ეს ლექსი ალბათ უნდა დავწერო

ეს ლექსი ალბათ უნდა დავწერო უნდა მოგიყვე ჩემი გრძნობები. ეგ სილამაზე ლექსით ავღწერო. ვიცი რომ მოხვალ და გელოდები

ლოტუსი (2)

მე2 თავი საკმაოდ დიდიხანი გამეწერა .მაგრამ ჩავდგები ეხალ ფორმაში.. ძალიან გთხოვთ შემიფასეთ.. ღირს გასაგრძელებლად თუ არა ..- გუშინ ტელევიზორში ვნახე რომ რაღაც ახალი რეალითი-შოუ იწყება , მუსიკალური იქნება , დუეტები , სოლოები, და ა.შ... მინდა

როცა დედამიწიდან გაქცევას ცდილობ

გათენდება და ერთ მშვენიერ დღეს გრძნობ, რომ ეს ყველაფერი ერთფეროვანი და მოსაწყენი გახდა, გინდა წახვიდე კოსმოსზე, როცა დედამიწიდან გაქცევას ცდილობ. სადაც ყველაფერი სხვანაირია, ადამიანები და საერთოდ ყველაფერი. გინდა შეცვალო შენი ცხოვრება. ცდილობ,

ის (3)

-კარგი.-დედამ შუბლზე მაკოცა და გვერდით მომიწვა. არც ის და არც მე არ ვლაპარაკობდით ოთახი აივსო ათასგვარი ფიქრით მომელიც თავში გვიტრიალებდა. ჰო ეს ყოველთვის ასე იყო მე და დედა ორი რადიკალურად განსხვავებული ადამიანი ერთ სახლშ რომლებიც ცოტას ლაპარაკობდა

ბაბი და დამიანე (თავი 4)

სახლში შევედით,საშინელი სუნი იდგა და ყველაფერი ყარდა.კინაღამ გული ამერია.ოთახში შესვლის თანავე თვალში ჭერზე დაკიდებული ლეში შეგვეჩეხა.საშინელი სუნი ასდიოდა.აი თურმე რა ყარდა ასე საშინლად. -ფუუ ამის რა სუნია თქვა მაქსიმემ და სახე საშინლად

წარსულის ლანდები თავი 9

გიორგი აქ რას აკეთებ? რატომ ხარ ესე დაღლილი სახით, გიორგი ხმა გამეცი, რატომ არაფერს მპასუხობ, გიორგი გესმის ჩემი, ალექსანდრას უკვე ცრემლები მოადგა თვალზე, გიო, გთხოვ მიპასუხე -ხარ ღირსი რომ გიპასუხო ალექსანდრა? -ამას რატომ მეუბნები, მე ხომ არაფერი

არეული ზღაპრები ( თავი 1 )

მე ვარ სალომე სამხარაძე 16 წლის, მყავს უფროსი ძმა გიო, 20 წლის. მაქვს მუქი ყავისფერი ტვალები და მუქი, შოკოლადის ფერი ტმა.. ვარ საშუალო სიმაღლის.. გამხდარი.მაქვს კარგი ხასიათი, მიყვარს ნათელი ფერები და მხიარული მუსიკა. მიყვარს ახალი ახალი ხალდის

ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი III)

ოცი წლის რომ გავ­ხ­დი, სრუ­ლი­ად სხვაგ­ვა­რი შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბი ჩა­მო­მი­ყა­ლიბ­და სიყ­ვა­რულ­ზე. ჩემ ირ­გ­ვ­ლივ ყვე­ლა შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი იყო, გო­გო­ე­ბი ისეთ რა­მე­ებს მიყ­ვე­ბოდ­ნენ, ხან­და­ხან შოკ­ში ვვარ­დე­ბო­დი. ვე­რაფ­რით წარ­მო­მედ­გი­ნა,

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 19

ანი, ხო მშვიდობაა, რატომ ტირი? ხმა ამოიღე ქალო? ბავშვს რამე ხომ არ ჭირს? - მარიამ მე უბრალოდ... ვცდილობდი დამშვიდებას მაგრამ უშედეგოდ ვგრძნობდი შიშს და პანიკას ნელ-ნელა, რომ ვყვებოდი. ანი კი ტიროდა და ვერც ვამშვიდებდი. ბოლოს ისევ დაცდა

ლაბირინთი (ნაწილი1)

მაგიდის კუთხეში მდგარი აცრემლიანებულ თვალებს ხუჭავს,ხელებს მაგისი კიდეს უჭერს და მამის საქციელის გამო წუხს. მარჯვენა ფეხს ნერვულად ათამაშებს,ახელს თვალებს და გურამ ჯაჭვლიანს აშტერდება,საკუთარ მომავალ ”სამამანთილოს”.გონება ბრაზისგან ეძაბება,სხეულში