გამიფერმკრთალდა... ვხედავდი ჩემსკენ მოდიოდა ისე უშუალოდ თითქოს ამ ქვეყნად არაფერი ენაღვლებოდა...

რწმენა

მე მუზის დავკარგე რწმენა ამას ამტკიცებს ჩავარდნა ჩემი მხოლოდ გონების მჯერა მოდი მომკიდე ხელი