ყვავილების გამყიდველი

გზას გაჭირვებით მიუყვები, თითქოს აჩრდილი, არვინ გიყურებს და შენზე ფიქრით, მგონი მხოლოდ მე ვწვალობ. სადაც მიდიხარ, ნეტავ თბილა? ვინმე დაგხვდება? იმედი მიღვივის, რომ არ ხარ მარტოსული და უსახლკარო..

განაჩენი (სრულად)

-ატოშ,სადაა ჩემი გოგონა?!-სრულიად მტვერში ასვრილმა ვკითხე.. გამოცვლილი მეჩვენა. თითქოს,სევდით დამყურებდა.. თვალები უკიდეგანო ჯავრით ჰქონდა სავსე და პირველად,ის ვერ მისწორებდა მზერას.. -მკვდარი დაიბადა ათანასია..

მე შენ მიყვარხარ

მინდა აგიხსა რადონეს მივალ თუ შენ ჩემს გვერძე იქნები ვარდი, მინდა აგიხსნა.. მინდა აგიხსა რადონედ ძვირფასობ ჩენთვის, მინდა გითხრა რომ ჩემო პატარავ, მე შენით ვცოცხლობ და არა სხვისით…

ვანგასი ვინ ხარ? 'სრულად'

- ისე მთავარია მანდ " მას წაიხარეთ" თემა არ იყოს თორე მაიკის გახდას რა უჭირს დააყოლა და წასასვლელად მოემზადა, ამაზე რეალურად გავოგნდი და წამით ვერ ჩავწვდი კიდეც - და ხო ჩემი მაიკა შენ უფრო გიხდება

დევდარიანები(თავი 2)

შუა ღამე იყო, თითქოს ისევ ელოდა მას, მაგრამ უკვე წასვლის დრო იყო. ორი ჩემოდნით ხელში გავიდა სახლიდან, და კორპუსთან მდგარ ტაქსიში ჩაჯდა. ერთი დღით ადრე ჩასულს იცოდა რომ ყველას გაახარებდა.ენატრებოდა თუ არა თბილისი? მისთვის მნიშვნელობა არ ჰქონდა,

პირადი მცველი თავი ( 7)

დილით , მია-ს ტელეფონი აღვიძებს. თავს  ზანტად წევს ტუმბოდან მობილურს იღებს და ცალი თვალით ეკრანს აკვირდება როდესაც ხედავს რომ უნივერსიტეტიდან ურეკავენ  სწრაფად ფხიზლდება და ზარს უპასუხა.

გამოღმით მე ვარ, - გაღმა შენ

რა უნუგეშო ყოფნაა, წელთა სვლა მხოლოდ მზერაში; რომ მოვკვდე, ბევრით ჰჯობია, მაინც გარგივარ ვერრაში!.. არა, ის მინდა, გხედავდე, ნუგეშსა ვპოვებ ცქერაში.

სევდა რომელიც გაბედნიერებს

სულ და ყოველთვის მეგონა, რომ ძლიერი ადამიანი ვიყავი,თუმცა ყველაზე ძლიერ ადამიანსაც კი სჭირდება ვიღაც,ვინმე ისეთი ვის ძალასაც იგრძნობს ,ვინმე ისეთი ვის გვერდითაც შეეძლება იყოს სუსტი.

შემიყვარე (თავი 10)

-ისეთი ლამაზი ხარ.. ქალური და მომაჯადოებელი.. როგორ შეიძლება, ვინმემ გულგრილად შემოგხედოს.. შენი ღირსი ნებისმიერი კაცი ხომ ვერ იქნება..-თქვა ალექსანდრემ, ცოტა ხანში კი გააანალიზა თუ არა, რომ ზედმეტად მოუვიდა გრძნობების გამომჟღავნება, უხერხულად

Forbidden Passion

-რას აკეთებ?-ათრთროლებული ხმა, ვეღარ დავიმორჩილე... -მინდა რომ მთელი არსებით გიგრძნო. ერთ ხანს ვუყურე... შემდეგ პერანგში ხელი ჩავავლე, უხეშად გავწყვიტე ღილები და ისე დავეწაფე ბაგეებზე, ვერ გავიაზრე. იმხელა გამბედაობა მოვიკრიბე, თავადაც ვერ ვიჯერებდი.