სპექტაკლი ჯოჯოხეთში (I თავი)

დაბადება სცენაზე, რადიკალურად განსხვავებულ ადგილას... სცენაზევე ადგმა ფეხის, მეტყველება, აზროვნება და, რაც მთავარია, იქვე განვითარება... რაღა თქმა უნდა, ჩვენ, ყველანი, სცენაზე ვიბადებით (თუ გაგვიმართლებს და სცენის შუაგულში დავიბადებით,

თვით სიცივეც ვერ მიგებს

ხალხი ფოტოებს იღებს, იღიმის, გოგოები ბიჭებს ახტებიან ყურგზე, ზოგიც შეუმჩნევლად უჟუჟუნებენ ერთმანეთს თვალებს, მე კი არც ერთ ჯგუფს არ მივეკუთვნები, უბრალო დამვირვებელი ვარ, რომლის გულშიც დიდი ხანია სიცივეს დაუსადგურებია.

"კარგი" გოგოს დღიურები (თავი 16)

კარებზე ზარი ორივეს, მეც და ანდრეასაც ფიქრებიდან გვარკვევს და შემოსასვლელისკენ ვიხედებით, სადაც თეთრ მოკლე მკლავიან მაიკაში, თხელ, გრძე ჟაკეთში, და დახეულ ჯინსებში გამოწყობილი მარი დგას. სახეზე გაკვირვება და დაბნეულობა აწერია.

სიზმრის ქურდი(I-XXV თავები)

ფეხის ხმა ხშირდება,გამხმარ ფოთლებზე ფეხშიშველი მივრბივარ. გავრბივარ... ძალიან სწრაფად მივრბივარ.შიში მიბყრობს და სუნთქვა მიხშირდება. საკუთარი გულისცემა ყურებში მესმის. ეს რა ჯანდაბაა? ვის გავურბივარ? ან საით გავრბივარ? არ ვიცი. მხოლოდ ის ვიცი რომ

არჩევანი (თავი 1)

დაგიბრუნდით ჩემო მონატრებულო მეგობრებო ახალი ისტორიით. იმედი მაქვს მოგეწონებათ და თქვენს გულებთან ახლოს მოვა. იმის იმედიც მაქვს რომ თქვენი რჩევებით და მხარდაჭერით დამეხმარებით და ისტორიას შემართებით და ლამაზად განმავითარებინებთ. დიდი მადლობა

ცინიკოსი (თავი 3)

-შენი ახალი მსხვერპლი?!რომელ ახალ ცხოვრებაზე ვსაუბრობთ?იმაზე ხომ არა რომ ვერ მოინელე გეგმა რომ ჩაგეშალა და ხუთი წლის მერე განახლებული დეტალებით ჩემს ნაკვალევს რომ მიჰყვები?შენ მე გამანადგურე!ახლა ჩემი ჯერია,ყველაზე წმინდას გეფიცები მიწასთან

#არსება

მომინდა, რომ რაღაც დამეწერა და დავიწყე და ვნახოთ რა გამოვა, ჩემთვის საინტერესო თემებზე დავწერ ძირითადად , ადრე ვწერდი ხოლმე და ეხლაც მინდა ვწერო ხო და , პატარ პატარა თავებათ მინდა ვწერო. ეს რასაც ვტვირთავ ეხება ერთ ისტორიას რომლის მოკლე შინაარს

შეცდომით მოტაცებული (თავი 2)

დილით გვიან გაეღვიძათ. რატი თაკოსკენ იყო გადმოტრიალებული, თუმცა წესები არ დაურღვევია და მის ხაზზე არ გადმოსულა. თაკო კი მოუხერხებლად იწვა, თავიდან ვერ მიხვდა ამის მიზეზს, მაგრამ შემდეგ რატის ორი ბალიში რომ დაინახა მიხვდა, ბალიში არ ედო თავთან.

სიმპათიური სტუმარი ( 6 თავი)

რომ გამეღვიძა უკვე 21 საათი იყო. – ‘ მარია რას ვაპირებთ? ‘– მივწერე და ტანსაცმელი გამოვიცვალე, ამასობაში პასუხიც მოვიდა. – ‘ გოგო თითქმის ყველას ეზარება გასვლა, თან გვიანი და უბრალოდ ჩემთან შევიკრიბოთ.’

secret santa

შამპანიურის ჭიქები მიუჭახუნეს, ოთახში კი ,, Depeche Mode-ს“ სიმღერა გაისმოდა. მართალია, ახალი წელი და ეს ჯგუფი ერთმანეთს არ შეესაბამებოდა, მაგრამ მათთვის, იმ წუთას ამაზე საუკეთესო სიმღერა არ მოიძებნებოდა.