ბედნიერებასთან ახლოს. ( პირველი,მეორე თავი)

-კიდევ ერთ ჭიქა ცხელ შოკოლადზე რას იტყოდი? გადავხედე მარის. -რატომაც არა! გაეცინა მას. -თუ შეიძლება მარჯანიშვილზე გაგვიყვანეთ და რამდენი იქნება ჩვენზე? სერიოზული სახით მივუნრუნდი გეგის.

მე შენს თვალებში სამყაროს ვხედავ !

მე შენს თვალებში სამყაროს ვხედავ, შენი ღიმილი ფიქრებს აფერხებს, შემოჩენილი ანცი სურვილი დღეს დადუმებას ვეღარ ახერხებს, გრძნობის ფერებით ივსება წუთი, წამზომი წამებს ტრფობით აღვიძებს, შენი შეხების ურჩი სურვილი ჩემი მომავლის გეგმებს აღვივებს,

სიცოცხლის საათი 11

-ახლა ორივე შემთხვევაში მიგატოვებ ლუკა,შეიძლება პატიმრობა მომისაჯონ -რატომ?იმის გამო რომ ჩემი ცოლი ხარ? -არა სალომე მოკვდა-ვახლი იქავე,ცოტახანს ჩუმდება -მოკვდა? -კი მოკვდა -რამ მოკლა?

ბედნიერი კიბო ( თავი 4)

კარი შევაღე და რას ვხედავ. ალექსი ვიღაც გოგოსთან. ჰაჰ არადა სამუდამო სიყვარულს მეფიცებოდა. ორიწამით ადგილზე გავშეშდი. ემოციები უცბად მოავტოკე და კიბეებზე სწრაფად ჩამოვირბინე მან მაიკა გადაიცვა და გამომეკიდა. კარები უნდა გამეღო რო ხელიდან მტკივნეულად

+რელიქვიების მცველი (თავი1)

ემმამ თვალები გაახილა. ისევ დახუჭა და გემრიელად გაიზმორა. 2 თვეა თავის საწოლში არ სძინებია, არქეოლოგიურ ექსპედიციას ხელმძღვანელობდა ერთ, ყველასაგან მივიწყებულ ,, გულას“ ხეობაში. სადაც წყლის დონის დაწევის შედეგად მანამდე უცნობი აკლდამის შესასვლელი,

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 6) +18

დილით მასზე ადრე გამეღვიძა და ვუყურებდი როგორ ჰქონდა ჩემი ხელი მიკრული, კისერთან რაღაც შევნიშნე, ოდნავ გადავუწიე თმა და ტატუ, ნაზად გადავუსვი თითი -რა იყო არ მოგწონს? -არა უბრალოდ საოცრად ლამაზია... -მადლობა და დილამშვიდობისა -დილამშვიდობისა ჩემო

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 3)

სახლში შესულმა გაოცება ვერ დავმალე. საოცარი სიმყუდროვე იგრძნობიდა. კრმისფერი და ყავისფერი ტონები ჭარბობდა ოთახში. შუაში ხის ჟურნალების მაგიდა იდგა და ზედ რამოდენიმე სქელტანიანი წიგნი იდო.შორიდანვე შეატყობდით რომ საკმაოდ ძველი იყო.მაგიდის გარშემო

ველური ორქიდეა (6 თავი)

_რა მოხდა აქ, გრიგალი იყო? - აღმომხდა გაოცებულს. მერე ძირს დაყრილ ნივთებს გადავაბიჯე და ფანჯარასთან მივედი, ფართოდ გამოვაღე. რაფაზე დაწყობილი ორქიდეები ფრთხილად გადავაწყვე კომოდის თავზე. - ამხელა კაცმა წესრიგი არ უნდა იცოდეს?

არქანგელოზი ( თავი 8 )

ლუციფერს გაკვირვებისგან თვალები უთრთოდა , დაუჯერებელ რამეს ხედავდა. შეჰყურებდა ჩახუტებულ და მომტირალ ანასტასიას და გული თითქოს თბებოდა , შავი მატერიაც გაქრა , ფრთებიც თავის ადგილს დაუბრუნდა , თითქოს ლუციფერისთვის ყველაფერმა აზრი დაკარგა , მთელი

თბილისელები (4)

წითელ აბრაზე,დიდი ასოებით ამოტვიფრულ "apud"  გულში ვკითხულობ და შინგით შევდივარ. რათქმაუნდა კარზე დაკიდებული ზანზალაკები სიმღერით აცეკვდნენ.