ის (10)

-ნეით დაბადებისდღეს გილოცავ,-გაბიმ წიგნიდან ამოყო თავი და კისერზე ჩამომეკიდა მეც ჩემი მხრიდან წელზე მოვეხვიე და დავატრიალე -საიდან გაიგე რომ მოვედი?-ის ყოველთვის ხვდება რომ სახლში ვარ -არა ნეით ხომ იცი ეს საიდუმლოა,-ხელები გააქნია -გაბი დღეს ხომ

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 8)

რამოდენიმე დღეა წიგნებიდან თავი არ ამიღია. დილით თვალის გახელვისთანავე ტელეფონს ვიჭერ ხელში მესიჯი კი უკვე მოსულია. რათქმაუნდა უცნობი მწერს. ყველა მესიჯი ერთი შინაარსისაა მაგრამ ყველა ერთმანეთზე მეტადაა სიყვარულითაა გაჟღენთილი.სამი კვირა დამრჩა და

ზ ღ ვ ა რ ი ! ! !

ენცხოვრება, სადაც სული ეხუთება. სამყარო რომელმაც ამ მძიმე ნაბიჯის გადადგმისაკენ უბიძგა. ახლა კი ელის ვინმეს, ვინც ხელს კრავს და ნაბიჯს გადაადგმევინებს. პაწაწინა სიცივისგსდის, ან გა თვალებიდან მდუღარე ცრემლი ცრეცილ ლოყაზე ნიაღვარად მიედინება და

ყველგან გამოგყვები (18)

ნინა სახლში დაბრუნდა, იქ უკვე ყველას ეღვიძა. ჰეილი მაგიდასთან იჯდა და ანას ეჯიჯღინებოდა ფაფა არ მინდაო, ჯორჯი ტელეფონზე ელაპარაკებოდა ვიღაცეებს მაგრამ ნინა როცა დაინახა გათიშა. -უკვე პოლიციაში ვრეკავდით სად იყავი?-მაშინვე მივარდა ჯორჯი ნინას და

Street Spirit (1)

ჩემი ცხოვრება ერთ, პატარა ტრაგი-კომედიად შეიძლება აღვიქვათ....... რატომღაც ყოველთვის ,როცა ბედნიერი ვარ, თავს კარგად ვგრძნობ და მგონია, რომ რაღაც აუცილებლად გამომივა, სწორედ მაშინ , იმ მომენტში გამოჩნდება ხოლმე ისეთი რამ რაც ამ ყველაფერს ერთ

It's enough

ჩვენს ბოლო შეხვედრამდე უამრავჯერ მყავდი ნანახი, მაგრამ ზუსტად ისეთი დამამახსოვრდი როგორიც ბოლოს იყავი. თეთრი გამჭვირვალე ზედით და ყვავილებიანი კაბით. არ ვიცოდი, ბოლოჯერ რომ გხედავდი და ალბათ ასე ჯობდა. ალბათ კი არა ნადვილად. დამშვიდობება სევდიანია.

It's enough

ჩვენს ბოლო შეხვედრამდე უამრავჯერ მყავდი ნანახი, მაგრამ ზუსტად ისეთი დამამახსოვრდი როგორიც ბოლოს იყავი. თეთრი გამჭვირვალე ზედით და ყვავილებიანი კაბით. არ ვიცოდი, ბოლოჯერ რომ გხედავდი და ალბათ ასე ჯობდა. ალბათ კი არა ნადვილად. დამშვიდობება სევდიანია.

მოულოდნელი შეჯახება თავი 2

არა ლიზიკო ხომგაიგე დედამ რაგვითხრა, ხომიცი დედიკო არუნდა გააბრაზო. -ბავშვს ჭკუას არიგებ და ზრდილობას ასწავლი მაშინ როცა შენთითონ არცერთი არგაქვს. მესმის ხმა და შემობრუნებული ისევ ნაცნობ შავ თვალებს ვაწყდები, რომლებიც ირონიას არმალავენ

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (7)

-კი კი გუშინ ცხვარი დავკალი იქნებ ის ნეანდერტანელი ვნახო თქო და როგორც იქნა ამიხდა! -მოდი აქ-თითს მიქნევს. ოჰ კი როგორ არა,ბარემ თოკს ჩამოვიცვამ ყელზე და ისე მივალ ზედმეტად რომ არ გაწვალდეს. -დამანებე თავი თორე ზოოპარკში დავრეკავ ორანგუტანგი რომ

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 11) +18

დილით თვალები გავახილე და მივხვდი რომ აქ უკვე ვარ ნამყოფი, გადავწიე ხელი მეორე მხარეს მაგრამ ცარიელია, ავდექი ლოგინიდან და იქვე მიგდებული საცვლები ჩავიცვი, თმა ავიწიე და იოანეს საძებნელად გამოვედი -იოანეე -აქ ვარ, რა გაყვირებს სულ ასე წივილკივილით