ჯიუტი გოგო(დუბლი 1)

-ქალბატონი მარი ბრძანდებით? -დიახ. -აყვანილი ხართ როლზე.

გიჟი თავისუფალია?

წლები გვემატებაო და წლებთან ერთად ჭკუაცო, არ მჯერა მე ამის, ჩვენ უბრალოდ გვინდა საზოგადოებისთვის შესაფერისნი გავხდეთ და ამიტომაც ვიქცევით ისე, როგორ მოქცევაც დიდად არ გვხიბლავს, მაგრამ ბრბო გვატყუებს და მათ მახეში ვეხვევით, ჩვენც ბრბოს ნაწილი

მოლურჯო სული (თავი 1)

-მაადლობა, ტატო. ხელი, ხელზე დავადე, მან კი ჩემი ხელი, თავისაში მოიქცია და გაყინული ტუჩები შემახო, ტუჩები, რომელიც სიცივის მიუხედავად მაინც მწვავდა. -მაადლობა შენ მარიამ, ვინაიდან წამებში შეცვალე ჩემი სამყარო, შენი მოლურჯო სულით! -„მოლურჯო სული“

პეპელა 13

_ აბა მე ვიყავი ასული ლუკასთან? _ საერთოდ ეგ საიდან გაიგე _ თბილისი პატარაა, მითუმეტეს ჩემთვის და შენთვის ნინაკა _ ახლა შემოატრიალა თავი მისკენ, თვალი ჩაუკრა და გაუღიმა _ აქ რას დამალავ? შენ გგონია, მალავ ხო? ან მე რას დამიმალავ, ნინაკა? _ რას

ყველაფერი ისევ შენთვის (5)

წინა ღამის გამო ირაკლიზე ნაწყენი ვიყავი. მას სერიოზულად ეგონა რომ მე მისი თანხმობა მჭირდებოდა იმისთვის რომ ალექსთან წავსულიყავი. ან ეს დაკითხვები რაღა იყო? ბავშვობაში ჩარჩა? მესმის მისი ცოლი ვარ მაგრამ მეგონა ორივეს თანაბარი უფლებები გვქონდა და

დანო

მიიღებდი..ჩვენი გულები ერთმანეთს ყოველთვის მიაგნებენ..პარალელურ სამყაროებშიც კი.. ჩვენი გულები ხომ უზომოდ დიდი სიყვარულით არიან გაჟღენთილბი..ერთმანეთს ისყვარულით,ამიტომ ყოველთვის მიაგნებენ ერთმანეთს.. სხვანაირად წარმოუდგენელია..გუშინ პარკში

სალომეს (სრულად)

ბავშვობა წრფელი მოგონებებით,პირველი თავგადასავლებით და მეხსიერების მუდმივობით გადაჭედილი პერიოდია.პერიოდი,რომელიც გადის და უკან აღარ გიბრუნდება.პერიოდი,რომლის გავლას მთელი ბავშვობა და შემდეგ მთელი ცხოვრება ვნანობთ.პერიოდი,რომელიც გულის ერთ პატარა

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს.(1)

მშვენიერი დილა გათენდა ნივიორკში!თუმცა სინამდვილეში ეს დღე ყველასთვის კარგი არ ყოფილა....ზოგმა ამ დღეს დედა დაკარგა, ზოგმა მამა, ზოგმა და, ზოგმაც კი ძმა....ზოგმა ამ დღეს სამსახური დაკარგა და ახლა ქუჩის ბარებში დაეხეტება დარდის მოსაკლავად , თუმცა

ბრალდებულო! თავი 8.

-ამდენი ხანი არ გიფიქრია ჩემს მოკითხვაზე?-ცოტა ბრაზი და მცირე წყენა იგრძნობოდა მის ხმაში. -მაპატიე, ვიფიქრე არ გაგიხარდებოდა.-ვცადე თავის გამართლება. -ყველანაირად არასწორი როგორ გაჩნდი.-გამიბრაზდა.-ჩამოვედი და ხვალ მოიცლი, რომ მნახო? -შევეცდები.

გზააბნეული მივყვები ბილიკს

ისევ დარდი შორეულ გზების მკვლევარად, ისევ სევდა გულში ჩარჩენილ სიმწარედ, გზააბნეული მივყვები ბილიკს და ჩემში თითქოს გრძნობებს ლეწავენ.