არქანგელოზი ( თავი 5 )

-მორჩა გაბრიელ მკვდარი ხარ . გაიფიქრა ლუციფერმა ... გაბრიელი განძრევას სცდილობდა თუმცა ჭრილობებმა ამის საშუალება არ მისცეს ... - ნუთუ ლუციფერის ხელით უნდა მოვკვდე ? მე და მას ჰომ ყოველთვის ყველაზე ძალიან, ერთმანეთი გვიყვარდა , ან რას სჭირს მას ,

მაპატიე

მაპატიე საკუთარო თავი, რომ არ იყავი ყოველთვის საუკეთესო, მაპატიე საკუთარო თავო, რომ ხშირად აკეთებდი იმას რაც არ გინდოდა, მაპატიე საკუთარო თავო, რომ ვერ შეძელი ის, რაც გსურდა, რომ დღეს მარტო ხარ, რომ დღეს არავინ გყავს, ვისაც დაელაპარაკები ისე,

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (7)

ჩვენ,ახალგაზრდათა უმრავლესობა ყველთვის ისე ვცხოვრობთ როგორც „გვისწორდება“ და არასოდეს ვფიქრობთ მომავალზე და ამ ქმედებათა შედეგებზე.ეღტ დრს გგონია რომ ქვეყნად შენზე ბედნიერი არავინ დაიარება,თუმცა მეორ დღეს სამწუხარო რეალობას პირდაპირ ეჯახები და

უკანონო სიყვარული - ნაწილი 2

მალევე მომიტანა ჟაკეტი და ჩავიცვი, ნოე ისეთი საყვარელი ბიჭია, საშუალო სიმაღლის, უსაყვარლესი ქცევებით, ნოე ძალიან მომწონს თანაც უკვე დიდი ხანია, მაგრამ ყოველთვის თავს ვარიდებ ამ საკითხს ის ჩემი ძმის ძმაკაცია და მოკლედ არგამოვა. დაახლოებით ნახევარი

ცხოვრება იმდენად ირონიულია... (თავი 1) +18

თითოეული ადამიანისთვის ცხოვრება ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებულია, ალბათ ყველანი დამეთანხმებით ჩემო ძვირფასო მკითხველებო. ამჯერად კი მოგიყვებით ერთი ძალიან განსხვავებული ცხოვრების მქონე გოგონას ისტორიას.

ყველგან გამოგყვები (5)

საუზმის დროს ნინას დაჩიმ მიწერა. ,,აბა არ მოყვები? '' ,, O.O’’ ,,O.O რა სმაილია ეს, ამოშალე დროზე’’ -ნინა? ვინ არის? იქნებ ჩვენც გვითხრა?-ცხვირი აიბზუა ესტერმა.

წარსულის ლანდები თავი2

დილით ყველაფერი სხვანაირად იწყება, ამ სამი წლის განმავლობაში ის გამოიმუშავა რომ არ უნდა დანებდეს, ის სხვა მიტოვებულ და დამცირებულ ქალებს ჭირდება და თავისი გასაჭირი ხანდახან მოსატანიც არ არის იმ პრობლემებთან რასაც ყოველ დღიურად ეჯახება. ორი წლის უკან

- blue - ( თავი 3 )

სიტყვა არ მითქვია ოთახიდან ისე გამოვედი ჩემს ოთახში ავედი და წამოვწექი ლუკას სიტყვებზე დავიწყე ფიქრი, ჯერ ეს რატომ მითხრა თითქოს ჩემს მიმართ რაღაცას გრძნობდა და შემდეგ ოთახიდან გამომაგდო გული საშინლად მეტკინა ცრემლებიც კი წამომცვივდა თვალებიდან ..

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (1)

დრო, დრო და ისევ დრო... ეს ის უკიდურესობაა, როდესაც ვერასდროს ვერაფერს ვერ გაექცევი და ვერც დაემალები... მის მარწუხებში ხარ მოქცეული და უბრალოდ ეძებ შესაფერის მომენტს, რომ გაიქცე მაგრამ დადგება კი ეს დრო?? ალბათ არასდროს... ისე ჩაგავლებს კლანჩებს

ბედნიერი კიბო

ზაფხულის არდადაგები დამთავრდა, სკოლის დროც მოვიდა, მე ანი მქვია, სამწუხაროდ ან საბედნიეროდ ჩემი სკოლა დაიწვა. როცა ეს ამბავი გავიგე უზომოდ გამიხარდა სიმართლე რომ გითხრათ სკოლა მარტო მეგობრების გამო მიხაროდა სამწუხაროდ სკოლის ყველანაირი ხალისი