საქართველოში მზე ამოდის დასავლეთიდან

საქართველოში მზე ამოდის დასავლეთიდან და დამნაშავე მე ვარ, თაობებს ვცვლით, აზროვნება ვერ შეგვიცვლია- გზაგასაყარძე ვდგავართ, საქართველოში ყველა გასწავლის, ყველა ბრძენია,

უცნობის თვალთახედვა (ნაწილი II) 19:47

ის, რაც ქვევით იქნება მოთხრობილი, ჩემი ცხოვრების ნაწილია, რომელსაც ადრე ეგრეთ წოდებულ 'ნოუთში' უკვე კარგახანია ვწერ, არ ვიცი რამდენად საინტერესო იქნეა თქვენთვის, მაგრამ, მნიშვნელობა არ აქვს. უბრალოდ მსურს ეს აზრები, რომლებიც უკვე ყოველ წუთს

გოგონა პატარა ოცნებით (სრულად)

- მაგდა, დედიკო, გაიღვიძე. - ჯერ კიდევ ძილის საბანში გახვეულს მეძახის ტკბილი ხმა. - შუადღეა უკვე გენაცვალე. - ჰო დე, ვდგები რაა. - ძილ-ბურანში მყოფი ვალაგებ ჩემს საწოლს და იქ გავდივარ, საიდანაც ორი წუთის წინ მეძახდნენ. ასე იწყება ჩემი ყოველი დღე

ყველგან გამოგყვები (12)

-ამას არ გაპატიებ! შე ძ**** გაეთრიე სანამ ძალა ვიხმარე!-დაჩიმ მაგიდა ააყირავა-მეორეჯერ აღარ დაგინახო! -დაჩი... მ-მე ხომ... რაა გეწყინა საყვარელო? შენთვის ხომ არ მითქვამს ცუდი რამ? -გაეთრიე!!!! დროზე!!!

უსახელო

დღეს უკანასკნელი დღეა. მე დღეს მიდივარ და უკან ვიტოვებ სამყაროს რომელმაც ნაწილებად დამშალა. ვუყურებ მესიჯებს და თვალები ცრემლით მევსება. მახსენდება თითოეული წამი და გერ ვხვდები, ვერ ვაცნობიერებ რა მოხდა. ერთ წამს ყველაფერი კარგად იყო, შემდეგ კი

საყვარელი ღიმილი და "ასდ" დაუსრულებლად (თავი 9)

დღეები ჩვეულებრივად მიდიოდა. მე და ლოლა ერთად ვიყავით. ბავშვებს დაუახლოვდა, აღარავისი ეშინოდა. განსაკუთრებით ელენეს და ანანოს დაუახლოვდა. რამდენჯერმე შევამჩნიე, ჩემი დანახვისას სიცილი როგორ აუტყდათ. არასდროს უხსენებია ლოლას თავისი ოჯახის წევრები.

სევდის ანარეკლი

გიცეკვიათ წვიმაში ვალსი? გიგრძვნიათ მარტოობა? იცით რა არის სევდის ანარეკლი? მოთხრობა აგებულია ამ კითხვებზე, რომლის მთავარი გმირი, ამადეო მოდილიანის ნახატს ჰგავს, უსიცოცხლო თვალებით...

ფუნქცია თუ ბედნიერება (თავი 4)

-აუ ნუ მეხუმრები. გაგაცნობ და ვსიო. რამდენიმე წუთში ქვემოთ იქნება, მე კიდევ არ ვიცი რა ჩავიცვა. წამოდი ამარჩევინე. ოცი ძლივსგასული წუთის შემდეგ ლიკას ძლივს ავარჩევინე ღია ფერის ჯინსი, თეთრი კეტები და ცისფერი მაისური,რომელიც ძალიან უხდებოდა მის

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (3)

-რაო პატარავ დაგვიბრუნდი? -მესმის ნაცნობი ხმა. ესეც შენი სიახლე. ჯანდაბა მგონი მარცხენა ხელს ვეღარ ვგრძნობ. -ისე ხელს თუ გამიშვებ არ მეწყინება-ვეუბნები და სახეს ვმანჭავ. უფრო მაგრად მიჭერს,ნაგავი! -უი ჰო რაღაც უნდა გაჩვენო-გველურად მიღიმის მხიარულად

დღიური N08.08.08

ღამე უმთვარო, უკუნეთი. საზიზღარი ღამეა, რაღაც ცუდის მოლოდინით მიძგერს გული, რაღაც დეჟავიუს მსგავსია. კარგი რა გეყოს, გაჩერდი გულო, ნუ როშავ რაღაცებს, გგონია წინასწარმეტყველების ნიჭი გაქვს თუ რა გინდა?! სულ ასე არ ვიყავი?! ან ახლა რა ვნახე გასაოცარი