"hopeless" (თავი 2)

მეტი აღარაფერი მითქვამს ფული მივეცი და გამოვედი. მომინდა, რომ პარკში დავმჯდარიყავი, მაგრამ იქვე მჯდარი ბიჭები დავინახე , არ მიყვარს ასეთი რაღაცეები სვამდნენ და დაიწყებდნენ სისულელეების ლაპარაკს, მიდი მერე და შეაგნებინე რამე უზრდელ ბიჭებს!. ისევ

ყველგან გამოგყვები (15)

-რატი.. ჯერ ადრეა. -უბრალოდ მიიღე ბეჭედი, ეხლავე არ მომყავხარ ცოლად სკოლას როგორც კი დაამთავრებ მაშინ დავქორწინდებით. ნინ, თუ დრო გჭირდება გავიგებ.

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (1)

თავი 2 * * * დილით ყველამ სანდროს სახლში გაიღვიძა, გაიღვიძა რა, ქორივით შეფრინდა მაშო სახლში , რაც გაიგო რომ თავისი ძმა ჩამოვიდა და ელვის სისწრაფით დაიარა ყველა ოთახი და გაბო როცა იპოვა ზედ შეახტა... -ჩემი სიცოცხლე ჩემი ძამიკუნკულა ჩამოვიდა და

ველური ორქიდეა (10 თავი)

_ რამდენს მალაპარაკებთ აქ თქვენ, მე! - წამოიყვირა უცებ უფროსმა არაბულმა მოთმინება გამოლეულმა, ხელი მომიქნია, გვერდზე გამწია, კიარა გამაგდო. აკოს მივეხაჯე. მერე ლიზის ხელი დაავლო და ძალით სცადა კარისკენ წაყვანა. ძმებმა ალყა შემოარტყეს მამას და დას.

ლექსი მეგობრობაზე

შენმა მეგობრობამ სული გამინათა, გული გამითბო და სევდა გამიფანტა. დაბლა დაცემული ცაში ამიტაცა, ცხოვრება დაბინდული, ნათლად დამიხატა. გაიგო ნაღველი და იმედი ჩამისახა,

ალისია 9

ხმას -გრეგორ !-მეორედაც ვყვირი,ამჯერადაც სიჩუმეა სახლში. ვინ შეიძლება ასე ჩუმად იპარებოდეს სახლში? გრეგორი შემოსვლის თანავე დამიძახებდა,სუზი მოსვლამდე დარეკავდა,ლიზა

უცნობის თვალთახედვა (ნაწილი II სრულად) 19:47

19:45 უაზროდ დავბოდიალობ ქალაქის ქუჩებში. მარტო ყოფნა, მუსიკა და მოწევა ნოსტალგიას მმატებს, თან თუ ამინდიც მიწყობს ხელს. ჯერ კიევის ქუჩას გავუყევი, მიხაილოვთან ჩავედი, ხალხი მრავლად ირეოდა, ამიტომ ფეხს ავუჩქარე და შიდა უბნის შემდეგ კი მშრალი ხიდის

ახალი წლის არომატი

როცა შესასვლელი კარის ჭრიალმა რეალობაში გადმომისროლა,მის ზურგს შევავლე თვალი,მან თავის მკვეთრი მოძრაობით მზერა გასვლამდე კიდევ ერთხლ მესროლა, უცნაურად დაგრიხა და ძლიერად დააჯახა ჩემს თითოეულ ნერვს. მეხის გავარდნასავით აფეთქებულმა გულმა, შიში

ბაბი და დამიანე (თავი 5)

კიბეენზე ძალიან ბრთხილად გავუყევით.ყველანი ძალიან შეშინებულები ვიყავით. როდესაც პირველ სართულზე ჩავედით თომამ და მაქსიმემ ჩანთები საწოლიდან გამოიღეს და მიგვაწოდეს. დამიანემ კარები სწრაფად გააღო და პირველი თვითონ გავიდა.ჩვენც მას მივყევით.სწრაფად

ტკივილგამაყუჩებელი (თავი 5)

მონუსხულივით ვუყურებ ნიკოლოზის სახეს და დეტალებში ვიმახსოვრებ თითოეულ კონტურს. იმდენად კარგია დაუძლეველი სურვილი მიპყრობს,რომ ბევრჯერ ვაკოცო.